#107

Dr. Bruce Perry ile Oprah Winfrey’in birlikte kaleme aldıkları “What Happened to You” isimli kitaba atıfla yetiştiğimiz aile ortamının ve temel bakım veren figürümüz ile ana rahminde başlayan ve doğumumuzdan itibaren ilk 12 ay boyunca devam eden bağlanma ve uyumlanma ilişkimizin kalitesinin, temel bakım veren figürümüzün psikolojik durumunun, erişebilirliğinin, kendisini ve ötekini sevme kapasitesinin, tutarlı bir şekilde bizimle ilgilenme kapasitesinin (kısacası temel bakım veren figürümüz tarafından nasıl sevildiğimizin) stres tepki paternlerimizin gelişiminde (yılmaz ya da aşırı duyarlı hale gelmesinde) çok önemli bir rol oynadığını anlattım. Temel bakım veren figürümüz ile olan bağlanma ilişkimizin kalitesi, tutarlılığı ve öngörülebilirliği kadar yetiştiğimiz aile ortamında annemizin bize hamile kalmasını takiben maruz kaldığı zorlayıcı koşullar, zarar verici davranışlar veya sürdürdüğü olumsuz alışkanlıklar ile aile ortamında mevcut olan genel olumsuzlukların da bizim beynimizin gelişimi ve buna koşut olarak dünya görüşümüzün oluşmasında etkin olduğunu ifade ettim. Bir bebeğin ‘insanlar iyidir ve dünya güvenlidir’ şeklindeki bir önermeyi içselleştirebilmesi, temel bakım veren figürü ile olan ilişkinin sağlıklı, güvenilir ve öngörülebilir olmasına bağlıdır, bu itibarla şayet bebek özellikle hayatının ilk 12 ay-3 yıllık döneminde ağır bir şekilde ihmal ve istismar edilmemiş ve temel ihtiyaçları karşılanmış ise hayata güvenir, aksi halde, insanlara ve hayata güven duyamaz. Bu durum da ergenlik ve yetişkinlik dönemlerinde aldığı kararlar ve yaptığı seçimlerin kalitesini doğrudan belirler. Bu nedenle, bebekliğimizde nasıl sevildiğimiz yaşam kurgumuzu, beynimizin gelişimin, strese karşı sahip olduğumuz tolerans kat sayısını ve insanlar arası etkileşimlerimizin doğasını doğrudan etkiler. Yorumlarını bekliyorum. Lütfen abone olmayı unutma ve kendine çok iyi bak😊

Пікірлер: 8

  • @Sevda_mete
    @Sevda_mete3 ай бұрын

  • @ahmetsengul2313
    @ahmetsengul23135 ай бұрын

    😊

  • @l3277
    @l32774 ай бұрын

    Hocam merhaba. Bir psikoloji öğrencisi olarak akademik perspektifimi geliştirmekte bana çok yardımcı oluyorsunuz. Okulda anlatılmadığı kadar detaylı ve incelikli işliyorsunuz konularınızı. Teşekkürler

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    4 ай бұрын

    Ben teşekkür ederim dinlediğin için. Ne mutlu bana böyle düşündüğün için. Lütfen yorumlarını paylaş. Yararlanalim değerli görüşlerinden. Sevgiyle.

  • @zehraozturk8716
    @zehraozturk87164 ай бұрын

    Hocam merhaba. 24 yaşında bir mimarım. Bugün bile kafamda çözemediğim bir konu var. Babamı kendi çekirdek ailemden biriymiş gibi göremiyorum. Sadece ben değil kardeşim ve annem için de durum aynı şekilde. Evde annem veya kız kardeşim eksik olduğunda bunu hemen fark edebilirken babam olmadığında fark edemiyorum ve onu merakta etmiyorum. Babam nadiren konuşan, hiçbir aile içi sohbete dahil olmayan, sevgisini sadece ama sadece eve gelirken kardeşimle sevebileceğimiz küçük sürprizler alarak gösteren birisi. Ayrıca donuk zekaya sahip olabileceğini düşünüyorum çünkü kimi zaman dizilerin filmlerin olay örgüsünü tam olarak anlayamadığı, iletişim güçlüğü yaşadığını, durumlardan bağımsız çıkarımlar yaptığını ve kendini sosyal ortamlardan uzak tutmaya çalıştığını fark ettim. Zamanında babamın yeterince hakkını savunamadığını düşündüğü için annem sürekli babama oldukça kırıcı olabilecek, kimi zaman saygısızca cümleler sarf ediyor. Annem babamın aksine kardeşim ve benim adıma sanki büyümemişiz gibi kaygılanan, oldukça fedakar ve kişisel kararlara müdahale edebilen, sevgisini gösterebilen ancak çokta sert dilli biri. Annemi travmalarıyla, kaygılarıyla, doğruları ve hatalarıyla çok detaylı ve incelikli şekilde düşünebilir ve değerlendirebilirken babam hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyorum. Babamın hayalet gibi olmasının verdiği garip rahatsızlığı bir türlü tanımlayamıyorum ve insanların baba figürune atfettiği sıfatların benim kafamdakilerden çok uzak olduğunu görüyorum. Nihayetinde babam benim zihnimde ne değerde nasıl ve nerede olduğu tamamen belirsiz ve bu çok büyük bir rahatsızlık hissi veriyor. Bu durum benim bugünkü hayatımda nelere etki ediyor olabilir ve babamı nasıl görmeli ona nasıl temas etmeliyim? Babamla iletişim dinamiğimi değiştirebilir miyim? Babamı seviyorum ancak ona bie bağlılık hissetmiyorum.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    4 ай бұрын

    Merhaba. Babanı o istemediği müddetçe değiştirmen oldukça güç. Travmatik bir geçmişe sahip olduğunu gözlemliyorum anlattıklarından. Mağdur psikolojisi de güçlü. İletişimi kaçıngan, mesafeli ve izole. Çocukluğunda ailesinden sevgi alamamış olması kuvvetle muhtemel. İnsan ailesi tarafından sevilmediği, temel ihtiyaçları karşılanmadığı ve horlandığı vakit öncelikle kendini sonra da başkalarını sevmeyi beceremiyor. Bunun farkında varıp en baştan sevmeyi öğrenmesi gerekiyor. Bunu annen de baban için işin doğrusu oldukça baskın ve sert yaklaşımları ile kolaylaştırmıyor aksine zorlaştırıyor. Bu konuda "Aileden Ayrışma" ile ilgili videolarımı izlemeni tavsiye ederim. O seride yakın ilişkilerdeki zalim-mağdur dinamiğini de irdelemiştim. Kuvvetle muhtemel annen de yaralı bir çocukluk geçirmiştir. Onu bu geçmiş göreceli olarak zalim birine dönüştürmüş. Babana yönelik yaklaşımları da onu babanın gözünde daha zalim birine dönüştürüyor ve muhtemelen annen babanın geçmişindeki zorbaliklari ile one cikan bakım veren figürkerinden birini temsil ediyor. Babanla iletişim dinamiğini değiştirmen ise ancak baban buna müsaade ederse mümkün olabilir. Yıllar geçtikçe anladım ki biz sözlerimizle kimseyi değiştiremiyoruz. Kendimizi değiştirmeyi başarır ve bu yönde davranışlarımıza çeki düzen verirsek, bizim geçirdiğimiz değişim ve bunun sonuçları yakınımızdaki insanlar üzerinde hale etkisi yaratabiliyor. Sana da aynısını tavsiye ederim. Öncelikli olarak kendini değiştirmeye odaklan. Bu değişim zamanla senin davranışlarında gözle görülür bir fark yaratacaktır. Bu fark da yakın çevrendekilerin gözüne çarpacak ve bir ihtimal onlar da bu değişimden nasiplerine alacaklardır. Son olarak anne ve babanla olan ilişkilerinde kurtarıcı/arabulucu refleksi geliştirdiğini sezinliyorum. İçinde büyüdüğümüz aile ortamında yaşamımızı çekilir kılmak ve hayatta kalmak için geliştirdiğimiz bir savunma stratejisidir kurtarıcılık ya da arabuluculuk rolü. Bu rolün üzerinde düşünmeni tavsiye ederim. Küçükken işine yarayan bu strateji artık işine yaramıyor olabilir. Eğer bu rolde olmadığını düşünüyor isen de kendine babanla olan ilişkini neden iyileştirmek istediğini soruver lütfen. Evet her çocuk babası ve annesi ile ilişkinin güçlü, coşkulu ve anlamlı olmasını ister ama bunun için onları ya da ilişki dinamiklerini değiştirmeye ihtiyaç duymaz. Bu uğurda sarf edeceğin çabaların senin kendini geliştirmek için harcayacağın enerjiden çalacağını düşünüyorum. Enerjimizi gerçekten ihtiyacımız olan şeylere harcamamız daha doğru olacaktır. Yoksa tükenir ve kendimizi geliştirecek gücü içimizde bulamayız. Hissettiğin rahatsızlığın sebebi de aslında babandan çok senin baba profili ile ilgili büyürken edindiğin algı dizinine dayalı. Baban senin kafanda oluşturduğun baba profiline uymuyor ve aslında uymak zorunda da değil. O sadece öyle ve belki de böyle olduğunun farkında bile değil, ya da olmak istemiyor. Bu da önemli değil. Elindeki baba profilin, şu andaki mutlak gerçeğini yansıtıyor ve senin de bunu kabul ederek kendine dönmen ve yaşamını kendin üzerinden geliştirmen önem arz ediyor. Bu sayede sen ne tam annen gibi ne de tam baban gibi biri olabilirsin. Sen anne ve babandan gördüklerin üzerinden daha güçlü ve otantik (sana özel) bir kendilik algısı oluşturabilir ve onların, kendini biçimlendirmende sana oldukları halleriyle yardımcı olmasına izin verebilirsin. Bunu onları değil, kendini değiştirerek başarabilirsin. Sevgiyle.

  • @zehraozturk8716

    @zehraozturk8716

    4 ай бұрын

    @@kendinias8533çok sağolun hocam önerdiğiniz videoları izleyeceğim. Yazdıklarınızı okudukça aydınlandım, iyi ki varsınız ☺️

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    4 ай бұрын

    ​@@zehraozturk8716sen de her dem iyi ki varsın Zehra. Sevgide kal.

Келесі