ԳԻՐՔ ԾՆՆԴՈՑ 6: 1֊8
1 Երբ սկսեցին մարդիկ բազմանալ երկրի վրա եւ դուստրեր ունեցան, 2 Աստծու որդիները, տեսնելով որ մարդկանց դուստրերը գեղեցիկ են, կին առան նրանց, ում ընտրեցին։ 3 Տեր Աստված ասաց. «Իմ ոգին հավիտյան թող չմնա այդ մարդկանց մեջ, որովհետեւ նրանք մարմնավոր են։ Նրանց կյանքի սահմանը թող լինի հարյուր քսան տարի»։
4 Այդ օրերին հսկաներ էին ապրում երկրի վրա։ Երբ Աստծու որդիները մարդկանց դուստրերի հետ պառկեցին, իրենց համար որդիներ ծնեցին։ Նրանք այն հսկաներն էին, որոնք հնուց ի վեր անվանի մարդիկ էին։
5 Երբ Տեր Աստված տեսավ, որ մարդկանց չարագործությունները բազմանում են երկրի վրա, եւ ամեն ոք իր մտքում ամեն օր խնամքով չարագործություններ է նյութում,
6 զղջաց (ափսոսեց) Աստված, որ մարդ է ստեղծել երկրի վրա, եւ տրտմեց իր հոգու խորքում։ 7 Տեր Աստված ասաց. «Երկրի երեսից վերացնելու եմ իմ ստեղծած ամեն մի էակ՝ մարդուց մինչեւ անասուն եւ սողուններից մինչեւ երկնքի թռչունները, որովհետեւ զղջացել եմ, որ ստեղծել եմ նրանց»։
8 Նոյը, սակայն, արժանացել էր Տեր Աստծու սիրուն։