Gośka Serafin- BEZ FARBOWANIA
Gośka Serafin- BEZ FARBOWANIA
Nazywam się Gośka Serafin i choruję na depresję. Chcę Wam pokazać, że można z nią żyć i nie jest to powód do wstydu. “Bez farbowania” to rozmowy o zdrowiu psychicznym. Zapraszam ludzi doświadczających różnego rodzaju kryzysów. Osoby z depresją, nerwicę lękową, chorobę afektywną dwubiegunową. Rozmawiamy o leczeniu, terapii, o tym co szkodzi, a co pomaga utrzymać psychiczną równowagę w dzisiejszym świecie
Пікірлер
to była świetna rozmowa. Dużo wniosła:)
Ja z kolei widzę w wyobrażni ze cos zlego przytrafia się moim bliskim albo mnie samej😢
Jaka ta rozmowa była świetna. Dziękuję Ula oraz Gosiu ❤ Słuchałam z zapartym tchem . 😊
dziękujemy!
Kapitalna kobieta z tej Uli,piekielnie inteligentna,super się słuchało. Gosia jak zwykle pytania w punkt! Rozmowa, która pozostaje na dłużej w głowie,duszy i sercu,dziękuję ❤
dzięki! Cieszę się, że się podobała:)
Wow jakim ta Kobieta operuje obrazowym językiem. Genialne porównania świetnie się jej słucha. Ciekawa i szczera osoba bez koloryzowania 👍Dużo szczęścia życzę dalszego układania się ze sobą jak nam wszystkim bo to robota na całe życie ale warto.
dzięki za obejrzenie:)
Potwierdzam, świadomość posiadania adhd jest wyzwalająca. Już się nie trzeba biczować za zapominanie, zapominanie żeby coś zapisać, nieogarnięcie tematu gdy ktoś prosi o 2 rzeczy naraz. Naprawdę warto, pozwala się rozgrzeszyć i w końcu zdjąć z siebie wielki ciężar
no i to jest na maksa trudne kiedy słyszysz całe zycie ze nie ogarniasz
Jak świetny wywiad. Słuchałam na spacerze i miałam nadzieję, że jak najdłużej się nie skończy. Rozmówczyni z którą można się utozsamic i Twoje podsumowania Gosia, które uwielbiam i pokazują jak bardzo rozumiesz temat <3
ojej bardzo mi miło, że tak to widzisz:)
Bardzo mądra rozmowa Ula wspaniała kobieta jak i Ty Gosiu. Bardzo dziękuje ❤️❤️❤️
dziękujemy!
Też chciałam, żeby świat się zatrzymał i na mnie poczekał, bo już zupełnie nie nadążałam, i wtedy zdarzyła się pandemia...I nie miałam z kim podzielić się swoim szczęściem, że oto teraz mogę bezkarnie siedzieć w domu i do tego nie wiadomo jak długo. Moje problemy stały się malutkie w porównaniu do reszty świata, który próbował sobie poradzić z nieznaną dotąd rzeczywistością. Niektóry elementy z życia Julii są kopiuj wklej z moimi. Zwłaszcza kombo odwagi i emocjonalnego funkcjonowania na poziomie dziecka przez większość życia. I trauma bycia oszukaną. Powielana również w relacjach z kobietami, które udawały kogoś kim nie były i nadal zresztą nie są. Idealnie odzwierciedlały mnie samą, niczym magiczne lustro. I to bycie poza systemem. I ciągle komuś coś winna. Aż w końcu wszystko się posypało. Dziś dodam, że na szczęście :) Przestały działać stare dynamiki i od tego momentu trzeba było się budować na nowo. Trochę jak po udarze, że trzeba się na nowo uczyć podstawowych rzeczy i sprawności. Ale teraz jest już naprawdę, co od razu się automatycznie gruntuje. I są też oczywiście potknięcia i upadki, ale już bez protez. I to jest real life, a nie żadne tam fantazje. I to jest warte każdego wysiłku. Ten kontakt ze sobą całą dobę i rzeczywistością. Dziękuję za tę rozmowę. Szczególnie właśnie za tę. 💛
Brawa dla Ciebie ❤❤❤❤
Dzięki ❤
Czy można dostać link/namiary do podcastu o różnicy w ADHD u kobiet i mężczyzn? Dziękuję za podcast 💚
Wpisz ADHD u kobiet wykład dr Jóźwiaka
Grubo!
Ale rozmowa sztos! Uwielbiam Was!
dzięki! ciesze sie że sie podobała:)
Można dostać depresji...słuchając takich ludzi😢
Bardzo fajna rozmowa ❤
Świetna dziewczyna, super rozmowa ❤
Wspaaaaniała rozmowa i niezwykle charyzmatyczna rozmówczyni ❤️
Dziękuję ❤
Dzięki Wielkie Gośiu za te podcasty!. Bardzo dużo świetnej roboty🎉
Super, sluchalam z zapartym tchem. Pozdrowienia dla obu Pań❤
O ile świat byłby piekniejszy gdybyśmy jako dzieci tak jak teraz wiele osób zostało zdiagnozowanych i orltrzymało pomoc psychologa. Ulu życzę Ci wszystkiego co najlepsze ❤
Bardzo dziękuję ❤❤❤❤
@@urszulacierebiej sama niedawno przy okazji diagnozy dodatkowej na adhd syna (ma autyzm od dawna) okazało się że ja mam, bo zaczęłam czytać o tym. Ja na to mowie ze mam chochliki w mózgu, i tak też zabijam o poranku;)
jeju, mam dokładnie to samo z dzieciństwem! ale u mnie inaczej się to objawia :/
Ściskam ❤
@@urszulacierebiej ❤️
Ło żesz kur** ale czad rozmowa 😂 ❤podziw milion :)
Bardzo ciekawa ta rozmowa.
dzięki!
Fajen z was babeczki :D bardzo milo sie sluchalo, ciekawe przezycia i odpornosc psychiczna
dzięki! Cieszę się, że Ci się podobał odcinek:)
Super rozmowa ❤
dziękuje!
Cóż to za piękna i wartościowa rozmowa! Dziękuję ❤️
dziękujemy!
Podziw wielki, że dała Pani radę! Gość totalnie przytłaczający, sfokusowany na sobie ( chociaż robiący milion rzeczy by odbierać go jako miłego), zaprzeczajacy sam sobie w JEDNYM ZDANIU...Umęczył mnie. Życzę by to jego poczucie, że nad wszystkim ma kontrolę...nie pierdyknęło nigdy o glebę...
Dziekuje za kolejny świetny podkast. Zawsze cos wezmę dla siebie z tych rozmów. 😊
dzięki! cieszę się, że pomagaja:)
Dziękujemy.
dziekuje!
❤
💚💚❤❤💚💚❤❤💚💚❤❤👍👍
😊
Hej. Masz, widać lampy do doświetlwnia, tło, ale zupełnie źle są ustawione. Masz przepalone tlo. Plamę światła, a ciemną twarz. Wystarczy zmienić ustawienie.
hej hej wiem że światło nie jest idealne, próbujemy przestawiamy:)
Ten głooooooos❤❤❤❤❤
Świetna rozmówczyni..❤
dzieki!
Drogie Panie powiedziec ,ze ,rozmowa byla niesamowita to jak nic nie powiedziec .przeslucham raz jeszcze ,zeby sprobowac jskos poskladac dziekuje i pozdrawiam :))))))
I ja dziękuję za przesłuchanie ❤ ślę uśmiech
dziękujemy!
Czy komus z Was realnie w zmianie, przepracowaniu traumy, pomogly ceremonie kakao, Ayahuasca, ustawienia systemowe..?-osobiscie nie wierze w te metody i ich 'szybkosc'
Nie bardzo pomogły ,ale to zależy od podejścia , wiary w te cuda-wianki .
Mi ustawienia systemowe pomogły , uwolnić emocje związane z trauma pokoleniowa
Dla mnie to metody pracy z emocjami energia , nauka to potwierdza instjienie energii i traumy transgeneracyjnej , pomogło mi zgłębianie fizyki kwantowej
Ale wspomnę co jest bardzo ważne , że równocześnie chodziłam na terapię i do psychiatry , więc uważam że jako dodatkowa pomoc warto spróbować, ale nie rezygnując z podstawowego leczenia
Niesamowita historia ❤ Dziękuję 🙏🏻
Dziękuję ❤
dzieki za obejrzenie i komentarz
trudne to
.... życie
życiowe
❤
Mam 25 lat i nie mam nic. Nie mam pracy, nie mam matury, śpię u rodziców oraz nie mam prawa jazdy.Mam teraz więcej siły psychicznej do działania, eksplorowania žycia i doświadczania a mimo wszystko wczoraj spełzo to na półtora zadania z matematyki. A może to wszystko moja wina bo nie potrafiłem zabrać się do obowiązków? Znam chłopaka, który mając 23 lata był w Tajlandii, był 8 razy w Amsterdamie, był na Słowacji, na Litwie, w Rzymie, Włochy, Neapol,, był w Mediolanie, w Maroko, w Belgii, w Luksemburgu, niedawno był w Tokio, nie wiem jeszcze gdzie. Zjeździł masę krajów, jak miał 16 lat to mógł robić co chciał. Nigdy nie czułem się osobą sprawczą oraz odpowiedzialną za swoje życie, dopiero się tego uczę. Nigdy nie miałem poczucia samostanowienia o sobie. Nigdy nie byłem na Openerze, byłem cztery razy na Nowych Horyzontach. Nigdy nie uprawiałem seksu, mogłem zacząć w lipcu 2018, ale bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Bałem się ogólnego odbioru przez dziewczynę. Od sierpnia 2021 przełamałem się i walczę co weekend, nie wychodzi i walczę dalej. Mam 25 lat i ogromnie ciężko jest mi budować to wszystko od zupełnego zera. Jestem osobą niepełnosprawną, chodzę o kulach, mam na to wywalone. Moja psychoterapeutka uważa, że nie buduje wszystkiego od zera i że mogę od środka z własnymi doświadczeniami. Bardzo się boję, że nie zdam ośmiu przedmiotów na maturze za 400 zł od podejścia choćbym zasuwał za czterech, wierzę w działanie dla działania a nie efekt. Chciałbym grać DJ sety na konsolecie, nie wiem jak się uczyć. Nie stać mnie w tej chwili na banalny sprzęt za 130 zł z Allegro. Czuję się mocno bezradny oraz bezsilny. Chciałbym grać na syntezatorach, ja nie mam nic, mieć tatuaże, robić tatuaże. Czuję się okropnie, jak gówno i nie mam nic. Mój równolatek gra muzykę i grał z Antoniną Nowacką a ja nie mam nic. Szukam pracy przez trzy lata i się nie poddaję. Mam taką myśl, że istnieje jakaś cezura i od tej pory szukanie nowych znajomości na moim etapie wiekowym nigdy nie będzie takie samo. Mam również taką myśl, że gdybym był teraz w związku z szesnastolatką to emocjonalnie nie różnilibyśmy się od siebie zbyt wiele. Dziś zrezygnowałem z wyjścia z domu. Chciałbym jeszcze zostać harcerzem, ale została mi tylko drużyna dla osób w spektrum autyzmu, nie wiem czy się tam odnajdę. Mój kolega z liceum stracił dziewictwo w wieku szesnastu lat, on był sprawczy, sprawdzał mentalnie otwarte furtki przez rodziców i sprawdzał granicę. Ja nie miałem takiej możliwości, czułem zbyt wielki lęk. Do 24 roku życia nie gotowałem, nie kupowałem sobie ubrań sam do 23 roku życia, mama wielokrotnie mi umniejszała i twierdziła, że nie wiem jaki mam rozmiar ubrania mimo, że wiem. Chciałbym ruszyć z życiem, ale coś mnie blokuję, nie umiem się zabrać. Tak bardzo zazdroszczę wszystkim normalnego życia, idę na przymusowego grilla do taty, życz mi powodzenia. Patrzę na siebie z ogromnym obrzydzeniem i nienawiścią, mam mnóstwo pracy, jestem zwykłym gównem. Nigdy nie byłem u nikogo na imprezie ani nigdy u nikogo nie nocowałem. Nie obchodzi go to czy mam swoje plany czy teoretycznie szedłbym na imprezę do kogoś. Kiedy się stawiam to tata jest w stanie wywołać awanturę. Wolałbym iść do pracy na noc, ale podobno prawie nie mogę pracować w porze nocnej. Nienawidzę swojego życia i bardzo mnie boli. Nigdy nie byłem nawet na wyjeździe na Mazurach z znajomymi, zawsze chciałem mieć niezliczoną ilość znajomych, ale niestety nie potrafię przyciągać i zatrzymywać przy sobie dużej ilości ludzi, może to rodzinne? Z powodu swoich deficytów z nastoletności i innej wizji życia będąc "niedospołecznionym" lgnę do każdego jak mucha. Chciałbym sam albo z kimś wyjechać zagranicę, mieć normalne życie. Ja sam przestaje się sobie dziwić. Nie mam nic. Bardzo mi przykro, że zostałem zlekceważony obojętnie czy mam czy nie mam planów. Jestem traktowany jak małe dziecko, nie mam kompletnie do niczego siły. Nie wiem jak naprawić spłuczkę a tata nie umie mi wytłumaczyć, siostra umie, czemu ja nie umiem. Mam już wszystkiego dość, chcę żyć. Nigdy nie byłem samemu zagranicą, nigdy niczego w życiu nie miałem i nigdy sobie na nic nie zapracowałem. Robiłem dzisiaj Matematykę i uczyłem się Analizy Matematycznej. Pewnie takich jak ja są setki w internecie, trochę poczytałem. W przyszłym roku zdaję maturę po raz ósmy, wszystkie obowiązkowe przedmioty i trzy rozszerzenia, będę zdawać też polski. Całość kosztuje mnie czterysta złotych za podejście. Oczywiście, boję się, że nie zdam. Poznajcie człowieka, który nie ma nic. Zmarnowałem swoje życie przy komputerze i telefonie, mam wiele w życiu do wypracowania i zmiany, nie tylko maturę ale także wszystko dookoła niej. Nigdy niczego w życiu nie doświadczyłem. Bardzo chętnie zawalczyłbym o siebie dermatologicznie, leki, kosmetyki. Mam bardzo dużo do zmiany, chcę dotknąć, podstaw, normalnego życia. Nigdy nie będę gdzie mój były znajomy teraz i nigdy już nie pojadę do Amsterdamu w wieku 22 lat, buduję wszystko od zera którym jestem. Moja psychoterapeutka uważa, że jestem mocno dla siebie mocno autodestrukcyjny, muszę wychodzić do sklepów, kupować sobie rzeczy, leki, kosmetyki, karnet na siłownię, normalnie żyć. Wokalistki wydające kolejne płyty w wieku trzydziestu lat piszą o swoich poprzednich związkach i niepoważnych relacjach. Ja nie będę pisać o niczym. Poszukuję pracy w produkcji filmowej i innej pracy, nie chcę się poddać. Robiłem Fizykę i Algebrę Liniową, jeśli chodzi o maturę podstawową, to mam problem z trygonometrią i kombinatoryką. Nie zrobiłem sobie dzisiaj obiadu bo za późno wstałem, chciałbym zrobić obiad drugi raz w życiu. Pamiętam jak chodziłem do szkoły policealnej w 2018, do tej pory nie zdałem praktycznego i hędę zdawać po raz piąty, szkoła i OKE ciągną od mnie chyba 350 zł. Tam był taki sympatyczny chłopak, typowy, imprezowy, ruchacz, zawsze mu zazdrościłem, tyle w nim było samostanowienia o sobie. Nie wiem ile w swoim życiu spierdoliłem sam, patrząc na moim znajomych to może gdybym urodził się w innym domu to może dziś bym siedział na doktoracie w pokoju w Łodzi i w międzyczasie rozwijał DJ setting. Lęk przed rodzicami nadal mocno w mnie siedzi, ale jak pomyślę o tym, że danego dnia czy w danym roku zrobię to czy tamto z swojej listy to mnie uskrzydla. Walczę z zakompleksionym dzieciakiem żyjącym pod kloszem i chciałbym wszystko zmienić. Po nieumieszczeniu mnie w IPINie z powodu braku łóżek, będę starać się o przyjęcie na Nowowiejską. Gdybym był w związku z szesnastolatką to niczym bym się od niej nie różnił, ona by miała kupę znajomych i ciągle gdzieś wychodziła z koleżankami. Byłem przez dwa dni wolnym słuchaczem na Fizyce na UW, rok temu i dwa lata przez 10 dni na UKSW. Moi byli znajomi i obecni, pracują w redakcjach filmowych, jeżdżą do Cannes. Nigdy niczego w życiu nie doświadczyłem. Jerzy Stuhr w wieku 21 leżał w łóżku nago w mieszkaniu z narzeczoną podczas Marca 1968 roku. Czemu ja jeszcze nie poszedłem w życiu po swoje? Nigdy nie byłem nigdzie samemu zagranicą. Wiem, że jedyne co mi pozostaje to działać i zbudować to wszystko od zera, nawet jeśli nigdy nie będę mieć żadnych efektów. Czytałem sobie wspomnienia 25 - letniego Gortata, jak to uprawiał seks w samochodzie i w różnych innych miejscach, jak rodzice dziewczyny byli obok, etc. Ja nie mam nic i nie mam takich wspomnień, to bardzo boli. Nie mam samochodu ani prawa jazdy, jedyne co mam w życiu to zaburzenia psychiczne, niepełnosprawność i wolontariat w radio. Nigdy nie czułem się sprawczy ani odpowiedzialny za swoje życie. Chcę działać i chcę żyć. Podobno ważniejsza jest podróż niż zdobycie celu, szukam pracy trzy lata i przecież nie mogę się poddać.
super, szczera, rewelacyjna rozmowa
dziękujemy!
❤
Bardzo fajny,mądry, wrażliwy i szczery mężczyzna. Wróciłam do waszej poprzedniej rozmowy, za obie bardzo dziękuję Panu Dawidowi i Gosi ❤
dziękujemy! Cieszę się bardzo, że się podobały:)
Jak pomóc osobie sparaliżowanej? Od kilku lat jestem przykuta do łóżka, mam 30 lat. Jak nie mieć depresji kiedy marzysz tylko aby chodzić, żyć normalnie.
bardzo mi przykro. Czy masz wparcie bliskich?
@@goskaserafin mam ale to nic nie daje i nic nie zmieni.
Gdzie mogę znaleźć poprzedni wywiad?
Ja to np. na pogrzebach mam nastrój chłodny, opanownany, konsternacja, taki maksymalny spokój wewnętrzny. Kiedy jestem smutny to mówię, że najchętniej bym się rozpłakał ale wiem, że do końca życia nie zapłaczę z powodu smutku. Bardzo często płaczę z podniecenia, entuzjazmu, przepełniającej serce radości. Np. przy pięknej muzyce albo na widok pięknej kobiety, chmur, drzew, rzeki. A smutek odczuwam rzadko. Częściej wqrwienie. Tylko trzeba nad nim panować ale nie można go całkowicie próbować zwalczać ponieważ gniew i agresja są fundamentalnym paliwem motywacyjnym do działania, tym samym przetrwania. Endokrynologia endogenna ludzi 2024 nie różni się niczym od ludzi sprzed stu tysięcy lat. Egzogznna endokrynologia ludzi 2024 jest znacznie gorsza od tamtej przez gorsze nawyki żywieniowo-wysiłkowe i szukanie komfortu, unikanie niebezpieczeństw. Wracając do tematu emocji. Kiedy jestem sam w pokoju i muszę rozładować gniew, bo czuję, że mnie zjada od środka, a wiem, że szybko muszę wyjść do ludzi i udawać szczęśliwego człowieka, to biorę największą poduszkę (taką od kompletu tapczanowego) i krzyczę z całej siły najpiękniejsze polskie słowo na "k", oczywiście przygniatając twarz tą poduszką by zminimalizować hałas. Polecam 💪💪💪 A jak łapie wqrw na dworze to wystarczy bieganie i siłownia zewnętrzna prawie na każdym rogu. W Poznaniu mam ich gdzieś z 300.
Justyna super szczera i bardzo świadoma. P.s. Błagam, nie trzymajcie nogi na nogę, to się mści na krążeniu
dzięki!
w porodzie jednak chodzi o to, żeby jak najlepiej zadbać o dziecko - to ono jest zdane na naszą wiedzę, wrażliwość i troskę. W punktach: °rodzić z doświadczoną położną i °zadbać o nieprzecinanie pępowiny aż dziecko podejmie pierwsze proby samodzielnego oddechu, zacznie oddychać, ustanie obieg pępowinowy (pępowina jest już biała), °zadbać po wyjściu dziecka z kanału rodnego o położenie go na gołej skórze brzucha-klatki piersiowej bo to jest fizjologiczne uruchomienie laktacji °z pomocą położnej przystawić dziecko do piersi i nakarmić do syta (i zawsze potem karmić na żądanie) °dopiero gdy zaśnie po pierwszym nakarmieniu (najcenniejszą) siarą, można pozwolić na ubieranie, ważenie, mierzenie °żadnych szpitalnych szczepień, uciekać ze szpitala do domu. °przestrzegać reżimu gojenia kikuta pępowinowego i po jego odpadnięciu - pępka. °podczas upałów mieć pod ręką dobrą wodę do przepajania dziecka, gdy nie chce piersi, ale jest niespokojne. °spać z dzieckim obok, aby karmić na żądanie zamiast wstawać i dźwigać! °spać razem z dzieckiem to znaczy również wtedy gdy dziecko śpi - wtedy się odsypia spokojnie. I gdy Mama jest wypoczęta, dziecko jest spokojne. ❤ p.s. moja położna miała akurat dyżur w szpitalu, gdy zaczął się poród, więc rodziłam w szpitalu - ale 1. w osobnym pokoju 2. w pozycji siedzącej (nie leżącej!) 3. pępowina przecięta dopiero jak była biała a córka oddychała 4. pierwsze karmienie, zasnęła, wtedy badania, znowu karmienie i do domu. W szpitalu byliśmy wszystkiego 3 h, co tylko wyszło nam na dobre. Córkę karmiłam piersią 2,5 roku. Jest zdrowa i odporna jak mało kto. O porodzie najlepiej myśleć jako o prostej fizjologii. Było minęło, ludzie pomogą.
Uwielbiam Tomka.Mogłabyś mieć z nim program w tok FM np(on mimo wszystko jakoś sobie radzi w korpo😉😁).Mam rację Gosiulku?😉😁😊😘
hahaha Mistrz i Małgorzata:)
@@goskaserafin tak😉😁💪