Cześć. Przede wszystkim chciałem Ci podziękować za ten wideoesej. Spodziewałem się, że w końcu pojawi się temat związany z jedną z gier z serii Final Fantasy, ale nie podejrzewałem, że będzie dotyczył gry pobocznej i to na mało znaną konsolę. Niestety w komentarz nie da się wkleić obrazka, bo zaspamowałbym go memem, w którym mangowa postać przytula się do telewizora i mówi "he just like me fr". To zjawisko zaszło zwłaszcza w momencie, kiedy powiedziałeś, że odpalasz sobie FF:TA w okolicy świąt. W samym FF:TA spędziłem dziesiątki godzin, bo mimo, że gra nie jest tak długa, jak inne gry z głównej serii, to ma dość wysokie replayability, a ignorowane przeze mnie w pierwszym podejściu mechaniki i klasy postaci chętnie wybierałem podczas drugiego przejścia. Chciałem się przyłączyć do polecania tej gry innym graczom, a także jeszcze kilku, gdy już się nią nacieszą. Na tę samą konsolę (bądź emulator) jest również Tactics Ogre, które niedługo będzie miało swój remake na Steamie, a z gier, które niby są podobne (taktyczne RPG), ale posiadają inną mechanikę, to sugeruję sprawdzenie serii Fire Emblem, również na Game Boya Advance. Jeśli chodzi o eskapizm, to mam z nim bardzo dynamiczną relację. Przez długi czas byłem na niego obrażony jako członek kościoła pod wezwaniem św. Produktywności, której głównym przykazaniem jest to, że nasze życia powinniśmy złożyć na ołtarzu pościgu za rzeczami użytecznymi, a czytanie zmyślonych fabułek do nich nie należy. Niestety moja wiara się jakiś czas temu zachwiała, choćby po zaobserwowaniu pozytywnego wpływu czytania fantastyki na niedający się łatwo zmierzyć (a przez to łatwo pomijalny) parametr nazywany wyobraźnią. O ile nie mam zamiaru utknąć w niej, tak jak bohaterowie FF:TA, to wywiera ona wpływ na codzienne życie, tak, jak wylądowanie w fantastycznym Ivalice rozwinęło bohaterów gry. Pozdrawiam i życzę powodzenia w tworzeniu kolejnych filmów!

Mógł użyć Neon Genesis Evangelion by poruszyć temat eskapizmu, a jednak tego nie zrobił. Respekt szefie!

Nie znam omawianej gry, ale Final Fantasy VI i Chrono Trigger to panteon mojego dzieciństwa.

Trzeba będzie zapamiętać i zagrać w FF:TA, jako osoba dorosła z pewnością nie chciałbym uciec z takiego świata. Wszyscy musimy umrzeć to lepiej poświęcić posiadany czas na coś przyjemnego (plus też młodym często brakuje świadomości beznadziejności świata oraz braku agencji).

Bardzo fajny wideoesej. Na pewno duży plus za próbę wytłumaczenia o co chodzi w serii FF, jak każdy kto choć chwile obcował z tą serią wiemy, że nie jest to łatwe :D. Jednak trochę szkoda, że nie nawiązałeś do ostatnio coraz popularnego nurtu "isekai" (do którego FF:TA się zresztą by zaliczał) w japońskiej fantastyce, która de facto jest tam już normą i wypiera klasyczną fantastykę. A do tego powoli przechodzi do kultury zachodniej.

no i wykrakałam - esej o eskapizmie xddd

Zgubiłem się w szóstej minucie xd

1. Przypomina mi to trochę dylemat walki z madarą. 2. Mój ulubiony ff to tak naprawdę ff9 3. Czy ta gra jest dostępna po polsku? 4.o dziwo zgadzam się z plentą, materiały sam doszedłem do wniosku że nie warto zmieniać przeszłości a a jedynie przyszłość i teraźniejszość.

Mam trochę wątpliwości, bo z tego, co usłyszałem, fabuła powiela szkodliwy pogląd, że cierpienie uszlachetnia i gdyby bohaterowie go nie doświadczali, to byliby dużo gorszymi ludźmi. Mam naprawdę dosyć takiego "co cię nie zabije, to wzmocni", bo w prawdziwym życiu nie wzmacnia, tylko powoduje traumę i zaburzenia psychiczne.

@Ambrozjusz

Жыл бұрын

Jak rozumiesz szlachetność? Bo to jest ważne w kontekscie zrozumienia całego zdania. Jeżeli rozumiesz ją przez uczulenie się na cierpienie innych, chęć by cierpienia było jak najmniej, obrone najslabszych, to tak, wedlug mnie cierpienie uszlachetnia. Na przyklad ludzie z depresją lepiej rozumieja innych cierpiących. Tutaj nie chodzi o to, że samo cierpienie ma wartość, ale raczej, że powoduje w nas pewne zmiany, które są pozytywne. Oczywiście nie zawsze, bo prowadzi też do nienawiści, ale wydaje mi sie że wtedy nienawiść jest skierowana w stronę oprawców nie ofiar. To nie jest takie proste, że cierpienie=zło, chociaż dążenie do niego jest już raczej złem.

@MM-yj7yt

Жыл бұрын

@@Ambrozjusz "szlachetność" w kontekście cierpienia, które uszlachetnia, to suma wypracowanych cnót, kręgosłupa moralnego i pewnej dojrzałości. Również jestem krytyczny wobec tego twierdzenia i osobiście nazywam to nauką/wychowaniem przez "wp.....l". Osoby doświadczające cierpienia mogą albo wyciągnąć konstruktywne wnioski, albo znormalizować krzywdzące ich zachowania, racjonalizując że "to dla ich dobra", usprawiedliwiając sprawców, tłumacząc sobie, że tak musi/miało być. A nawet wyciągnięcie konstruktywnych wniosków i cennych lekcji z życiowego doświadczenia wcale nie musi bilansować, przysłaniać czy naprawiać ponoszonych konsekwencji. Sam swoje doświadczyłem, trochę z własnej winy, trochę z winy innych, wyciągnąłem z tych trudnych wydarzeń ważne dla siebie wnioski, co nie zmienia faktu, że z wieloma skutkami użeram się i będę się użerał jeszcze przez lata - i osobiście daleki jestem od stwierdzenia, że warto było, bo nie było.

@Ambrozjusz

Жыл бұрын

@@MM-yj7yt Tak, równie dobrze ludzie nie dostrzegając w cierpieniu żadnej wartości mogą łatwo popadać w depresję i nienawidzic swiata oraz Boga, jezeli wierzą. Temat jest dosyć skomplikowany, zgadzam się z twoimi spostrzeżeniami, ale myślę, że trzeba rozdzielić wartość cierpienia od samego dążenia do cierpienia. Wydaje mi się, że dzięki Kościołowi katolickiemu postrzeganie tych dwóch rzeczy zlało nam się w jedno. Nie wydaje mi się, żeby samo dążenie do cierpienia było dobre, to raczej masochizm, ale jeżeli nie masz wpływu na swoje cierpienie, to pozostaje ci odnaleźć w tym sens, albo go odrzucić. Nie ma chyba innej drogi.

@marrgol2081

Жыл бұрын

Ale pierdolenie. Oczywiście, że cierpienie uszlachetnia. Uczysz sobie radzić i cenić życie jeżeli masz gorzej. W życiu bym nie wymieniła mindsetu z jakimś bogolem który w życiu nigdy problemu nie miał

@marrgol2081

Жыл бұрын

@@Ambrozjusz a ciebie o bożki nikt nie pytał. Nie przekładaj na innych swoich bzdurnych wierzeń

Ciekawe czy będzie kiedyś i moon rpg remix adventure

Hej, videoesej zawsze super, ale mam jedno pytanie. O ile lubię widzieć swoje nazwisko na ekranie jak najdłużej, to może spróbowałbyś zrobic listę patronów kończącą się razem z Twoim monologiem? Ja wiem, ze patronite zobowiazuje, aby nazwisko pojawiło się na ekranie, ale uważam, ze minuta na jedno to przesada.

@MistyPop

Жыл бұрын

Prawdopodobnie masz rację. Od następnego razu postaram się to zsynchronizować.

Ta muzyka z kanału Mafia Pl na końcu

Nie wrzucasz swoich materiałów na serwisy podcastowe? Whyyyyy

Co tak krótko? xd

p͓̽r͓̽o͓̽m͓̽o͓̽s͓̽m͓̽ 😬

kdz

Uważasz, że cierpienie jest konieczne żeby ludzie zachowywali się etycznie? To jakiś chrześcijański eskapizm

mistrzu błagam Cię, przestań mówić "unikalny"