دوستان بزرگوارم
هفتم اردیبهشت ماه امسال یازدهمین سالگرد پرواز یکی‌ از بزرگترین راویان ردیف آواز تاریخ معاصر ایران استاد سید نور الدین رضوی سروستانی است. به عنوان شاگرد کوچکی از خیل شاگردان آن بزرگوار انتخاب مطلبی در مورد ایشان بسی‌ دشوار مینمود چرا که هر آنچه از ایشان دیده‌ام و دیده ایم همه خوبی‌ بود و بس.
خانه گرم و پر محبت ایشان در خیابان پیروزی تهران و در نزدیکی‌ چهار راه کوکا کلا محفلی بود گرم که رنگ و بوی دگری داشت، در اتاق نشیمن علاوه بر چند میکرفون و آلات ضبط و چند ساز اصیل ایرانی نوشته‌ای با این مضمون بر روی دیوار خودنمایی مینمود:
عرض سلام و ادب به محضر عزیز دوستداران هنر موسیقی‌ اصیل ایرانی
باید با موسیقی‌ اصیل و نجیب ایران به معنای واقعی‌ دوست شویم تا:
یگانگی و وحدت و همدلی را در یابیم و درّ یابیم،
مظهر زیبایی‌‌ها در روح و اندیشه مان ظهور کند،
در جذبه صفا و محبت و دوستی‌ قرین یکدیگر گردیم،
در صفای ظاهر و باطن و در جلوه انوار حقیقت قرار بگیریم،
نور کمال و معرفت در تارک اندیشه مان خورشیدوار درخشان باشد و جان خسته ما را گرما و نیرو بخشد،
به رمز و راز واقعیتها نزدیک و دیده و دلمان را روشن گردانیم،
گوش جانمان خاستگاه دمیدن زمزمه‌های دلنشین و نوید بخش حیات گردد،
روح و اندیشه مان همیشه زنده و تابناک گردد،
گذشت و جوانمردی و انصاف و عدالت و شجاعت و شهامت را دریابیم،
همنوعان را دریابیم و یار یاور باشیم
تا نگردی اشنا زین پرده رمزیّ نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
شاگرد کوچک مکتب موسیقی‌ اصیل، سید نورالدین رضوی سروستانی
محفل ایشان پر از صمیمیت و پاکی بود و بس و خود شاهد بوده‌ام که ایشان موسیقی‌ ایرانی را چنان مقدس می‌دانستند که پیش از حضور در کلاس آواز وضو می‌گرفتند.
این خصیصه‌های اخلاقی‌ برجسته استاد رضوی بود که ایشان را از برخی‌ از دگر اساتیدی که خدمتشان رسیده بودم متمایز مینمود. در امانت داری و حفظ ردیف بی‌ نظیر بوده و وسواس خاصی‌ داشتند، گاهی‌ میشد که برای آموزش ادای یک تحریر کوچک بارها و بارها با حوصله و بدون کمی‌ ناراحتی‌ وقت گرانبهای خود را صرف مینمودند.
.
برای یاد آوری از این استاد بزرگ ردیف آوازی ایران زمین، ویدئویی از مصاحبه انجام شده با ایشان در زمان بستری شدن در بیمارستان و متعاقب آن آوازی از ایشان بر شعری اسطوره‌ای از حضرت مولانا را پیش کش همه دوستان مینمایم. یاد استاد رضوی سروستانی و همه خادمان فرهنگ کهن ایران زمین گرامی‌ باد.
با مهر و ارادت
دکتر مازیار صدری