Не керегін, не дұрысын бәріміз
Біліп тұрмыз.
Сонда да біз - дәрменсіз.
Ештеңе де істей алмай, жай ғана
Мәтін жазып, арыз айтып әлекпіз.
Елім жатыр аймақтарда жас жылап,
Өзін-өзі құтқаруда шапқылап.
Туған ауыл, малы, үйі, еңбегі:
Ол ағында кетті олардың өмірі.
Бір-біріне қол ұштарын беруде,
Керек десең, жанын даяр беруге.
Иә, қазақ - жанашыр жұрт.
Дегенмен,
Білімділер, басшылар бар биліктен.
Зілзаланың алдын алу, құтқару
әрекеті жасалмаған неліктен?
Адам жаны керек пе тек сан үшін?
Рәміз емес қорғар елдің намысын!
Мемлекеттің қазынасы, байлығы -
Оның халқы.
Тыңда оның дауысын.
“Сот не үшін?” Деген сұрақ тумай ма?
Қорғансызды қорғай ма? Жоқ соттай ма?
Өлгені үшін қыздың өзін кінәлап,
Қылмыскерге ешбір жаза болмай ма?
Мына сөзді жүреді екем көп ойлап:
Заң дегенді кімдер үшін кім жазад?
Заң бойынша қатаң жаза кедейге,
Қалталыға жазылған ба бөлек бап?
Кішкентайдан есеюге қорқушы ем.
Өскен сайын үрейлендім әлемнен.
Екі жолдың бірін таңда дегенде
Ересектер ылғи жүрген теріспен.
Адамдардан адамдық тым құрыған:
Пара беру, өз қалтасын ойлаған,
Тәртіпсіздік сондайлардын туады
Өз ісіне жауапсыздық танытқан.
Керегі жоқ бізге елдің “жаңасы”
Бізге керек - өссе адам бағасы.
Теңдік, тәртіп, тура жолдық орнасын
Солар емдер халықтың мұң, жарасын.
Мен бәлкім сол…
әлі бала шығармын.
Үміт оты қайта жанған туар Күн.
Қазір Күнім қара бұлттан көрінбей,
Ертеңіме қорқынышпен қараймын…
#Еркежаннан_поэзия #поэзия #қазақша #шындықтың_өңі_осы #Салтанат #сутасқыны