Jak pracowałam na nocki w call center, w pustym biurze, okazjonalnie słysząc jedynie ochroniarza sprawdzającego piętra, puszczałam sobie dark ambient. Już się nie boję ciemności.

@GothicowoAndrzeja

6 ай бұрын

Ciekawy to musiał być klimat 😁

@szymonskowronski5689

5 ай бұрын

Pracowałem w IT helpdesku na nocki i do dziś gdy mam problemy z zaśnięciem puszczam sobie ambient pustego biura nocą

Jak nie było Fishera w tytule to już się bałem że zmienił się temat na pierwszy esej roku 2024

Idealne dopełnienie tematu po przeczytaniu Dziwaczne i Osobliwe! :D

Warto zaznaczyć, że backrooms zabiła ludzka potrzeba by nieopisywalne i przerażające jednak opisać. Kolejne poziomy, postaci i potwory dodawane przez społeczność zupełnie nieprzemyślanie zabiły klimat tej creepypasty.

@ZmodyfikowanyNiedźwiedź

2 күн бұрын

Niestety. Oryginalna wersja creepypasty jest lepsza, bo niewiadomo czego się bać. Czy czegoś, co ukrywa się przed nami chcąc wprowadzić nas w obłęd i szaleństwo, czy nasz własny, znudzony umysł, który tworzy halucynacje, optyczne i dźwiękowe. Jednym słowem, społeczność Plecopokoji zabiła magię psychologicznego aspektu tej pasty...

Akurat 30 minutowa przerwa w pracy, idealnie :3

Muzyka z Silent Hill 2 zawsze mi towarzyszy przy pisaniu moich książek oraz przy wymyślaniu filmów i seriali. Działa idealnie, ponieważ wprowadza mnie momentami w stany "metafizyczne", jakbym miał wizję i popadł w trans. Podobnie działa na mnie muzyka Wiktora Striboga, twórcy krainy grzybów, a i Twin Peaks to też złoto muzyczne

@revadece796

6 ай бұрын

mamy ten sam gust

@Dronikmaltuka

6 ай бұрын

Polecam sprawdzić utwór "Rundgang um die transzendentale Säule der Singularität" Autorstwa BURZUM Uważam, że również potrafi wywołać podobne odczucia jak wyżej wypisane tytuły.

@wyimaginowany9615

6 ай бұрын

@@Dronikmaltuka Akira Yamaoka podczas tworzenia muzyki do serii SH inspirował się brytyjskim zespołem Portishead. Polecam zerknąć

Mięsny wieżowiec

Dziękuję za ten materiał, jak i za każdy inny.

Super kombo - Fisher x Lovecraft. Dzięki za wideoesej!

Dziękuję

Fantastyczny materiał!

Komentuję dla zasięgu, bo nie znam tematu hihi

Muzyka z silent hill jak i fabuła tej serii jest poruszająca i lubię do niej wracać a ten odcinek świetnie opisuje moje odczucia z tą grą i muzyką. Pozdrawiam :D

@wyimaginowany9615

6 ай бұрын

W mojej opinii SIlent Hill 2 jest mentalnym arcydziełem, będąc w topce gier z najlepszą fabułą w historii. Szkoda tylko że przez większość "fanów" horroru jest uznawany za nudny symulator chodzenia gdzie bije się potworki nie mając bladego pojęcia o co tak naprawdę w tej grze chodzi.

Widziałam kiedyś informacje, że to znane zdjęcie z "Backrooms" to puste biuro, niestety, budynek został zburzony w poprzedniej dekadzie, więc raczej nie będziemy mogli zobaczyć tego pięknego miejsca na własne oczy

@gryficowa

6 ай бұрын

Możliwe, że budynek został zburzony też wcześniej, bo no... To ciekawa historia tego zdjęcia (Jak oryginalne zdjęcie "Jeffa the killera", świat lost mediów jest interesujący)

Esencją tego zjawiska, które fascynowało mnie od dawna jest krótka sekcja z Silent hill 3. Chodzi mi o łazienkę z początku gry wraz z utworem: end of small sanctuary"

23:36 trafne! dokładnie tak mam z soundtrackiem z Twin Peaks, może nie horror ale muzyka mocno niepokojąca

Bardzo ciekawy materiał. Sam długo zastanawiałem nad grozą budowaną przez czy to Lovecrafta, czy Johnatana Simsa (The Magnus Archives), oraz autorów publikujących raporty Fundacji SCP, więc "dziwaczne" nie było mi obce. Inaczej jednak sprawa miała się z osobliwym, bo choć czułem klimat backroomsów i przestrzeni liminalnych, i rozumiałem emocje towarzyszące mi podczas zagłębiania się w te światy, to nie rozumiałem do końca, dlaczego to straszy. Widziałem kilka wideo esejów na temat backroomsów, lecz one wszystkie sprowadzały się do spojrzenia właśnie w tę liminalność, i nie przechodziły do sedna, czyli osobliwości. Czuję, że wreszcie te motywy zrozumiałem (no, zobaczymy, bo książkę również planuję przecztać, i kto wie, czymi tego do góry nogami nie wywróci), i tak się zastanawiałem nad tym wszystkim, to przyszedł mi ciekawy pomysł na horrorowe opowiadanie:))

"white noiz" zawsze sprawia u mnie jakies dzienwe uczucie, dlatego uwielbiam Yamaoke

Znakomite!

Ciekawy materiał. Nie rozumiem fenomenu "Zaplecza" - nie przeraża mnie, nie fascynuje, czuje co najwyżej lekką konsternację, aczkolwiek czuję osobliwość dosyć mocno. Kiedyś często śniły mi się opustoszałe korytarze mojej dawnej szkoły. Często myślę o nich że jestem w moim obecnym wieku i pojawiam się w mojej podstawówce - to podobne uczucie odklejenia od rzeczywistości. Tego, że nie powinienem być w tym miejscu. Może to co osobliwe to faktycznie zaplecze, ale naszej świadomości? Przecież te miejsca podświadomie rejestrujemy i odtwarzamy w głowie mimo, że nie ma już nikogo w nich i sami jesteśmy już w innym miejscu. To pewien mentalny powidok. Dodam, że Silent Hill 2 był dla mnie tak straszny, że nie mogłem spać, więc ostatecznie nigdy go nie przeszedłem a jedynie obejrzałem gameplay. Gra geniusz, najlepszy horror jaki znam. Myślę, że często odwołuje się do poczucia osobliwości - np scena z bardzo długimi schodami w dół. Opustoszałe budynki użyteczności publicznej, puste zamglone ulice. SH2 to esencja backroomu.

@wyimaginowany9615

6 ай бұрын

Sekwencje ze schodzeniem w dół po długich schodach w SH2 miało symbolizować zagłębianie się jeszcze bardziej w psychozę głównego bohatera. Gra sama w sobie jest wypchana symboliką. Każdy potwór coś symbolizował. Przykładowo manekiny z nogami zamiast tułowia symbolizowały wielki popęd seksualny Jamesa którego jego małżonka nie potrafiła zaspokoić po czym spotkał Marie która była jego ideałem. Silent Hill 2 to wg mnie mentalne arcydzieło i najlepszy horror jaki powstał szczególnie ze w względu na piękną fabułę oraz muzykę Akiry Yamaoki którą do dziś puszczam sobie na yt. Szkoda tylko że przez większość "fanów" horroru jest uznawany za nudny symulator chodzenia gdzie bije się potworki nie mając bladego pojęcia o co tak naprawdę w tej grze chodzi.

@geist_czasupostrach

6 ай бұрын

albo te "boisko" z szubienicą z więzienia, gdzie niepokojący dźwięk jakby kopyt robi całą robotę, chociaż nic tam "fizycznie" w grze nie ma

W końcu jakiś powód by się uśmiechnąć

Prawdopodobnie w tym roku wyjdzie też ksiażka Zaplecza polskiego autora Dawida Kaina vel Marcina Kiszeli. Wydawcą jest Vesper ale u nich ostatnio sporo przesunieć z premierami rodzimycg autorów, niemniej warto mieć na oku.

Yo babe! New Mistycyzm Popkulturowy dropped

Intrygujący materiał, jednakże dziwi fakt, że z Lovecraftem nie zostały zestawione opowiadania z uniwersum SCP, jednakże prawdopodobnie nie pasowałoby to do narracji jaką prowadzisz. Tak, czy inaczej bardzo dobry film

Hm, jak zwykle muszę się przyczepić: skoro Fisher rozstał się z tym światem to średnio można się zgodzić, że pomoże nam w "oswojeniu się z tymi emocjami"... Powiedział bym, że właśnie wręcz przeciwnie 😅

przy okazji liminal spaces: polecam od siebie dzieła J G Ballarda - jest to bardziej taki psychologiczny surrealizm, nie do końca stricte horror, ale dosyć często w jego powieściach i opowiadaniach pojawiają się oba motywy dziwaczności i osobliwości. Przeszłość i teraźniejszość miesza się z psychiką głównych bohaterów; ich wnętrza przeciekają do świata zewnętrznego, przestrzeń zniekształca się i zlewa, w powietrzu wisi duch apokalipsy, jakiejś tragedii, kataklizmu (często dość nietypowego), widać wpływ przeróżnych technologii, zjawisk, architektury na człowieka. Puste baseny, opuszczone bunkry, ruiny itp. Ciężko mi teraz podać przykład konkretnych opowiadań, ale chodzi dokładniej o ciekawy termin "inner space". To trochę jak obrazy Daliego, tyle że zamiast zlepku abstrakcyjnych kształtów i ich rozstawienia zniekształcona jest jakby rzeczywistość; w ogóle to mega przyjemny materiał video, dobrze posłuchać o takich rzeczach po polsku

@MistyPop

6 ай бұрын

Fisher wspomina co najmniej kilka razy o Ballardzie w swojej książce.

@obiwan5254

6 ай бұрын

Dzieki za polecenie Geist, po Twoim wpisie chyba w koncu się zmotywuję do sięgnięcia po Ballarda, bo to jeden z tych kontekstów który padał też w konteķście Nascar, a w przeciwieństwie do np. Dicka nigdy nic nie czytałem.

Czy wam również ta drobna, biała kropka przypominała przeklęty kursor zostawiany na środku ekranu przez nauczyciel, gdy puszczał jakieś wideo na zajęciach?

Mnie nieraz zastanawia jak nazwać to rozwiązanie w Silent Hill gdzie zakończenie przebiega z udziałem UFO i nadal jest to dość straszne ale wprowadza pewne udziwnienie i trochę ironiczny i komiczny charakter.

Hej masz może i chciałbyś się podzielić jak się rozkłada wiek twoich widzów tu i na fb?

@MistyPop

5 ай бұрын

Wiekowo mniej więcej tak samo (18-34 lat to znaczna większość), ale największe dysproporcje są pod kątem płci. Na FB jest niemal idealnie 50/50 z delikatną przewagą kobiet, na YT 90 procent to faceci.

7:20 - co to za gierka?

@janbrzezinski2680

5 ай бұрын

Przyłączam się do pytania, chciałbym znać każdą z tych gier bo mnie zaciekawiły

@MistyPop

5 ай бұрын

lista wszystkich wymienionych gier jest w opisie.

@janbrzezinski2680

5 ай бұрын

@@MistyPop Dzięki. Umknęło mi nie wiem czemu

Nie wiem dlaczego ale nie pasuje mi słowo "dziwaczne". "Proza dziwaczna", dziwaczność w moim postrzeganiu tego słowa jest czymś dziwny ale również pokracznym, nie wzbudzającym grozy. Mi osobiście bardziej by pasowało po prostu słowo "dziwne", "Proza dziwności". Ale może to tylko ja tak mam.

@obiwan5254

6 ай бұрын

Twoja uwaga ma sens tym bardziej w kontekscie literatury - mamy weird fiction czyli dziwną fikcję bardziej w odcieniu horroru i bizarro fiction stawiają na dziwaczność groteskę itd.

Zwracam się z uprzejmą prośbą o odbanowanie na Facebooku. Kiedy abolicja? 😢

@WielebnyLoki

6 ай бұрын

A za co ban?

kdz

Co to za serial z 2:21? Nie zrozumiałem pierwszego słowa z tytułu, a w biografii nie widzę.

@MistyPop

5 ай бұрын

Sapphire & Steel