Też nie byłam bita,ale to co zapamiętałam i widziałam wlecze się za mną. Mocno przytulam wszystkie DDA ❤

Dziękuję za wszystkie ciepłe komentarze. Bardzo wiele dla mnie znaczą. Pozdrawiam wszystkich, którzy tak jak ja z utęsknieniem czekają na kolejny nowy odcinek.Panie Marku, robisz Pan super robotę.

@Beata870

Жыл бұрын

Oglądam ten program i jestem w szoku. Widzę przed sobą bardzo smutną i zagubiona i chyba nie szczęśliwa kobietę. Pierwsza myśl TERAPIA, przez chwilę będzie ciężko,ale po jakimś czasie,zaczniesz odkrywać sama siebie,dowiesz się dlaczego jesteś taka a nie inna,napewno zrzucisz z siebie wiele ciężarów ,zaczniesz poznawać siebie na nowo,to jest Ci naprawdę bardzo potrzebne uwierz mi.Terapia może Ci też dać narzędzia jak rozmawiać z rodzicami,puki jeszcze jest czas. W sumie minął rok od twojej rozmowy z Markiem,więc może już to wszystko zrobiłaś, czego życzę Ci z całego serca❤😊pozdrawiam serdecznie

@agata2024

Жыл бұрын

Pani Asiu serdecznie polecam terapię dla DDA u mnie pił tato i przez 30 lat swojego życia nie wiedziałam kim jestem, dlaczego nie wierzę w siebie i widzę siebie jako gorszą i jestem tak niepewna siebie. Po 30 roku życia stwierdziłam że trzeba coś zmienić poszłam na terapię (jestem w trakcie od około pół roku) i naprawdę zrozumiałam wiele mechanizmów i moich zachowań. Uczę się stawiać granice. Naprawdę warto. Ściskam mocno ❤️

@aleksandraostrowska1216

9 ай бұрын

Wspaniały wywiad. Podziwiam, że miała pani siły by uratować rodziców.

Pani Joanno, proszę raz jeszcze spróbować z terapią. Z terapeutą, o którym Pani wspomniała, miała Pani mega pecha. W tej arcyciekawej rozmowie bardzo wyraźnie nakreśla Pani u siebie cechy DDA ( lęk przed odrzuceniem, bycie opiekunem za wszelką cenę itp.). Proszę uwierzyć, że po przejściu terapii żyje się o wiele lżej bo w końcu dla siebie! Serdecznie Panią pozdrawiam.

@sloneczko856

Жыл бұрын

Ppppppppp0pp000

@sloneczko856

Жыл бұрын

Ppppppp0pp0pppp

To straszne jest - syndrom DDA - zabiera dzieciom alkoholików właściwie całego życia, z którego nie można się cieszyć - zastanawiam się czy to nie powinno być karalne.

Świetnie ci poszło dziewczyno !!! Gratulacje Nie jesteś sama , jest nas więcej

Piękna i mądra kobieta. Trzymaj się Asiu zdrowo.

U mnie w domu przemoc przekraczała wszelkie granice. Bez przerwy czułam strach i (wtedy jeszcze) błagałam Boga żeby wyrwał mnie z tego domu, ale on nie słuchał moich błagań. Nie wiem jak to wszystko przetrwałam i kiedy patrzę na moje dzieciństwo to wciąż mam nieprzyjemne odczucia w ciele ze strachu. Mój ojciec dzisiaj trzezwieje, no i co z tego? Kto mi dzisiaj zwróci to, co straciłam bezpowrotnie?

@MonikaMazgola

3 жыл бұрын

Przytulam

@ninamariaDS

3 жыл бұрын

Tulę

@joannagorel3348

2 жыл бұрын

Ściskam ❤

Panie Marku, na wstępie - dziękuję za ten cykl na Państwa kanale. Witanie nowego tygodnia jest łatwiejsze w oczekiwaniu na nowy materiał , nową historię niejednokrotnie takich ludzi jak ja. To też forma terapii, jeszcze raz dziękuję. A do Pani Joasi - nieprzepracowana przeszłość będzie się ciągnąć cały czas, nigdy się nie osiągnie równowagi. Namawiam do terapii ! 🍀

Bardzo dziękuję. Panie Marku, ma Pan w sobie coś takiego bardzo dobrego i te rozmowy Pana niesamowicie mnie uspakajają i bardziej rozumiem siebie i innych. Dzięki

@oldzi1876

2 жыл бұрын

Moim zdaniem prowadzący jest najsłabszym ogniwem tego programu. Ogladam dla super gości, próbując nie słuchać prowadzącego

Asiu, Twoim nałogiem jest współuzależnienie... Terapia (we właściwym ośrodku) pomoże i pozwoli odetchnąć pełną piersią... Nawet sobie nie wyobrażasz jak ta wolność smakuje... Wolność od kontroli i własnych schematów... Bezcenne...Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo odwagi ( wiem co mówię, bo już tam byłam, a teraz jestem już gdzie indziej... przy sobie)

Super ciekawa rozmowa, dziękuję bardzo

Koniecznie koniecznie na terapię, bardzo zachęcam. Mnie pomogło. Długa droga przed Tobą Dziewczyno, ale warto. Tak wiele z tego co mówisz pasowało do mnie...

Świetna rozmowa, bardzo emocjonalna, konkretna, uściski dla pani Joanny.

Pani Joanno, jest Pani cudną osobą, wiele w Pani miłości do Rodziców. Bardzo dobrze, że otworzyła się Pani na ludzi, to jest też w pewnym stopniu terapia, która jest bardzo potrzebna dla Pani.Pozdrawiam😘

Kochana Pani Asiu dobrze, że Pani przyszła i opowiedziała swoją historię, zrzuciła Pani z siebie trochę ciężaru a i innym pokazała Pani, że w na pozór dobrej rodzinie można przeżywać głęboką samotność i cierpieć już od dzieciństwa. Ach ci poranieni ludzie, ile przeszli to wiedzą tylko 4 ściany i czasem tylko pies lub kot

Niektóre rozmowy trafiają do mnie bardziej... I to jedna z takich rozmów, dziękuję 🌞

@tadeuszludwiczak8749

3 жыл бұрын

Ciężko mi tego słuchać, i nie dałem rady.

Cudowna osoba ,pierwszy raz oglądając ten program tak bardzo się wzruszyłam.

Pani jest w roli ratownika rodziny. Widać, że nie dotknęła problemu tyko usprawiedliwia swoich rodziców. Idealizuje ich. Pili, ale byli super. Warto jeszcze spróbować terapii aby wyjść z chorej roli i dotknąć bolesnych uczuć, aby zadbać o siebie.

Ten kanał jest mega inspirujący. Nie mam zdiagnozowanego uzależnienia, ale jakos mnie to ciekawi. Ciagle dowiaduję się tu różnych funkcjonalnych rzeczy, lub poznaję takie patrzenie na coś. Dzięki. Dziś, miedzy innymi tego że karanie milczeniem to przemoc. Chyba tak jest, bo mamy prawo wiedzieć co sie dzieje w relacji gdy z kimś jesteśmy, więc milczenie jest jakby naruszeniem tego prawa. Ad tego że jak rodzic z którym ma się problem umże, to możemy stracić szansę na przerobienie problemu. Nie sądzę żeby tak było, ponieważ znaczyło by to że jednak nie jesteśmy dorośli i jestesmy od kogoś uzaleznieni. Natomiast moze to utrudnic sprawę i tracimy szansę na relację z tym kimś w sytuacji gdy mamy problem przerobiony.

Kochana, ani nie musisz, ani nie powinnaś, ale warto iść na terapię, ponieważ to pomaga. Ja też jestem bez nałogów, ale słucham o nałogach z powodu mojego męża... Pana Marka milo się słucha 😊 Jakby chociaż połowa z nas chodziła na terapie to świat byłby piękniejszy a ludzie szczesliwsi😊- wszyscy👍

Pani Joanno moim nałogiem jest też brak nałogu. Nie piję,nie palę,nie klnę,ojciec pił, wyzywał mnie,. Matka powtarzała: pamiętaj to jest twój ojciec. U moich rodziców nie dostałam miłości, czułości,serca. Matka nie piła,ale mówiła, że wolała by trzech synów ,ale nie taką dziwe jak ja. Boli mnie to do dzisiaj. Starszy brat szybko załatwiał sprawy: dostałam w papę,matka stwierdziła, że powinnam dostać w papę i to było na porządku dziennym. Były wyzwiska od ojca,starszy brat też nie był lepszy. Najgorsze było to że młodszy brat jeździł ze mną na kolonię i zachowywał się dokładnie tak jak starszy brat też wyzywał, wyśmiewał się, kozioł ofiarny musiał być. Komu się poskarżyć,?. Mama bardzo tego nie lubiła,bo mówiła,, że tylko skrzeczy,albo się ślimaczy,nic nie warta. I to trwało długie lata. Rodzice nie żyją. Z braćmi nie mam żadnego kontaktu.,w tym wszystkim najlepsze co mogło się stać,to jest to że całkiem wyjechałam z Polski. Mam dzieci,wnuki i koncertuję się na własnej rodzinie

@joannagorel3348

3 жыл бұрын

Czytając te słowa serce moje pęka na kawałki. Wierzę że jest Pani wartościową Kobietą. Mocno ściskam ja Joanna G.❤

Bardzo ciekawa rozmowa! Dobrze, że Pani się na nią zdecydowała. Pozdrawiam♥️

DDA jest przede wszystkim brakiem poczucia bezpieczeństwa na całe życie i ten cholerny przymus utrzymywania kontroli nad wszystkim i wszystkimi bliskimi - prosty przepis na zjebanie sobie życia. Właściwie nie sobie - to rodzice zrobili.

Śliczna, mądra, kobieta 😊

Bardzo fajna, ułożona, spokojna i wyważona osoba

Widać, że ta Pani była ciągle bardzo przejęta nimi, a to ona jest dzieckiem a oni rodzicami. To chyba typowe wchodzić w taką rolę w domach z alkoholem. Dziecko zamiast być beztroskie i zająć się swoimi sprawami przejmuje się rodzicami. Uściski dla tej Pani

Pani Asiu dziękuję Pani za tę rozmowę. Gratuluję odwagi. Myślę, że jest Pani bardzo wrażliwą, wartościową osobą, bardzo troskliwą i dobrą. Ale w tym wszystkim zapomina Pani o sobie, a Pani jest NAJWAŻNIEJSZA!!! Pani jest WAŻNA, Pani zasługuje na WŁASNE dobro, wewnętrzny spokój, szczęście. Życie przed Panią, warto czerpać z niego. Mam jedno przekonanie - że uda się Pani to wszystko osiągnąć, choć będzie to niełatwą pracą nad sobą, ale uda się Pani osiągnąć szczęście i poczucie spełnienia poprzez terapię. Proszę rozważyć terapię DDA. Naprawdę. Mocno Pani kibicuję i wierzę, że zdobędzie się Pani na ten krok. Miała Pani niezwykłą odwagę, by odbyć tę rozmowę, na pewno znajdzie Pani w sobie też odwagę, by sięgnąć po profesjonalną pomoc. Mocno kibicuję!!! Ściskam ❤️ Wszystkiego dobrego!

Gratuluje odwagi, Życzę pokochania siebie i stawiania siebie na pierwszym miejscu . Panie Marku świetnie prowadzona rozmowa. Ściskam Was mocno 🥰🥰

Jest Pani wspaniala kobieta, ale terapia wiele by Pani pomogla zrozumiec

@izakot4599

3 жыл бұрын

Ona jest bardzo świadoma tej krzywdy, której doznała - terapia nieraz bywa mało kompetentna, zależy na kogo się trafi.

moim skromnym zdaniem nie musisz, nie powinnaś a po prostu zrób to dla siebie i swojego przyszłego życia, terapia nie zabije a pomoże jak zechcesz

Mam rodziców którzy pili całe życie dziś już ich nie ma a ja ciągle tak bardzo ich kocham i tak bardzo mi ich brakuje....szkoda że tak życie przegrali przepili ...

Bardzo, baaardzo przyjemnie się słuchało. Dziękuję, wartościowa lekcja z której sam coś dla siebie wyciągnąłem. Gościa pozdrawiam i życzę dużo uśmiechu i spokoju! I dystansu! Przede wszystkim. Pozdrawiam. 💚

Joanna, idź na terapię. Twoi rodzicie dali radę przestać pić to i Ty sobie wszystko poukładasz. Będzie gites :)

@frankparoutoflovefci571

3 жыл бұрын

Chyba jest pani po prostu dobrym czlowiekiem. Ja wierze, ze sa tacy. Bdziekuje

po śmierci rodzica można takze przerobić, przepracować, oczyścić, czasem nawet lepiej niz w rzeczywistej konfrontacji z rodzicem. Jest wiele metod, które pozwalają uwolić emocje, zal, rozczarowanie po to by pójść dalej, do swojego zycia. Nie zawsze rodzic jest gotowy usłyszeć naszą prawdę, co moze prowadzić do dalszego rozczarowania, kolejnego odrzucenia, ale zawsze warto powiedzieć ją w bezpiecznym miejscu. Trzymam kciuki :)

@Filifionka

3 жыл бұрын

Dziękuję serdecznie. Nawet nie masz pojęcia jak Twój komentarz mi pomógł. 😘😘😘😘

Jestem po grupowej DDA. Najlepsza rzecz jaka mogłam dla siebie zrobić. Tylko ze trzeba czuć ze jest się na to gotowym.

Joanno, pozdrawiam Cię najmocniej jak mogę.🙂

Asiu ...Duży szacunek, dużo współczucia, ale też i wsparcia...Z wielu rzeczy zdajesz sobie sprawę, a to już jakiś początek, to już dużo 😊 Ogromny szacunek za odwagę, też miałam tę ogromną przyjemność siedzieć na tym fotelu😊 Mnie bardzo dużo to dało, poczułam się wysłuchana z wielką uwagą i szacunkiem...A tak poza tym...Ja jestem z Opola, Ty z Kędzierzyna, blisko...Może po prostu, jeśli miałabyś ochotę, spotkajmy się 😊 Nikt nas tak nie rozumie, jak my siebie nawzajem...Taka propozycja 😊 Pozdrawiam serdecznie, trzymaj się mocno i ciepło😊

@joannagorel3348

3 жыл бұрын

Aniu z miłą chęcią się spotkam.Bywam w Opolu. Zapraszam również do KK💝

Dziejuje za rozmowę, wyrazy szacunku za odwagę

Świetne są te rozmowy. Dzięki panie Marku. Uzależniłam się od nich..😂 pozdrawiam.

Swietne spotkanie ❤️Panio Joanno prosze uwierzyc,ze naprawde bardzo ciekawa rozmowa.Taka prawdziwa i szczera☺️😭 A jezeli chodzi o terapie to sama sie na nia wybieram .I pomimo,ze nie jestem doswiadczona nalogiem picia,to ogladajac Marka programy mam wrazenie jakbym byla blizej ludzi do ktorych czuje ogromna empatie ❤️❤️❤️ Sciskam I przytulam Was!🤗

Mam 48 lat,też jestem dzieckiem alkoholika,dzieckiem PRL-u,dzieckiem które nigdy w domu nie usłyszało słowa KOCHAM CIĘ🥺

Jak zawsze ciekawy wywiad. Bardzo miła kobieta. Takie materiały są b. Pomocne dla nas DDA. Jest świadomość i schematy współuzależnienia wypływają przy takich dobrze poprowadzonych konwersacjach. Dziękuję❤

Wartosciowa osoba, podziwiam…

10:44 - cóż to za psycholog... jest wielu innych cudownych terapeutów, którzy Pani pomogą. Typowe zachowania osoby współuzależnionej, które nadają się do terapii.. jak tu człowiek może sam sobie na to zasłużyć?? tym bardziej, że jako małe dziecko jeszcze nie rozumiemy czym jest nałóg tylko próbujemy zasłużyć na miłość najważniejszych nam osób..

Życzę pani wspaniałego życia po terapii, proszę dać sobie pomóc

Dziekuję za podzielenie sie historią. Życzę dużo sił 🎉❤

Nie wiem czemu, ale odrazu słychać po sposobie mówienia i przeżywania, ze ktoś już „liznął” wartościowej terapii, a ktoś jest jeszcze przed. Sama byłam w takich pułapkach myślenia co bohaterka, wiele lat leciałam schematami, jestem w procesie terapii już 6 rok, dużo przede mną, ale nie żałuje ani jednej złotówki na terapie;-)

Najbardziej poruszająca rozmowa z dotychczasowych. Jest Pani piękna, uważna i ma dobrą energię, ale widać też niestety smutek. Aż chciałoby się Panią przytulić.

@annas5775

2 жыл бұрын

Dokładnie brak tego uśmiechu, ale po za tym jesteś cudowną kobietą

Mnie też wywożono na wakacje do dziadków, gdy byłam za mała, żeby pomagać w gospodarstwie. Potem w wakacje było zasuwanie od rana do nocy na polu. U mnie było i bicie i wyzywanie i krzyki ojca po nocach. I też przerywam jakąś czynność, gdy zauważam, że mogłabym się uzależnić. Przytulam ciepło wszystkich DDA.

Jest Pani klasycznym przykładem dziecka, które ratuje rodziców. Schemat niestety obecny do chwili obecnej. Warto iść na terapię, tylko dobrze poszukać terapeuty. Bo nadal Pani ciągnie za sobą tą torbę ratownika, już nie tylko rodziców. DDA rozwinęło się współuzależnienie. Warto zająć się sobą i swoim życiem. Uratuj siebie dziewczyno. Nie innych!

Też miałam kilka podejść do terapii, za pierwszym razem pani psycholog ziewała i zerkała na zegarek. Zadawała mi pytania, tak że musiałam się tłumaczyć o co mi właściwie chodzi i że wsumie to wymyślam... Kolejna próba po kilku latach i znów dowiedziałam się, że w sumie to nieźle sobie radzę, więc w czym problem. Póki co nie zdecydowałam się na kolejną. Dziękuję za kolejny ciekawy odcinek i Tobie Asiu za podzielenie się swoją historią.

@Filifionka

3 жыл бұрын

1 spr, który nurt terapii jest dla Ciebie 2 poszukaj w necie ludzi z dobrymi opiniami 3 spr ich wykształcenie i doswiadczenie 4 upewnij się że mają certyfikat i podlegają superwizji Pewności nie da, ale zmniejsza prawdopodobienstwa wtopy ☺ trzymam kciuki i życzę szczęścia.

@bako8373

2 жыл бұрын

@@Filifionka zrobiłam kolejne podejście 🙂 jestem dopiero po dwóch spotkaniach, ale tym razem zdecydowanie lepiej trafiłam.

ale moim zdaniem (i wielu mądrych psychologów) w ogóle nie chodzi tu o konfrontację z rodzicem żyjącym, na żywo, w rozmowie... tu raczej chodzi o poukładanie się samemu ze sobą w tej relacji, wewnętrzne przepracowanie tej relacji, rozmowa nie tyle z matką, co ze swoim tej matki obrazem bardzo pomocna jest książką Johna Bradshawa "Powrót do wewnętrznego domu"

Dziękujemy.

Ciekawy ten odcinek. Duzo cech, zachowan pokrywa mi sie z Pani zachowaniami.

Joanno z serca dziękuję za twoją historię. Bardzo potrzebujemy tych rozmów. Mnie bardzo one edukują i poszerzają mój horyzont. Z tego co widzę większość osób pod wpływem stresu zapomina co miała powiedzieć ( może by pomogło w punktach zapisać najważniejsze kwestie aby nie umknęły ?) a to pewnie są istotne sprawy. Pan Marek najlepszy psychoterapeuta :-)

@joannagorel3348

3 жыл бұрын

Zapisane miałam wszystko na 6 kartkach.Nie pomogło. Pierwszy raz przed kamerą paraliżuje.

@magdalenaka7097

3 жыл бұрын

@@joannagorel3348 Wszystko jasne :-) Łatwo mądrzyć się z pozycji własnego fotela ;-) Pozdrawiam

A mnie takie kontrolowanie doprowadziło do tego, że zacząłem cpac, potem chlać, aż w końcu jestem na antydepresantach i przeciwpsychotycznych. Dopiero teraz powoli uświadamiam sobie jak niszczyłem sobie tym zycie. U mnie rodzice nie pili. Nikt mnie też nie był. Ale pił brat i były ciągle awantury (brat jest 10 lat starszy) i do dziś mam silne lęki. Dlatego terapia to jest dobre rozwiązanie bo to i tak od środka nas zjada, nawet jak nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę.

Dziękuję

Swietny odcinek ( Joanna idz na terapie ) niezmiernie wazny temat ( Joanna idz na terapie ), ktorego nie wolno lekcewazyc!!!! Gigantyczna ilosc ludzi zyje z trauma dzieki swoim uzaleznionym rodzicom ( Joanna idz na terapie ) i jezeli tego nie przepracuja na terapii to mecza sie potwornie obwiniajac siebie za swoj niby paskudny charakter, wiec Joanna idz na terapie i pamietaj, ze to nie TY jestes winna tego co Cie spotkalo. Zacznij byc choc troche egoistka i zajmij sie robieniem sobie dobrze, osraj pasozytow zywiacych sie na Tobie ( Joanna idz na terapie ) i spelniaj wlasne zachcianki. Z doswiadczenia wiem, ze swiat sie nie zawali jak odpuscisz sobie ratowanie kogos ( Joanna idz na terapie ) Alkoholicy maja taki specjalny radar, ktorym namierzaja dawcow, osaczaja ich i wykorzystuja wzbudzajac jednoczesnie poczucie winy. JOANNA IDZ NA TERAPIE. Marek, wiem, ze nie lubisz slodkiego pierdzenia ale robisz dobra robote. Caluje w czolko

@mbie27

3 жыл бұрын

Dodam tylko...... Joanna Idź Na Terapię 😉

@joa2378

3 жыл бұрын

I ja dodam .... Joanna idź na terapię

@hearttopaper_

3 жыл бұрын

Ja tez! Asiu, idź na terapie ❤️💔 ja tez jestem dda, to trudne, ale bardzo warto ❤️❤️🙃 dasz radę ❤️💪🏻

Pani Joanno, gratuluję odwagi. Jestem na terapii. Bardzo mi ona pomaga choć jeszcze baaardzo długa droga przede mną. Kilka razy się popłakałem słysząc co Pani mówi. Tak wiele widzę podobieństw w moim zachowaniu. Lęk przed odrzuceniem, matkowanie, branie wszystkich win na siebie, godzenie się od razu ze wszystkimi bo ten okres po kłótni jest nie do zniesienia, bezsilność. U mnie w domu rodzinnym nigdy nie było alkoholu. Okazało się ostatnio, że jestem DDD. Dopiero doszukuje się co było nie tak w moim dzieciństwie, czego nie pamiętam. Życzę dużo zdrowia i dużo miłości. Pozdrawiam serdecznie. Tomasz

@joannagorel3348

2 жыл бұрын

Ja również trzymam za Pana mocno kciuki ❤✊🍀

Trzymaj się kochana, przez chwilę myślałam że ktoś mi ukradł kawałek życia i mówisz o mnie, 🦋

@joannagorel3348

2 жыл бұрын

❤🙋‍♀️

Bardzo trudno o dobrego terapełtę . Joanno dziękuję za.twoją opowieść

O matko szok ktoś mi ukradł zyciorys

Terapia pomaga, jest to długi proces. Pani Asiu, sama chodzę dla uzależnionych a nawet ją kończę, przechodzę dla współuzależnienionych czuję się o niebo lepiej. Jestem pod stałą opieką psychologa i psychiatry. Dziś sama sobie mogę podziękować, że w ten czas co było najgorzej zdecydowałam nie upaść a podnieść swój tyłek. Nie żałuję. To było najlepsze wyjście. Pozdrawiam

Pani zrobiła już dużą robotę. Jest Pani wielu rzeczy samoświadoma. Jednak jeśli nie czuje się Pani uwolniona to warto spróbować z tą terapią. Proszę zrobić coś dla siebie. Tylko dla siebie. Myślę też, że musi Pani usłyszeć szczere "przepraszam" ze strony choć jednego rodzica. Serdecznie pozdrawiam!

Niech Pani idzie na terapie! Pomoze to Pani na pewno! Jest Pani wartościową osoba, tylko sporo rzeczy do przepracowania. Zycze powodzenia!!!!!

Pani Joasiu ściskam mocno 🙂

Fajnie by było dowiedzieć sie jak leci u Pani Asi. Ja jestem wciaz za 'silna' i za mundra na terapie. Czekam az się umęczę do cna. Mam nadzieję, że Pani Asia trzyma fason, poszla na terapię i oddycha pełna klatą.

@joannagorel3348

Жыл бұрын

Poszłam na terapię...oddycham piersią bardziej odważnie. Pozdrawiam

wspaniała kobieta!

❤️❤️❤️

Wydaje mi się że powinna pani pewne sytuacje przepracować i zamknąć.. Zacząć żyć przyszłością.

Super odcinek. Moim skromnym zdaniem Pani Joannie przydałaby się terapia.

Brakuje mi trochę wiecej szczegółów z tej rzeczywistości w ktorej żyłaś jako dziecko, z tego jak wyszłaś z tego domu rodzinnego, czy udało Ci się stworzyć własną rodzinę. Mam wrażenie że Ty ciągle walczysz o bycie zauważoną jako dziecko, o to by rodzice dostrzegli Cię przytulili, byli rodzicami jakimi nie byli wcześniej. Zrozumieli i docenili ile dla nich zrobiłaś.

@joannagorel3348

3 жыл бұрын

Nie mogę się nie zgodzić. Czasem nie wystarczy spisać wspomnień. Trema zjadła mi połowę treści....

@kasiavai927

3 жыл бұрын

@@joannagorel3348 W sieci nigdy nie wiadomo z kim mamy do czynienia, jeśli Ty to Joanna z filmu to wiedz że nic się nie stało że może czegoś komus zabraklo w tej rozmowie. Ważne ze się odważyłaś mówić, może to pierwszy krok do terapii. Nie oczekiwalabym że rodzice wytłumaczą Ci dlaczego Twoje dziecinstwo było jakie bylo, dlaczego oni nie byli tacy jak być powinni. Może to sie kiedyś stanie, a może nie, bo oni sami nie wiedzą. Oni też byli dziećmi, też wyszli z jakichś domów, i przypuszczam że w ich domach też były jakieś braki, nie usprawiedliwiam, po prostu tak to czesto wygląda. Z wywiadu jasno wynika że dużo przeszłaś, sporo przeżyłaś ale też dużo przed Tobą. Jeśli masz potrzebę przepracowania tego to terapia jest tym miejscem, moze czas po pandemi nie sprzyja bo wszedzie są kolejki, z wielu ludzi wyszły traumy z przeszlosci i nie tylko, ale możliwości są nawet z nfz. Myślę że rozmowy z terapeutą pomogłyby Ci ulozyc to wszystko w glowie, oswoić i ruszyć dalej. Pozdrawiam i niezależnie od tego co postanowisz, życzę szczęścia i spokoju ducha.

Dokładnie , trzeba „ flaki wytrzyścić” by dalej normalnie funkcjonować 🤔

Pani Joanno, przeszła Pani gehennę... Proszę poważnie pomyśleć o terapii DDA. Pozdrawiam serdecznie

@martatrojanowska6032

3 жыл бұрын

Bardzo namawiam na terapię. Niby przeszłości już nie ma, ale nadal tu jest dopóki Pani się z nią nie skonfrontuje w kontrolowanych warunkach. Proszę się nie zrażać! Jest Pani tak wartościową i wspaniałą osobą. Proszę o siebie zadbać!

Pani Joanno, Terapia, sluchajac Pani moge tylko sobie wyobrazic jak ciezko jest Pani samej ze soba

Pytanie bez sensu ....dlaczego ....na nie nie ma odpowiedzi .Dlaczego nie jesteśmy tacy sami , nie żyjemy wszyscy... po 100 lat i w Polsce , można by pytać bez końca. Siła wyższa wie ?

O ja to znam ja też często robiłam ratując bliską osobę narazalam się na uzależnienie to właśnie jest współuzależnienie ja sama z domu przejęłam skłonności do alkoholu i popłynęłam na długo

👍

Hej. No mi Pan Marek wogóle nie odpisał... 😔

Takich rzeczy się nie zapomina nigdy można wybaczyć ale zapomnieć się nie da tak wygląda to niestety

I zapomniałam dodać. Pani jest w błędzie. Jest pani nałogowcem. Pani nałóg to kontrola. Bo nie może Pani przestać. Nawet jak Pani chce...

Jejku, tak bardzo dużo mi się tu zgadza... Nie z moją historią...

U mnie wdomu ojciec pil przez ponad szescdziesiat lat i ja jaki dziecko i nastolatka moczylam sie. W dodatku rodziciel byl tyranem i agresorem, co powodowalo, ze nie moglam sie z moich dolegliwosci wyleczyc. Pozniej wyszlam za maz i wyjechalam z kraju i przestalam sie liczyc, bo mam normalna rodzine. To wszystko siedzi w glowe, stress, strach, szydzenie przez otoczenie i wstyd.

Pani kochana to że pani nie bierze chwilówek czy leasingów to akurat bardzo dobrze 🙂 proszę sobie tylko bardziej zaufać i wtedy troszkę puścić się kontrolą i będzie pani czerpać radość z życia i będzie pani wiedziała że zarobi pieniążki 🙂

Bardzo ciekawa rozmowa. Slusznie zacheca Pan Gościnię do pidjecia terapii. Moglaby wiele dla siebie osiągnąć i uwolnić się od swoich ograniczen.

W tej samej chwili g. 25:40 pomyślałam, że Asia nadinterpretuje rzeczywistość i tworzy w swojej głowie niepotrzebne scenariusze obaw, które na pewno są męczące dla partnerów , ale są niepotrzebną obawą o wszystko, taka nadopiekuńczość męcząca, jeśli nawet ktoś jej nie chce. Większy luz i przyjmowanie rzeczywistości taką jaką jest, czyli tak po prostu. Pozdrawiam.

Pani Joanno, proszę przestać grać w "tak, ale" i raźno hopsnąć do przodu 🙂

Zniszczyła mnie ta rozmowa. Głównie dlatego, że po pani Joannie widać, że nie ma przepracowanych urazów i jak na dłoni można zaobserwować szkody, jakie pijący rodzice wyrządzają swoim dzieciom nawet nie podnosząc na nie ręki. Te rozmowy w ogóle nie są łatwe do słuchania, ale ta audycja jest szczególnie ciężka.

Kiedy będzie Małgosia że swoim cyklem?

Szkoda że my naszej mamy też na siłę nie zawiedliśmy, tylko jej synem się zajmowaliśmy, oni mieszkali razem🥲

Fajna ta kobitka. Chętnie bym ją przytulił, pocałował, zatańczył do utworu Gun's N roses - November Rain....Taka pocieszna i sympatyczna dziewczyna.

Pani Joanno, czy wie Pani, że jest Pani fajna?

Pani Joasiu biegiem na terapię.pozdrawiam.❤

Terapia to podstawa, ludziska kochane

Mam wrażenie że Pan Marek trochę ciśnie. Bardzo delikatnie, subtelnie, ale ciśnie

Co się dzieje z Panią Małgorzatą Serafin???

łapa w górę

Znam obecny trend w postrzeganiu tego tematu, ale pozwolcie ze przedstawie swoje odrobinę odmienne zdanie... Obecnie bycie DDA jest postrzegane troche jako piętno, skaza, wada na całe życie...Troche na siłę szufladkujemy sie w kategorię ludzi z wadą, gorszych... tymczasem trzeba zdac sobie sprawę z tego, ze nie ma domow i rodziców idealnych. Po prostu nie ma, kazdy czlowiek ma wady, słabości, ułomności odbijajace sie na jego dzieciach. Znam sporo silnych, wspaniałych DDA i znam również osoby z tzw. idealnego domu zepsute bardziej niż dzieci z mocno dysfunkcyjnych rodzin, kompletnie nie ogarniajace zycia. To co się stało i to co otrzymaliśmy od naszych rodziców nie jest obiektywne, ale mocno zależy od tego jak to postrzegamy - i sądzę ze kluczem do sukcesu jest zrozumienie tego co dostaliśmy w spadku od naszych rodziców, zaakceptowanie - jak dobre, złe, czy ubogie by to nie było - i przede wszystkim stałe dążenie do rozwinięcia dobrych cech lub zachowań ktorych w naszych domach brakowało, a równocześnie zrozumienie ze przetrwanie w domu gdzie królował alkohol dało nam taką szkołę życie, tak olbrzymi potencjal do radzenia sobie z problemami, taka wytrzymałość i zaradność, jakiej człowiekowi z "normalnej" rodziny w większości brakuje. Może więc zamiast tatuować sobie na czole "DDA" wpędzając sie tym w permanentnie w zły nastroj, spojrzeć na swoje mankamenty z lekkim przymrużeniem oka, zrozumieć, wytłumaczyć innym, zaakceptować i powoli zostawiać za sobą, zaś cechy ktore pozwolily nam przetrwac w domach alkoholowych docenic za przewagę jaka nam w życiu dają i szlifować jak cenny diament? :)

@Filifionka

3 жыл бұрын

Sorry, ale nie jestem wyznawczynią szkoły, że co nas nie zabije to nas wzmocni. Co nas nie zabije, to nas przetrąci, porani, połamie, porysuje.Wiadomo, że zlamana ręką się zrosnie, a samochód można wyklepać po stłuczce. Nikt jednak nie twierdzi, że ręką będzie tak samo odporna jak ta nigdy niepołamana, a samochód będzie wart tyle samo jak ten niepowypadkowy. Natomiast ludzie po traumach mają nabywać super zdolności. Gdyby mi zależało na ekstremalnych umiejętnościach i doznaniach to bym się zgłosiła na szkolenie do marines. Ale z własnej woli i wtedy, kiedy bym chciała. Nikt mi nie zwróci dzieciństwa. Ba, ostatnich 30- kilku lat. Taka jestem pełna super mocy, że "tracę" czas, energię i pieniądze, żeby nauczyć się normalnych reakcji i zachowań, wybić ze starych dysfunkcyjnych schematów i po prostu zacząć żyć. Stres mnie też wykończył fizycznie i czasem zastanawiam się czy jest to do odwrócenia, czy życie mam skrócone, bo tak mocno " zajezdzone" mam ciało. 1 podobno każda rodzina jest dysfunkcyjna. Ale liczą się rodzaje i przede wszystkim intensywność. Nawet DDA się różnią. Bo może pić dwójka rodziców, albo jeden. Drugi rodzic może być oparciem, albo nie. Alkoholik może pić całe życie, albo po kilku latach przestać itd 2 bogata rodzina może być dysfunkcyjna. Napisze więcej, jeśli dzieciak jest taki nieogarniety życiowo i emocjonalnie to ta bogata rodzina była dysfunkcyjna 3 te DDA, które " wyszły na ludzi" często są tak samo przetracone. W oczy rzucają się te jednostki bardzo stłamszone i zahukane. Takie " typowe" Dda. Ludzie widzą sukces, pieniądze, pozycję itd. Nie widzą np pracoholizmu, chorego perfekcjonizmu i zakładają, że człowiek sobie świetnie radzi. Wyszło jak wyszło. Życia nie wybrałam, czasu nie nadrobię, ani nie cofnę. Uczę się na terapii normalności. Może jestem prosta kobieta, ale dla mnie taka gloryfikacja DDA i wyszukiwanie jego zalet jest tak samo szkodliwe jak wstydzenie się tego i nieszukanie pomocy. Żyjąc szarym życiem, ciało i umysł mam w takim pogotowiu jakbym brała udział w apokalipsie, albo wojnie. To żadna super moc. Prawda jest taka, że 99,9% ludzi w sytuacji ekstremalnej jest w stanie robić rzeczy nieprawdopodobne, żeby się ratować. Żeby było śmieszniej w tym 0,1% jest część DDA, które rozladuja swoje zasoby, siły i życiową baterie na życie w tak intensywny sposób na co dzień. Dla mnie wartością to np bycie WWO. Choć wiele osób z tym walczy. Są tego zalety pomimo, że nieraz trudno funkcjonować. Plusów bycia DDA nie widzę. Tak samo jak nie widzę plusów bycia zgwałconym, albo pobitym.

@gosiama480

3 жыл бұрын

@@Filifionka obie macie rację. Prawda lezy posrodku.

@katarzynapas3250

3 жыл бұрын

Podejrzewam że wszystko zależy od tego jak ktoś podchodzi do życia i jak interpretuje to co mu się przytrafiło. Nikt nie mówi żeby gloryfikować dzieciństwo w domu alkoholowym i robić z tego na siłę wakacje na Majorce, bo to byłoby absurdalne, tylko żeby nie przyklejać sobie łatek i nie skupiać się tak mocno na tym co to nam zabrało, a bardziej energię przełożyć na to czego to nas nauczyło. Nie ma i nie będzie konkretnego rozgraniczenia na rodziny dysfunkcyjne i "zdrowe" bo jak już mówiłam nie ma ludzi idealnych. Z każdego domu wychodzi się z jakimś zestawem nabytych "wad fabrycznych" że tak brzydko to ujmę i jakichś supermocy, potencjałów - i teraz kwestia czy pozwolimy przejąć kontrolę temu pierwszemu, czy dać się rozwijać temu drugiemu. Traum nie wolno negować i lekceważyć, trzeba je przetrawic i przepracować, ale tu ponownie pojawia się temat tego jak do nich podchodzimy. Nie będę się rozpisywala o swoich, ale na pewno na ten moment jestem przykładem że da się ciężkie doświadczenia zrozumieć, zaakceptować i wyciągnąć z nich tyle ile się da. Być może to kwestia tego że miałam bliską osobę która mnie tego nauczyła, której historia pozostanie dla mnie inspiracją na całe życie. Ta osoba przeszła tyle, że traumami mogłaby obdzielic małe miasteczko i wszyscy mieliby szansę skoczyć z depresją. Prace przymusowe jako małe dziecko, prześladowania przez Hitlerjugend, potem całe życie z przemocowym alkoholikiem który stale ją bił aż nie mogła się podnieść, bieda, porody bez jakiejkolwiek pomocy w domu, śmierć dziecka, choroba drugiego i wiele wiele innych... Do końca zachowała życiową siłę która biła od niej na kilometr, bezwarunkową miłość i olbrzymią życzliwość do ludzi i pogodę ducha jakiej nie poznałam u żadnego innego człowieka. Ta siła, ta mądrość i ta radość z każdego dnia po tych strasznych wydarzeniach nie wzięła się ot tak, sama z siebie. Czy nam się podoba czy nie, z całym naszym ciałem jest tak, że trudnosci na które natrafimy nas wzmacniają - o ile nie przekroczą pewnego krytycznego punktu, wtedy faktycznie może nam się złamać tak samo kość podczas treningu siłowego, jak i psychika podczas zbyt ciężkich dla nas wydarzeń. Jeżeli ktoś chce wytrenować mięśnie do imponującej siły i rozmiarów, musi dokonać pewnych zniszczeń - to właśnie jest istota treningu siłowego - małe, drobne uszkodzenia mięśni, które dają ciału bodziec do rozwoju. Podobnie jest w wielu aspektach naszego funkcjonowania. Zrozumiałam tą zależność paradoksalnie w dość ironicznej sytuacji - gdy dentystka powiedziała mi że dziąsła krwawia mi gdy tylko ich dotknie - naturalnie zareagowalam mówiąc że kupię bardziej miękka szczoteczką - a ona na to że nie ma mowy, mam kupić najtwardszą jaka znajdę i szorować mocniej - pokrwawi kilka dni i problem zniknie - i tak dokładnie było, pierwszego dnia upieprzylam pół łazienki na czerwono, drugiego tez, trzeciego już ledwie co poleciało, a teraz po 7 latach nie zdarzyło mi się ani razu żeby poleciała chociaż kropla... Psychika jest szczególna, wymaga szczególnej uwagi, ale nie sądzę żeby zasadniczo się różniła w tym względzie. Kilka lat temu przeżyłam tak traumatyczna dla mnie sytuację, że nawet najgorsze sceny z dzieciństwa nie mogły się równać z tym jak się po tych wydarzeniach czułam. Dostałam wówczas taką mentalną szkołę życia, że były momenty gdy myślałam że nie przetrwam.. Przetrwalam, wyszłam z tego znacznie silniejsza, spokojniejsza, z większą wiedzą psychologiczną i zasobami do radzenia sobie z problemami, ale co ciekawe także z wzrastająca wrażliwością i empatią. Nie wiem czy idea obchodzenia się z psychika jak z jajkiem, mocno obecnie promowana jest dobra. Po prostu jeszcze tego nie wiem i chyba nikt z nas tak do końca nie wie. Obserwacja obecnej młodzieży wychowanej w znacznie bardziej sielankowym klimacie, jeżeli chodzi o same domy rodzinne nie daje optymistycznych prognoz. Czy gorsze było "hartowanie"do życia, często za ostre, jakie dały nam nasze wielce nieidealne domy, czy gorsze będą obecne trendy wychowywania dzieci w bańce odciętej od realnego świata, nie przygotowując ich na jego trudy - zobaczymy. Potraktuj moja wypowiedź po prostu jako mój punkt widzenia, moje własne przeżycia i przemyślenia, z ktorych możesz coś wziąć dla siebie, ale nie musisz. Nikt, ja także, nie będzie Tobie, ani nikomu innemu narzucał jak masz podejść do tego co przeszłaś. Jedyne czego chce, to pokazać że jest alternatywa dla oddawania reszty swojego życia temu co było i co było złe,a zamiast tego można spróbować przyjąć nieco inna optykę Serdeczne pozdrowienia :)

@Filifionka

3 жыл бұрын

@@katarzynapas3250 Twój drugi komentarz dużo mi rozjaśnił. Być może pierwszy źle zrozumiałam. Wyszło na to, że mamy bardzo podobne podejście. Sama chodzę na terapię i uwazam, że warto przepracowywac traumy niezależnie od wieku. Moim zdaniem trudne doswiadczenia uczą i wzmacniaja, pod warunkiem, że nie są ponad czyjeś siły. To tak jak z ćwiczeniami wzmacniaja mięśnie, ale jeśli przesadzi się z intensywnością można nabawić się kontuzji. Zauważyłam, że jeśli rodzice mają nieprzepracowane problemy to popadają w jeden z dwóch skrajnych schematów. Albo nadmierną krytyka i tłamszenie, albo obchodzenie się jak z jajkiem. Szczerze to nie wiem co gorsze. Również pozdrawiam ☺

Alkohol jest bardzo dostepny a narkotyki nie. Cos tu nie tak. Prohibicja może?

@magorzatakoscielak7624

3 жыл бұрын

Juz byla kiedys w USA. To nic nie da.

@generatyk55

3 жыл бұрын

A alkohol to co mleko.?..to dopuszczony łatwo dostępny narkotyk .

@czekus5

3 жыл бұрын

@@generatyk55 alkohol nie jest taki zabójczy jak narkotyk, widziałeś kiedyś narkomana który ma 70 lat???

kochana mila kobietko idz na miting i terapie, ma pani objawy traumy zlozonej i wspoluzaleznienia czayli dda

@igasenkowska1739

3 жыл бұрын

bedzie lepiej , ciepelka duzo zycze