🔻سخنرانی مهم استاد روح الله خالقی درباره لزوم شناخت سازها و آوازها در موسیقی ایران ح منحصر به فرد و انتشار برای نخستین بار از کانال چراغداران یوتیوب و تلگرام
🔹 انتشار برای نخستین بار در وب | از مجموعه آموزشی - پژوهشی چراغداران فکر و فرهنگ و دایرةالمعارف بزرگ صوتی ایران ...
🔸Publishing for the first time on the web From the Educational-Research Institute of Chraghdaran thought and Culture and the Great Sound Encyclopaedia of Iran
روح الله خالقی که از ۱۶ سالگی در محضر کلنل وزیری موسیقی را آموخت، آنچنان شیفته استاد شد که جلد دوم کتاب سرگذشت موسیقی ایران را به او تقدیم کرد. او از ۱۹ سالگی در مدرسه موسیقی مشغول به تدریس ویلون و تئوری موسیقی شد و به موازات آن در دانشسرای عالی تحصیلات خود را تا دریافت لیسانس در رشته ادبیات فارسی ادامه داد.
استاد خالقی با تأسیس هنرستان موسیقی ملی برای احیای موسیقی ایرانی گام های موثری برداشت و این درست هنگامی بود که توجه رسمی به این موسیقی کاهش یافته بود و بسیاری از نوازندگان که پیش از این سازهای سنتی می نواختند به سازهای اروپایی روی آورده بودند.
فعالیت اصلی وی در موسیقی آهنگسازی بود. او معتقد بود که وزن موسیقی ایرانی باعث تحرک است. ساسان سپنتا در کتاب چشم اندازی به موسیقی ایران در این خصوص می نویسد: «روح الله خالقی معتقد بود که اگر قطعه موسیقی به صورت چند صدایی نوشته شود از حزن، اندوه و یکنواختی آن کاسته می شود. او با مطالعه در آثار وزیری که پیشگام چندصدایی در موسیقی ایرانی بود و بر اساس تجربیات شخصی خود روش هایی را برای هماهنگ کردن موسیقی ایرانی یافته بود و به کار می بست.»
کتاب ۲جلدی «نظری به موسیقی» نیز یکی دیگر از آثار مکتوب با اهمیت اوست. خالقی نخستین آهنگ خود را در ۱۳۰۹ خورشیدی و آخرین آهنگش با نام خاموش را با شعر رهی معیری و آواز بنان در۱۳۴۴ خورشیدی ساخت. روح‌الله خالقی در این اثر که جلد دوم آن در ۱۳۱۶ خورشیدی منتشر شده،‌ گام‌ها و مقامات موسیقی گذشته و امروز ایران را بررسی کرده است. خالقی به نوعی در مطبوعات نیز فعال بوده و چهار شماره از مجله موسیقی محور «چنگ» را منتشر کرده و برای مجله‌های «موزیک ایران» و «موسیقی» نیز مقالاتی نوشته است.
خالقی در دورانی فعالیت می کرد که موسیقی غربی در ایران رواج یافته بود و بسیاری موسیقی ایرانی را غیرعلمی و تدریس آن را بیهوده می پنداشتند اما در همان روزها این استاد برجسته با خلق قطعه ای ایران توانست نام خود را در دل و ذهن میلیون ها ایرانی به یادگار بگذارد. این قطعه که در ۱۳۲۲ خورشیدی در جریان اشغال نظامی ایران از سوی متفقین ساخته شد، دارای تمام شاخصه های یک موسیقی قوی و تاثیر گذار است.
خالقی در قلمرو آهنگسازی نیز همان شیوه ‏ای را دنبال می‏ کرد که در مکتب وزیری آموخته بود. از یکسو برای ریتم و وزن اهمیت ویژه ‏ای قائل می شد و از سوی دیگر معتقد بود که موسیقی ایران نیز باید به راه چندصدایی شدن برود تا از ملالی و یکنواختی در امان بماند و تاثیر و جاذبه بیشتری پیدا کند. به نظر خالقی پیوند تاریخی و اغراق ‏آمیز شعر و موسیقی در جامعه‏ ای که به شعر عشق می ‏ورزد، نمی ‏گذارد، موسیقی خالص پرورش پیدا کند. او در رادیو برنامه ‏ای با عنوان موسیقی بی کلام را تهیه و پخش می ‏کرد. او نیزمانند علینقی وزیری به آفرینش آهنگ‏ هایی می ‏پرداخت که از بند شعر رها باشد، هر چند «یار رمیده، وعده وصال، پیمان‌شکن، نغمه نوروزی، بهار عشق، مستی عاشقان، شب جوانی، شب من و امید زندگانی»‏ از جمله آهنگ‏ ها و تصنیف ‏هایی به شمار می‏ روند که به وسیله او ساخته شده است.
...............Ruhollah Khaleqi ................
تهیه و تالیف: محمدحسینی باغسنگانی
روایت و اجرا: بهروز رضوی
------
♻️ گسترش دهیم و برای علاقه مندان ارسال کنیم ...
🐦‍⬛️ باز نشر حتماً با لینک هر دو کانال
Ⓒ This file is unique and is from the archive of the Chiragdaran collection.
By Mohammad Hosseini Baghsangani
به مجموعه "چراغداران" بپیوندید:
🔹 چراغداران: t.me/Chraghdaran
🔸گروه چراغداران: t.me/cheraghdaran
🔺سخن و سخنوران: t.me/SokhanoSokhanvaran
🏛 دوربین: t.me/DourbinTarikh