#110

Alice Miller’ın “Başlangıçta Eğitim Vardı” isimli kitabının 114 ve 143. sayfalarına atıfla kendi yaşamımdan (ilkokulda öğretmenimin duygusal ve fiziksel istismarına maruz kalmış olmam ile ilgil olarak) örnek vermek suretiyle benim gibi çocukluğunda okulda veya evde dayak yemiş (ben sevgi dolu bir evde büyüdüm ama okulda istismar edildim.), fiziksel ve duygusal istismara uğramış çocukların kendilerini o yaştan itibaren nasıl gördüklerini ve değerlendirdiklerini, nasıl hissettiklerini ve bu meselenin bu istismarı yaşatan ebeveynler ve öğretmenler ya da bakım veren pozisyonunda olan kişiler de dahil olmak üzere iki kategoride ele alınması gerektiğini anlattım. Sevgili ortağım Fatih’ten bahsettim. Zira bu bölümü onun Alice Miller’ın bu kitabından yaptığı alıntı ve bu alıntıdan yola çıkarak geçmişte yaşamış olduğum bu travmatik meseleye rağmen bana benim değerli olduğumu bir kez daha hatırlatmasından dolayı duyduğum şevk ile çektim. Bugünkü hissiyatımdan ve durumumdan bahsettim, benim acımı anlamayan insanların kendi çocukluklarında çektikleri acının farkında olmadıklarından ve bunun benim ve benim gibi hisseden insanlar üzerindeki olumsuz sonuçlarından ve etkilerinden söz ettim. Bu bölüm benim kendimi bir nebze olsun bağışlayabildiğimi göstermesi açısından kıymetli bir bölüm oldu. İzleyen herkese teşekkür ederim. Yorumlarını bekliyorum. Lütfen abone olmayı unutma ve kendine çok iyi bak😊

Пікірлер: 28

  • @mehmetfatihguclu8013
    @mehmetfatihguclu80133 ай бұрын

    Kardeşim, seninle gurur duyuyorum, senin de kendinle gurur duyduğunu görmek mutlu etti. Bana verdiğin en güzel hediye. Sevgiyle...❤

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Canım kardeşim @mehmetfatihguclu8013 iyi ki varsın. Beni böyle bir video çekmek konusunda farkında olmadan cesaretlendirdiğin için. Her zamanki gibi otantik ve spontan bir şekilde gelişen sohbetimiz beni o kadar çok düşündürdü ve mutlu etti ki bu videoyu çekmesem olmazdı. Ben de seninle gurur duyuyorum. Bıkmadan usanmadan kendinle, geçmişinle ve geçmişindeki önemli insanlarla yüzleşme cesareti gösterdiğin ve en önemlisi KENDİNİ HER ZAMANKİNDEN DAHA FAZLA SEVMEYİ/DEĞER VERMEYİ başardığın için o kadar mutluyum ki tarifi güç. Son olarak bu videoyu seyredip yorum yapma nezaketi gösterdiğin için de kendimi şanslı hissettiğimi bilmeni isterim. Senin yaptığın ve yapacak olduğum her yorum benim için o kadar kıymetli ki. Her daim en derin ve harbi duygularla kardeşin olmak benim için bir onurdur. Sevgiyle.

  • @ahmetsengul2313
    @ahmetsengul23133 ай бұрын

    Doğru hocam ,bana bitane hoca vardı orta okulda ,bir arkadaş vardı yanımda okuma yazma bilmiyor, bana bakar derdiki ,sen okuma yazma biliyormusun diye soru sorup küçük düşürmeye çalışırdı, bu hoca benim sınıf ögretmenimdi, sanki bilmiyormuş gibi , dayak yemedim ,hakaret yedim ,yürümem, koşmam ile eleştiriler, sonra arkadaşlar, onlarda hirpaladi, bitli diye lakap taktılar, sonra dizimden yaralandım, kansız diye lakabım vardı, lisede de lakabım, abdi ,birde çengel, birde çilingir ci ,yani hocam böyle geçti, hocalar kaprisli ,değer vermek yok ,hakaret ederdi hoca ,toplama çıkarmayı yapamıyorsun diye ,kendini övmeler ,aptal yerine koymalar, iyi günler hocam .

  • @irmathecat7947
    @irmathecat79473 ай бұрын

    Aynı yazarın ''Beden Asla Yalan Söylemez'' adlı kitabı da iyidir. Eskiden eti benim kemiği senin diyerek eziyetçiye yani öğretmene verirlerdi.İlk okul öğretmeni tenefüse çıkartmazdı çişimizi tutmak zorunda kalırdık. Sanırım dertlerini sadece bizimle unutuyordu.Bir gün bir oğlanın bacağına kalem sapladı. O kalem hepimize saplandı. Ne kadar korkunç. İlerleyen yıllarda bir de veli toplantısı sonrası babamdan çok korkardım.Tek suçum ders dinlememek ve kitaplara resim çizmekti. Başarım gitgide düştü düştü düştü. Azarlandıkça düştü.Gece yarılarına kadar ders çalışır, sabahın karanlığından akşamın karanlığına kadar ıslak kıyafetlerle o tahta sıralarda otururduk. Eziyetin sürekli olduğu ev ve okul ortamından kaçacak bir yer dahi yoktu.

  • @irmathecat7947

    @irmathecat7947

    3 ай бұрын

    Şimdi ben ders veriyorum bir kurumda yabancı dil öğretmeni olarak. Çocuklar sadece oynayarak öğrenir diye düşündüğüm için fazla ses yaptık sanırım ve çevre derslikler rahatsız oldu. Kurumdaki müdür bizim çocukların ailelerine bizi şikayet etti.Yapmayın dedim.Etmeyin, kızmasınlar çocuklara..Annelerine de söyledim.Kızmayın ..Kızarak vurarak değil eğlenerek onları anlamaya çalışarak onlarla arkadaş olarak zevkle ders yapıyorduk..Ama dinletemedim...Sın9ftaki kız öğrenci türlü bahaneler ile dersi kaynatmaya çalıştı.En sonunda tek başına ders almak istediği için sınıfı dağıttılar. Ben disiplin sağlayamamakla sorumlu tutuldum. Heyecanla gidiyordum ders anlatmaya.aslında onlar farkında değillerdi dil öğrendiklerinin..ama yapıp ettiğim herşey buna yönelikti.İyi de gidiyorduk bence. Onları çok özleyeceğim.

  • @irmathecat7947

    @irmathecat7947

    3 ай бұрын

    Kalan sağlar benimle yola devam :)

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Merhaba@@irmathecat7947 . Lütfen bu yolda ilerlemeye devam et. Antagonistler hep olacak. Ama biz herkese ve her şeye rağmen bildiğimiz yoldan yürümeye devam edeceğiz. Elbette gelişerek, değişerek ve dönüşerek. En manasız durumdan bile öğrenilecek bir şey var. Görmek için bakan insanların en güçlü yanlarından biri burada yatıyor. Bazen doğru zamanda, doğru yerde olamayabiliyoruz. Bunun farkında varabilirsek sanırım olanı sevip ve olandan bizim için yararlı olanı alabilirsek bir sonraki yerde (insanda) daha mutlu olabiliriz. Bizi bilgeliğe götüren en önemli şey aksiyonlarımız ve bu aksiyonlar sonucunda deneyimlediğimiz duygu ve düşünceler. Onlara dikkat etmeyi öğrenebilirsek bizi anlamayan insanların git gide azaldığı bir dünyaya doğru evirildiğimizi görmemiz içten bile olmayacaktır. Dolayısıyla, seni disiplini sağlayamamakla sorumlu tutan bir yer, senin nereye ait olmadığını sana göstermek için var olduğundan aslında neden orada olduğunu görmek ve anlamak istersen senin en büyük öğretmenlerinden biri de olabilir. Herkes için iyi veya kötü olan şeyler görecelidir. Aslında her durumda her ikisi de iç içedir. Maharet hangisine daha fazla odaklandığındadır. Bu nedenle yaptığımız her seçim bir vazgeçiş olsa da vazgeçtiğimiz o şey yaptığımız o seçimin arkasında daha güçlü bir biçimde durmamızı sağladığı için kıymetlidir. Sözün özü, tüm kalbimiz ve irrasyonelitemiz ile çıktığımız yolda yürümeye devam edebilme cesareti gösterebilirsek (ki senin yaptığın da tam olarak bu) hem büyür hem de sürece içkin fırsatlardan istifade edebiliriz. Sevgiyle.

  • @irmathecat7947

    @irmathecat7947

    3 ай бұрын

    @@kendinias8533 Sağolun varolun, içime su serptiniz.

  • @irmathecat7947

    @irmathecat7947

    3 ай бұрын

    kağıt parçalarına yazı yazıp birbirlerinin sırtına yapıştırıyorlardı ,ben sırtımı döndüğüm zaman bana da ''I am an idiot'' yazılı kağıt yapıştırıyorlardı.O kadr gülüyorum ki aklıma geldikçe bile :)))) Ahahahahah...Al işte çocuk cümleyi kurdu.

  • @user-pr5dy8ge9l
    @user-pr5dy8ge9l3 ай бұрын

    İlkokulda 50 kişilik sınıfta terör estiren üç kuruşluk hocaların eğitimin geçtik adam çocuğu elbise askısına asıyordu

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Çok üzücü tüm bunları duymuş, duyumsamış ve şahit olmuş olmak. Hasta bir toplumuz belki ama ben her daim bize ve insanlığa dair umudumu koruyorum. Bu bir seçim ve bedava. Düşündüğümüz, hissettiğimiz ve inandığımız şeyler bugünkü gerçekliğimizi oluşturuyorlar. O nedenle, tüm bu sorunların temeline indiğimde ve en zalim insanın dahi bebekliğinde/çocukluğunda uğramış olabileceği zulmü/istismarı/ihmali bir an için olsa bile duyumsadığımda içimdeki öfkenin, nefretin ve hiddetin azaldığını gözlemliyorum. Ve inan bana, geldiğim noktada, bu benim için çok önemli. İnsanı daha iyi anladıkça tüm bu toksik davranışların kaynağında yatan problemlerin nasıl düzeltilebileceğini de anlayabiliyorum. Bunu elbette bir başıma ben başaramam ama "biz" başarabiliriz. Dolayısıyla, şuna tüm kalbimle inanıyorum ki bu dünyadaki hassas ve duyarlı insanların bu meselelerin kaynağında yatan sorunları ve bu sorunları giderecek çözümleri "anlamaktan doğan sevinçleri" bu dünyayı kurtaracak yakıtlardan biri olacaktır. Yorumun için çok teşekkürler. Sevgiyle.

  • @AhmetYaman03336
    @AhmetYaman033363 ай бұрын

    Eyvallah hocam ,hocalar tavsiye adı altında özgüven kırıcı hareketleri lafları oldugu için cok kötü anılar.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Kesinlikle.

  • @l3277
    @l32773 ай бұрын

    Hocam sizi geçmişte yaralamış bir konuyu böylesine şeffaf, samimi ve dürüstçe paylaştığınız için çok teşekkürler. Maalesef her insan geçmiş yaralarına dokunabilecek kadar cesur veya istekli olamıyor. Hayatınızın bir noktasında kendinizi ruhen büyütmeye karar vermeniz ve bunun için efor sarfetmeniz o kadar kıymetli ve görmeye alışkın olmadığımız bir tablo ki… Psikoloji alanının türkiyede de yükseleceği bir geleceğimiz olur umarım ve travmalar nesiller boyu aktarılmak yerine sizin gibi düşünen insanlar sayesinde durdurulur veya dönüştürülür.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Merhaba. Mesajın beni çok mutlu ve motive etti. İyi ki bu kanalda bir şeyler yapıyorum dedirtti. Bu videoları öncelikle kendimi iyileştirmek ve daha çok sevmek için çekiyorum. O nedenle, kaçınılmaz olarak böyle videolar da çekiyor ve yayınlıyorum. Umarım olabildiğince çok insana ulaşır özellikle bu video. Tekrar nazik, kibar ve duyarlı mesajın için teşekkür ederim. Sevgiyle.

  • @Sevda_mete
    @Sevda_mete3 ай бұрын

  • @Kitabqurdu
    @Kitabqurdu2 ай бұрын

    Sizin okul hayatınızda yaşadıklarınız çok üzücü. Ben de kendi anımı paylaşmak istiyorum. Ben okulda dayak değil de daha çok psikolojik şiddet gördüğüm öğretmen hatırlıyorum. İlk okulda ingilizce öğretmenimdi. Sınıfta en çok beni sevmiyor gibi hiss ederdim. Çünki hatalarımı herkes içinde yüzüme vuruyordu en aşağı notu veriyordu ki ben bütün derslerden çok iyi not alıyordum. İlkokuldayım daha ve kendi dilimi yeni öğrenmişim benden büyük metinleri ezberden söylememi bekliyordu. Yapamadıkça daha çok aşağılıyordu beni. Hiç unutmuyorum 8 mart kadınlar günü için sınıftaki kızların hepsine yüksek not verdi,bana da "hadi gel sana da yüksük not vereyim haketmiyorsun gerçi ama" dedi. Daha sonra ergenliğimden itibaren çok iyi ingilizce öğrendim. İlk çalışmaya başladığımda 1 buçuk sene şirketin İngiltereli yöneticileri içi tercümanlık yaptım. İşte o zaman farketmiştim ingilizce öğretmenimin beni nasıl hırslandırdığını. Hatta çok üzücü ama kendi içimde hep iyi ingilizce konuşanlara daha bilgili önyargısı gelişmişti bende. Tercümanlık yaptığım zaman bu önyargıları farkettim. İnsanları aşağılamıyordum belki ama ingilizcesi kötü olanların daha bilgisiz kültürsüz ola bileceği önyargısı vardı kafamda. Artık bunu farkettiğim için mutluyum.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    2 ай бұрын

    Senin adına çok sevindim. Öğretmeninin sana aşıladığı işlevsiz önyargının farkına varıp bunu değiştirebilme cesareti gösterdiğin için. Bu sayede kendin gibi olabilme şansını elde ediyor ve daha otantik biri haline geliyorsun. Ayrica, başkalarını sahip olmadıklarını düşündüğün şeylerden ötürü degrade etmek yerine onları objektif bir biçimde değerlendirmen de mümkün olabiliyor. Zaten esas mesele neden öyle ya da böyle davrandığımızın müşfik bir şekilde kökenine inerek kendimizi, geçmişimizi ve bize etki etmiş olan insanları ve o insanların içimize gömdükleri acıları anlamaya çalışmak olsa gerektir. Bunu başardığın için kendinle gurur duymalısın. Sevgiyle.

  • @ercankrbyk76
    @ercankrbyk763 ай бұрын

    Bir de şunu eklemek istiyorum. İnsanlar, çocukluk dönemlerinin yetişkinlik dönemlerini etkilediği konusunu klişe düzeyde biliyorlar ancak bunun gerçekte ne olduğu, nasıl cereyan ettiği ve dinamiklerinin neler olduğu hususunu gerçek anlamda kavramış insanların sayısı inanilmaz az. Emin olun, buna ruh sağlığı çalışanları bile dahil. Bu konularda konuştuğunuz zaman, etrafınızdakilerin klişe mevzular hakkında konuşuyormuşsunuz gibi bir dinleme moduna girmelerini fark etmek zor olmuyor. Halbuki bu süreçler; hayatımızı ve en önemlisi seçimlerimizi inanilmaz derecede etkiliyorlar. Bu süreçleri fark edene kadar özgürce seçim yaptığınızı zannediyorsunuz. Kendim bu konuları kavradığım zaman, ruhum ve bilincimde oluşan o rahatlama ve "eureka" hissini anlatamam. Bu noktayı bu kadar net şekilde ifade etmiş olmanıza hayran kaldım.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Sevgili Ercan tekrar merhaba. Önemli bir noktaya parmak bakmışsın. Bu konular bizimki gibi hasta bir toplumda bilinçdışına itilen konular. Dr. Gabor Mate'nin dediği gibi bugün Ortodoks tıpta uzmanlık dönemi oncesinde "travma" konusu fiziksel travma ve travma sonrası stres bozuklugu dışında psikonöroimunolojik dinamikleri açısından hiçbir şekilde islenmiyor. Psikiyatri alanında uzman olan kisiler dışında neredeyse hiçbir doktor bir hastalığın stres ve travma ile olan bağlantısını araştırmiyor. Mekanik ve salt analitik bir yaklaşımla semptomları giderici teşhis ve tedavi yöntemleri üzerinde duruyor ve cogu kez bir psikiyatra dahi yönlendirmiyorlar. Bu yüzden hastalar da gerçekten iyilesemiyorlar. Ve evet ruh sağlığı alanında çalışanlar arasında da bu konulara uzak ve mesafeli yaklaşanlar olabiliyor. Gerçekten iyileşmek ve iyileştirmek isteyen insanların ruh sağlığı alanında kendilerini gelistirmeleri büyük bir gereklilik. Umuyorum ülkemizde senin gibi farkındalığı yüksek, kendini seven ve samimi bir sekilde gozlemleyebilen, duyarlı, empatik ve gelişim odaklı psikoloji bilen insanların sayısı her geçen gün artiyordur. Sevgiyle.

  • @debssim9852
    @debssim98523 ай бұрын

    önerdiğiniz kitapları liste halinde bir yerden paylaşsanız🥹

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Merhaba. Önerin için teşekkürler. Notlarım arasına alıyorum. Buradan paylaşırım. Senin yorumunun altına yazarım. Yorumları okuyanlar ve bu kanalı gerçekten takip edenler bu listeye ulaşabilir. Sevgiyle.

  • @ercankrbyk76
    @ercankrbyk763 ай бұрын

    Değerli hocam merhabalar. Kanalı ve videolarınızı yeni keşfettim. İyiki önüme düştünüz. Kendim psikolojik danışmanım, 27 yaşındayım. Kendim hakkında ciddi okumalar yaptığım zamanlarım oldu, bunun için ciddi vakitler ayırdım. Sizi de böyle bir çaba içinde görünce çok mutlu oldum. Videolarınızı izlerken çok büyük bir keyif aldım. Bahsettiğim keyif tabiki farkındalık temelli bir keyif hali. Özgürleştirici bir keyif. Harikasınız. Tüm videolarınızı izleyeceğim. Lütfen devam edin. Naçizane öneri olarak Jonice Webb'in kitaplarını (Duygusal İhmal) da incelemenizi salık veririm. Farkındalıkla ve sevgiyle kalın.

  • @kendinias8533

    @kendinias8533

    3 ай бұрын

    Değerli Ercan merhaba. Hosgeldin. Nazik mesajın için çok teşekkürler. Dediğin gibi uzun zamandır kendimle uğraşıyorum ve sanırım bir yerden sonra içimde birikenleri sıradan bir vatandaş olarak insanlarla paylaşmak istedim. Biliyorsun aslında ben bir hukukçuyum, psikolog ya da psikiyatr değil. Ancak çocukluğumdan beri insan psikolojisini inceliyorum. Muazzam bir alan. İnsanı anlamak, kendimi anlamamı sağlıyor. Bu alanda okudukca ve düşündükçe insanin neyi neden yaptigi ile ilgili bir sürü anlamli izlek ve bağlantı kurmak mümkün olabiliyor. Bu da beni hem daha iyi bir insan olmak hem de kendimle daha fazla yüzleşmek için teşvik ediyor. Umuyorum bu kanalda bu arzumu yansitabiliyorumdur. Bu baglamda kitap onerin için çok teşekkür ederim. Kitap listeme ekliyorum. Mutlaka okuyup sana geri dönüş yapacağım. Başka izleyicilerimin onerdikleri kitapları da okudum ve çok istifade ettim. Değerli yorumlarını bekliyorum. Sevgiyle.

  • @nevinberkay7606
    @nevinberkay76063 ай бұрын