वृत्त : पृथ्वी
अनेक शत पाळिसी अकृप जंतु जे घातकी
समुद्धरिसि जाह्नवि ! त्रिपथगे ! महापातकी
नसे जड मयूर हा, द्रवुनि यासि दे आसरा
करील सुरभी सुखी, जवळ आलिया, वासरा ॥२७॥
फिरे वृक, दशास्यही, युनदि ! ऐकिली मात ती
पये अहि जसे, तसे कुमति ते वरे, मातती
शिरीहि परमेश्वरे चढविलीस तू, तो भली
तुलाचि म्हणतो, तुझी बहु सुकीर्ति हे शोभली ॥२८॥
वृत्त : स्रग्धरा
देवूनि क्षिप्र आधी अभयवर, भवत्रस्त हे, तोक पाळी
राहेना त्वन्मृदंकी, विधिलिखित असे भोग जो तो, कपाळी
लाजाया, भक्तभाळा भगवति ! तुझिया, जिष्णुचे भाळ, लागे,
माते ! माथाचि वाहे तुज, तरिच महादेवही भाळला गे ॥३०॥
वृत्त : सवाई
मज्जननक्षयदुःख हरो तव मज्जन सज्जनसंमतसंगे !
की तुझिया चरणस्मरणे कळिकाळ महादुरिताचळ भंगे
कोण असा जन ? यन्मन न त्वदुदार यशीच निरंतर रंगे
दीन मयूर गळा पडला शरणागत, हा अभयोचित गंगे ! ॥३१॥
वृत्त : घनाक्षरी
तारिले त्वा बहु जंतु ।
त्यांचे न गणुनि मंतु ।
तुझ्या स्नाना सप्ततंतु ।
मोटे लाजती ॥
अंती होता स्मृती मात्र ।
प्राणी तव दयापात्र ।
हरिहरतुल्यगात्र ।
होवुनीया साजती ॥
असी तुझी यशे फार ।
त्रिभुवनी वारंवार ।
गंगे ! माते ! अत्युदार ।
भावे नित्य गाजती ॥
पाव नता, पावनांत।
ख्याता, दया जी मनांत ।
भक्ता मयूरा जनांत ।
धन्य करो आज ती ॥ ३२॥
वृत्त : अश्वधाटी
सारी महापाप, वारी तपस्ताप, हारी तुझे आप सर्वा जना
रंगे यशी सर्व, भंगे द्विषद्गर्व, गंगे! गमे खर्व मेरू मना
माते ! तुझे पाय दाते, दुजे काय या ते नको, हाय देती धना
गावे सदा तीर भावे, सुखे नीर प्यावे, म्हणे धीरगी ते न ना ॥३३॥
आगा विलोकुनि, न रागासि येसि, अनुरागा त्यजूनि, सदये ! •
यागादि सर्व फळ मागा' असे म्हणसि, भागासि भव्य पद ये
कागाहि विष्णुपदि जागा मिळे, भजक जागा स्वयेचि करिसी
नागास्यसेचि तुजला गात ते, दुरित आगामि तेहि हरिशी ॥३४॥
वृत्त : चामर
सर्व जीवसृष्टिच्ये अनंत भव्य संपदे !
देवि ! जाह्नवि ! स्वभक्तदुष्कृताद्रिकंपदे !
आपल्या तटी वसीव हा मयूर सेवटी
ब्राह्मणप्रियार्थ विष्णु बाळसा वसे वटी ॥३६॥
वृत्त : पंचचामर
नको करू विचार फार, सार कीर्ति आयती,
मिळे सुदीन - रक्षणे तुला, न योग्य काय ती ?
अजामिळादिरक्षणे यश प्रभूत साधुनी,
प्रभु प्रसिद्ध वर्णिला प्रसन्नबुद्धि साधुनी ॥३७॥
(संस्कृत - आर्या)
शिवविष्णुभक्तयाऽलंभूतदयाधर्मसक्तया देवि l
वत्सस्त्वया जनन्या सह संयोज्योऽवने भ्रान्तः ॥३८॥
(संस्कृत - गीति)
भागीरथ्यास्तीरे बालकमिव देवि ! मातुरङ्के माम्
स्थापय ! माऽपयशोऽस्तु स्वर्धन्या मम तवाप्युदारायाः ॥३९॥
(आर्या)
श्रीकाशीत रहावे हे चित्ती, परि नसेचि धन काही
कनकाही तर्पावे प्रभुनी सद्‌गुणचि जेवि जनकाही ॥४०॥
#Arya #moropant #मोरोपंत #marathi #marathikavita #marathikirtan