Dr. Bruce Perry ile Oprah Winfrey’in birlikte kaleme aldıkları “What Happened to You” isimli kitabın 115-119ncu sayfalarına atıfla travma sonrası stres bozukluğunun dört tane küme semptomu ile ilgili bilgi vermeye devam ettim. Bunların ilki “Davetsiz Müdahaleci” semptomlardır. Bunlar travmaya ilişkin sürekli tekrar eden karabasanları, bu karabasanlar ile ilgili imgelemeleri ve travmanın gün içinde aklımıza gelen duyusal imajlarını içermektedir. Travmada parçalanan ve geçmiş zamanda adeta donup kalan benlik bütünlüğümüzü (bağlanma stillerini anlattığımda bahsettiğim) içsel çalışan modelimiz ile uyumlu hale getirmemiz gerekiyor. Nitekim, karabasanları da beden-beyin dengemizi ve tamlığımızı tekrar geri kazanmamız ve travmamız ile yüzleşerek yaşadıklarımızı anlamlandırmamız için görüyoruz. Öte yandan, bu bağlamda, bebeklik-erken çocukluk dönemlerinde maruz kaldığımız çevresel koşullara ve davranışlara göre şekillenen bağlanma stilimize göre içeriğini belirlediğimiz içsel çalışan modelimizden ve bu modele göre zihnimizin seçici algısının geliştiğinden bahsettim ve bu durumun “bilişsel uyumsuzluk/cognitive dissonance” kavramı ile olan ilişkisinden bahsettim. Bu noktada, beynimizin default modunun muhafazakâr ve tutucu olduğundan söz ederek içsel çalışan modelimizi daha iyiye ve yeniye doğru değiştirmekte neden zorlandığımızı anlattım. Ayrıca, travmanın bizatihi içsel çalışan modelimizi alt üst ederek dünya görüşümüzü tarumar ettiğinden bahsettim. Bu arada, travma sonrasında iyileşmek için yapılması gerekenlerden de bahsettim ve bu anlamda, travmanın geçmişte yarattığı “enkazın” aralıklarla ziyaret edilerek o anda parçalanmış olan yanlarımızın şu anda şekillenen yaşamımız ile entegre edilmesi gerektiğine vurgu yaptım. Travma sonrası stres bozukluğunun ikinci küme semptomu “Kaçınganlık Semptomları”dır. Üçüncü semptom ise “Düşünce ve Mod Durumu Değişiklikleri”dir. Dördüncü semptom ise “Uyarılma ve Tepkisellik Düzeyinde Değişiklik”tir. Bu semptomların hepsinin bir arada bulunduğu insanların travma yaşadıkları kabul edilmektedir. Diğer yandan küçüklüğünde ya da ilerleyen yıllarda travma yaşadıkları fark edilmeyen, kabul edilmeyen ya da göz ardı edilen kişilerin travmalarını işleyemedikleri için sonraki nesillere aktardıklarını belirttim. Ayrıca, yaşandığı zaman teşhis edilemeyen veya göz ardı edilen travmaların uzun süre sessiz kaldıktan sonra hayatımızın geçmiş travmamızı tetikleyebilecek olayları ve insanları içinde barındırdığı bir döneminde ansızın ortaya çıkabileceğine ve sonrasında bu travmaları işleyemez isek de bu travmaları bir aile travması olarak sonraki nesillere aktarmamızın kaçınılmaz hale gelebileceğine de değindim. Yorumlarını bekliyorum. Lütfen abone olmayı unutma ve kendine çok iyi bak😊