مفهوم فِراق و وصال جایگاهی خاص در شعر و موسیقی عرفانی ایران دارد. یکی از نمونه‌های شاخص این وضعیت در شعر و موسیقی نواییِ منطقه‌ی خراسان ایران قابل مشاهده است.
ویدئوکلیپ «نوایی» مفاهیم هجر و وصال را با لحنی نمادین و شعرگونه در چند ماجرا به طور موازی دنبال می‌کند. زن و مردی در فراق فرزندی نداشته زندگی را در التهاب می‌گذرانند. مرد در پیِ کمال، به نوای موسیقی، رقصان از خانه بیرون می‌شتابد و زن در فِراقش فرش می‌بافد چشم به راهِ بازگشت و زمینِ تفتیده تشنه است در انتظار باران. سرانجام، مرد پس از تلاش و جستجو به کاروان گمشده می‌رسد و نوری را بر کجاوه‌ای نورافشان لمس می‌کند. باران باریدن می‌گیرد و زن و مرد بر فرش نشسته و در تولد نورسیده‌ی خویش عرش را سیر می‌کنند.
رامین حیدری فاروقی، کارگردان «نوایی» می‌گوید این کار را بیشتر از سایر ویدئوکلیپ‌هایش دوست دارد و علت ترجیح‌اش را چنین بیان می‌کند: «این یکی را بیشتر دوست دارم چون محتوایِ سفارشی نداشت و همه چیزش را خودم انتخاب کرده بودم و آن جور که دوست داشتم تعریفش کردم. بماند که اخذ مجوز پخش آن بیش از یک ‌سال طول کشید و نهایتاً با اعمال تغییراتی توانست مجوز بگیرد.»
--------
موسیقی: فردین خلعتبری
آواز: علامعلی پور عطایی - جمشید پورعطایی
کارگردان: رامین حیدری فاروقی