Көбелек-өмір
Көз алдыңа мына әлемді елестет:
Біз өмірді көбелектен үйренсек?
Қысқа ғұмыр кешсе-дағы адамнан
Жасай алған өз өмірін керемет.
Жүрсе-дағы тар әлемді мекендеп,
Асыл тастай қанаттарын жер үрлеп,
Таңғы шықтай аз уақытын өзінің
Толтыра алған сұлулыққа әсемдеп.
Түрлі-түсті гүлдерменен әдемі
Әрленеді көбелектің әлемі.
Бас қатырмай еш уайымы, мұңына,
Өз әлемін ете білген ертегі.
Балшырынын ішіп тәтті гүлдің де,
Жылулығын сезіне алар күннің де.
Қас қағым сәт көрінсе де біз үшін
Үлкен бақыт көбелектің өзіне.
Аспанға ұшті қанатымен алыстап,
Жазғы самал рахатымен қалықтап.
Кетсе-дағы бұл дүниеден көбелек,
Өз өмірін - сүйе алғаны нағыз бақ.
Уақыт деген - дүниенің ең зұлымы.
Көрінсе де тым өткінші ғұмыры
Жұпар гүлдің исін сүйген көбелек -
Ел есінде: сұлулықтың символы.