Kiedyś, mój dorosły syn, zapytał mnie "Mamo, przeżyłaś tyle lat, co dla Ciebie jest najważniejsze w życiu? " . Nie musiałam się nawet zastanawiać nad odpowiedzią. Wszystko we mnie krzyczało, że WOLNOŚĆ jest najważniejsza. I mówiłam, że tej wolności nikt mi nie odbiera, ale czuję się jakbym zamknęła się w więzieniu i patrzę na świat tylko przez kraty. Danielu, dzięki treściom na Pogłębiarce zobaczyłam, że za tymi kratami jest życie. Że Bóg, który mnie kocha ofiarował ten świat również dla mnie. Wojtku, Ty zdjąłeś kraty z moich oczu i z mojego serca, które niestety zbudowałam z pomocą Kościoła. Wreszcie żyję i cieszę się życiem. Wiem, że przede mną jeszcze droga, żeby nauczyć się czerpać z tej miłości, mądrości i pokoju, które w moim sercu złożył Bóg. Jest jeszcze we mnie dużo złości i buntu na kościelną przemoc, ale chodzę do kościoła bo może i tam któregoś dnia doświadczę Boga. Ale chodzę, bo chcę, a nie że strachu. Wojtku, dziękuję Ci za Kontemplacyjny Wymiar Ewangelii. Mówisz o tym co od wielu lat było w moim sercu, ale bałam się tego. Czułam się odosobniona w swoim pojmowaniu Boga. Dzisiaj mam poczucie jakby to ON sam burzył kraty za ktorymi GO zamknęłam. Dziękuję i pozdrawiam❤❤

@juliuszgalcel8083

Ай бұрын

Bardzo się cieszę z Pani szczęścia i odnalezienia poczucia wolności. Wszystkiego najlepszego.

@agnieszkabronikowska-balew1327

Ай бұрын

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem, życiem, pozdrawiam serdecznie i życzę coraz swobodniejszego unoszenia się w lekkości życia, jaką daje wolność 🌸💞.

@katogoria

28 күн бұрын

'zbudowałam z pomocą Kościoła', ale gdyby nie Kościół, nie zburzyłabyś tych murów własnymi siłami. Przemyśl.

@joannarozanska

26 күн бұрын

Jakże bliskie mi są Pani myśli! Z przyjemnością usiadłabym przy kawie i porozmawiała o wolności. I o miłości. I jak się ma jedna do drugiej. Śpieszę zapewnić, że zupełnie nie jest Pani odosobniona w swoim pojmowaniu Bogu. Niech Pani Bóg błogosławi!

Pięknie powiedziane....włączyć na poziomie seca❤

Cudowne , glebokie , mądre, otwierajace rozmowy. Bogu niech beda dzieki za Was

Łezka poleciała mi tak bardzo trafia to o czym mówicie do mojej drogi serca. Daniel jesteś swietny w zadawaniu pytań dotyczących dychotomi pozornej między starym pojmowaniem wiary a nowym, uniwersalnym Chrystusowym. O Drążek ma lekki słowotok Chrystusowy😊 - doświadczam tego co niedziela na spotkaniach a Ty potrafisz jak w słowniku tłumaczyć, przekładać stare na nowe,, wiarę lękową na wolnośc w wierzę opartej na czystości serca. Ojciec Strzelczyk w jakimś wywiadzie powiedział, że Nowy Kościół powinien dopuścić istnienie realizacji wiary przez różne kanały. Dla jednych będzie to tradycyjna modlitwa, dla innych medytacja a dla innych pomoc drugiemu i zaangażowanie społeczne. Nareszcie łącza mi się kropki. Dziękuję obu Panom ❤

Cudowny przekaz głębi Miłości, która uzdrawia, daje wolność i godność. Klucze antropologii chrześcijańskiej.❤

Dziękuję za Dobrą Nowinę. " Kochaj i czyń co chcesz". Bóg jest wielki.

Dziękuję za arcyciekawą rozmowę.To są treści odważne tak to ujmę.Autora R.Rohra czytałam dość dawno około 10 lat temu.Nie miałam z kim o tym porozmawiać wówczas.Niestety.Dzis jest inaczej.Stal się bardziej popularny.Chcialabym zacytować w tym miejscu fragment z listu sw Pawła do Efezjan 2.13.Kluczowy sądzę idealnie wręcz pasujący do tematu "Wy niegdyś będący daleko znaleźliście się blisko dzięki krwi Chrystusa.A On jest naszym pokojem bo z dwóch uczynił jedno. Zburzył mur rozdzielnia to jest wrogość.Dzieki swojemu ciału i zniósł prawo nakazowe z jego zarządzaniami aby wprowadzając pokój stworzyć w sobie z dwóch jednego nowego człowieka i obu pojednać w jednym ciele z Bogiem poprzez krzyż usuwając dzięki niemu ową wrogość.Gdy przyszedł ogłosił pokój Wam daleko i tym blisko" Genialne słowa uważam. Bardzo często do nich wracam.Tak Pojednanie .a nie wrogość.Jednak to jest bardzo trudne dla tych którzy poznali więcej niesprawiedliwisci przemocy etc Zabrakło mi albo nie usłyszałam przez nieuwagę słów że pojednaniem jest Chrystus.On i Jego łaska a nie ino humanizm czy siła woli.To za mało.Byc w Chrystusie.Jak to zrobić.Nie wiem. Ja przyjmuje Sakramenty i nie ze strachu ani z przyzwyczajenia tylko z wdzięczności.Tak uczę moje dzieci.Jak mówil sw Paweł wszystko ci wolno ale nie wszystko przynosi korzyść. Dziękuję.Pozdrawiam serdecznie

Rozmowa ciekawa też ze względu na dobre pytania Daniela. Ja myślę że praktykowanie wiary i rytuały są potrzebne dla nas ,nie dla Boga, po to abyśmy się nie zatracili i nie zagubili w tym swiecie. Jeśli nasza relacja z Bogiem jest bliska pewnie te rytuały nie są potrzebne, ale nie każdemu zdarza się doświadczenie Pawła. To o czym mówi ojciec Drążek wymaga dojrzałości i przejścia pewnej drogi. Byłam jakiś czas poza kościołem. Nadal wierzyłam w Boga modliłam się i nawet czytałam Richarda Rohra ,ale powoli gdzieś zaczęłam błądzić. Powrót był dla mnie dobry. A szczerość i pojednanie absolutnie konieczne.

Daniel dzięki. Cała rozmowa dla mnie osobiście bardzo ważna. Pobudza do refleksji nad moim życiem w szukaniu bliskości z PANEM BOGIEM. Bardzo ucieszyło mnie Daniel zadane przez Ciebie pytanie w 45 minucie i późniejsze . Nie chcę Cię komplementować , ale jestem pełna uznania, podziwu dla Ciebie i Twojej postawy. Patrząc na Twój rozwój duchowy przez te wszystkie lata działalności w pomaganiu nam szukania i odnajdywania tej prawdziwej bliskości z Bogiem, chcę powiedzieć Daniel bardzo dziękuję.

Ależ ciekawa rozmowa! Fantastycznie się słucha... Bardzo dziękuję 🙂

Nie role to są, ale powołania. Myślę, że to jest najważniejsze. To On nas powołuje. Kapłaństwo, małżeństwo to powołania.

Dziękuję Wam za te rozmowy, rozkminy💥💥💥. To jest dla mnie Top, Top LEVEL 🔥🔥🔥❤️🙏

"Spaść z konia", doświadczyć skutków swojej grzeszności jest powodem do zmian w życiu, nawrócenia, wyjścia z błędnego myślenia tzn. zaprzestanie prześladowania Jezusa i początek Jego naśladowania.

Jestem w fascynacji cudem życia, które jest we mnie. Czuję, że żyje w Chrystusie, a ON żyje we mnie, żyje w pełni miłości, relacji, pokoju i radości, pomimo różnych życiowych trudności.

Dziękuję i czekam na następny raz. Jak dobrze, że pogłębiacie te tematy. Osadzacie mnie głębiej 😊

Chrześcijaństwo nie jest w sensie ścisłym religią tylko wiarą

Świetna rozmowa. Pięknie dziękuję. Tu też można posłuchać mądrych ludzi. Brawa dla Was ❤.

Dziękuję

Wszyscy sa w Chrystusie to prawda nawet ateisci choc tego nie rozumieja jeszcze. Ale ten Chrystus tez musi w nas dojrzec bysmy mogli byc w pelni czlowiekiem czylu dobrym ,empatycznym pokornym, milosiernym , uczciwym, itd. To sa te Boskie cechy.❤

A cuda Eucharystyczne które były w wielu miejscach w świecie ? Co o tym powiecie? Byłam ofiarą przemocy i uzdrwienie przyszło nie od człowieka ani mojej woli tylko na adoracji Najświętszego Sakramentu od Jezusa .

Wspaniały przekaz

Bardzo trudne, ale Wojda uprzedzał nasze myśli i pytania, rozmowa toczy się jednak wewnątrz Kościoła, nie poza, i to jest pięknem tego Kościoła, naszego Ojca i Matki. Jest tak, że człowiek i Kościół rozwija się przez kryzysy. To jak z wychowaniem dziecka, ono próbuje wszystkiego ale trzeba mu postawić granice by nie włożył dwóch paluszków do kontaktu (mój kuzyn do dziś ma blizny) i przestał bawić się siusiakiem. Potem jest okres buntu i wszyscy mają ciężko, ale już mamy najważniejsze sakramenty i one nas chronią przed dezintegracją negatywną, według systematyki Kazimierza Dąbrowskiego. Potem jest ciężka Droga z pułapkami i wielu się zatraca jak pisała Teresa Wielka, a ci co doszli mają wolność i miłość, bo strząsnęli skandal prawa i żyją w Chrystusie i z Chrystusem. I to wszystko jest jednym. Jest taka genialna cienka książeczka "Strzepując popiół na Buddę'', przeczytałam ją bo toczyłam spory z buddystami. Zrozumiałam ją bo jestem katoliczką, czytając otworzyła mnie na głębszy wymiar mojego rozumienia siebie i świata, (choć potem św.Teresa zrobiła to szerzej). Ona opisuje 4 umowne etapy rozwoju poznawania i rozumienia świata i jego objawy- etap przywiązania do formy (czci dla gipsowych posągów i formułek), przywiązania do pustki (odrzucenia tego i poczucie pustki i niewystarczalności), do magii ( u nas to Znaki), i czwarty, zespolenie tego wszystkiego w jedno w całkowitej wolności i miłość do całego Stworzenia. Po przeczytaniu jej mogłam wytłumaczyć im ich buddyzm bo oni niczego z niego nie rozumieli, dlatego to mogłam że jestem katoliczką która nauczyła się ich języka, co im uświadomiłam. Oni zobaczyli, że my już to wszystko mamy, ale bardziej. Kościół ma też rozum prócz wolności, o czym czasem zapominamy. [co do słowa 'indywidualizm' bardziej odpowiednie jest personalizm, co mamy w filozofii katolickiej, po Grekach 😵‍💫🙃]

Religia, to wymysł człowieka, a nie Boga. Chrystus wyprzedzał znacząco swoje czasy. On kochał wszystkich. Wszyscy jesteśmy równi. Każdy człowiek, kochany jest przez Boga tak samo. Bez względu na to w co wierzy, co robi i do jakiego kościoła chodzi lub nie.

@ka.ha.6154

Ай бұрын

A właśnie 😊

@lidiakaszuba9280

Ай бұрын

♥️

Dziękuję za super rozmowę 💥💥

Było uroczo :)

🔥🕊🔥🕊🔥🙌

@eworella1116

Ай бұрын

🔥🔥

To jest ok ale do takiego postrzegania i przeżywania wiary trzeba mieć silną i zdrową relację z Bogiem. Bez tego źle się to skończy 🔥

@dariuszkwiatkowski4363

Ай бұрын

Masz rację. Wystarczy wejść na tą cudowną ścieżkę. Praktyka w ciszy Cię poprowadzi. Zaufaj procesowi...

Od przemocowych rodziców dziecko też nie chce być odesaprowane z obawy przed samotnością, brakiem relacji- niby przemoc ale zawsze coś. Od tradycji ciężko się separować na siłę, jednak jeżeli człowiek dojrzewa w Bogu to czy to nie jest naturalne? Mate Gabor mówił o tym, że wybór jest między cierpieniem wynikającym z przynależności a cierpieniem wynikajacym z indywidualności... więc cierpienie będzie i tak, pytanie które wybierasz

🙏🏻🙏🏻🌹🌹

życzę Nam Wszystkim abyśmy doświadczyli tego o czym mówi oj Wojtek

Trudno mi sie słucha... Za dużo słów, Chrystus uniwersalny stal sie Chrystusem ogólnym i jakby niepotrzebnym. A przeciez wywodzimy sie ze wspolnoty Boga z ludem: zgromadzil uczniow, posłał ich, aby "czynili uczniów", gromadzili się razem "na łamaniu chleba". Setnik uwierzył w Jezusa, on i rodzina...Samarytanka opowiadała o Jezusie... No ale jeżeli jedyne slowa Jezusa to Amen i Abba, a reszte przyjmujemy lub nie.... To są moje pierwsze myśli... Keating, modlitwa głębi, konferencje o. Maksymiliana Nawary i innych bardzo mi odpowiadają, nazywają precyzyjnie moje doświadczenie. Natomiast przekaz o. Wojtka jest dla mnie niejasny...i tak moze być, nie wszyscy i zawsze muszą nam odpowiadać 😊 Niemniej dziękuję, rozmowa skłania do myślenia, dziękuję Danielu za pytania i sposób rozmowy. Pozdrawiam

@aleksandra4329

Ай бұрын

Uniwersalne traktowanie Pana Boga to już new age, bardzo smutne...

Czekam z ciekawością w trakcie lektury,, Chrystus uniwersalny,,

Ale miłość i otwarcie na wszystkich, również z tych spoza naszego plemiennego kręgu jest wezwaniem ewangelicznym i naturalnym. Jednak czym innym jest otwarcie na ludzi, a czym innym jest otwarcie na miksowanie religii, filozofii, poglądów. Jezus wychodzi poza formułę, wychodzi do wszystkich ale mówi jednocześnie, że nie przyszedł zmienić prawa. On nie dyskutuje np. z Rzymianami o tym, czy przypadkiem ich bałwochwalcze wierzenia nie są ok. On nawet wierzeń faryzeuszy które wynikały bardziej z tradycji niż ze Słowa nie akceptował. Jeżeli więc chodzi o pryncypia, podstawy wiary to Jezus był bezkompromisowy. Oczywiście, że uczy też osobistego doświadczenia, osobistej relacji z Bogiem i z Nim t.j. z Jezusem jako podstawy Królestwa Niebieskiego. Jednak to nie znaczy, że ta uniwersalność można sobie teraz rozszerzyć tak beztrosko na buddyzm, hinduizm itd. chociaż niewykluczone, że wspólne pierwiastki mogą zaistnieć i zapewne istnieją.

za mało Chrystusa tutaj

To proste ze Jezus żadnej religii nie zakladał. Był religijnym żydem. Urodził sie w takiej a nie innej rodzinie, jak każdy z nas. Nie mamy na to wpływu, że rodzimy sie w danej religijnosci. Ale na swoja duchowośc i na jej rozwój juz mamy ogromny wplyw. WIara i Religia to sa zupelnie rozne sprawy.

oj Wojtek jest cudowny..jakie to piękne co On mówi ....ale to musi zadziać się na poziomie serce ..i tedy znikną pytania ....

Inspirujące przemyślenia. Jednak trzymałbym się idei z jednego z poprzednich rozmów z Wojtkiem, że Kościół Katolicki jest sakramentem. Kiedy wspólnota katolicka jest prawdziwie sobą (a nie grzeszy), to jest widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Boga. Widzialny znak nie zaprzecza niewidzialnej łasce, lecz ją ukazuje. Tak jak ludzie doświadczają cudownych uzdrowień poprzez sakramenty i inne aktywności w Kościele, tak jak przeżywamy spotkanie z Bogiem w sposób szczególny w sakramentach, tak Kościół jest szczególnym znakiem, światłem dla świata, nośnikiem Bożego uniwersalizmu. Tak jak historyczny Jezus jest wcieleniem odwiecznego Chrystusa, tak Kościół katolicki jest nadprzyrodzoną wspólnotą stworzoną przez Boga na Ziemi, by ukazać Wspólnotę Nieba, do której wszyscy, mam nadzieję, będą kiedyś należeć.

A swisdomosc Kryszny to jest to samo Bhagavadgita mowi o Boskiej Swiadomosci ktora w istocie jest miloscia❤

Obejrzałem parę podcastów z Panem Wojciechem i muszę stwierdzić, że owszem - można z tego dużo wyciągnąć, piękne podejście do ludzi, piękne wnioski, miłość, jednak… dostrzegam również mocno niepokojące rzeczy - kontemplacja trzymając się wszelkich zasad magisterium Kościoła, w odniesieniu do tradycji i w zagłębieniu w Pismo Święte (mocnym) - to daje najmniejszą szansę na zostanie zwiedzionym przez Szatana, czyli ojca kłamstwa, inaczej… może być różnie. Niczego nie osądzam, bo sam nie wiem jak było w przypadku rozmówcy, ale krytyka Kościoła i trywializowanie pewnych tematów z nim związanych (z dogmatami czy historią interpretacji Pisma), podważanie sensu modlitwy za kogoś, podważenie sensu chęci zmieniania świata (np. ewangelizacji), promowanie dużego zaufania wobec własnego doświadczenia, jakby przedkładając nad posłuszeństwo, internalizowanie zła zamiast wyrzekania się go i odrzucania (nadal mając świadomość swoich skłonności)… niepokojące wnioski. Ja wiem, różne są drogi, jednak wiedząc, że Zło może na mnogość sposobów zwieść człowieka, nawet pokazując mu rzeczy niepojęte i piękne - zapala mi się czerwona lampka wobec tego, co słyszę od Pana Wojciecha i też samemu rozmówcy daję to pod rozwagę, bo nie wiem sam na ile jest zanurzony w sakramenty, wiarę katolicką, świadomość zagrożeń itp. Polecam wszelkie konferencje/podcasty ojca Włodzimierza Zatorskiego z Benedyktynów na temat kontemplacji (i nie tylko). Pozdrawiam!

25 күн бұрын

Ojciec Wojciech Drążek CMM jest katolickim misjonarzem z międzynarodowego Zgromadzenia Misjonarzy z Mariannhill. Jest krajowym koordynatorem Ruchu Odnowy Kontemplacyjnej (Contemplative Outreach) w Polsce.

@Kajetaneli

25 күн бұрын

To tym bardziej zastanawiają wymienione przeze mnie wątpliwości, chętnie poznałbym argumentację. I nie chodzi o jakąś plemienność czy spory dla samych sporów - tylko o stwierdzenia i opinie całkowicie niekatolickie (i zagrożenia z nich wynikające, także dla słuchaczy). Przy czym w wielu podcastach - owszem, piękna, pociągająca wizja, ale o zagrożeniach czy działaniu Złego nic.

@Kajetaneli

25 күн бұрын

Polecam całość: „Chrześcijaństwo otwarte na kontemplację - Włodzimierz Zatorski OSB”.

Ojciec? Skąd to wiadomo?

Strasznie ojciec miesza.

@asjg007

Ай бұрын

Gdzie dokładnie według Ciebie miesza?

Zadziwia mnie tupet niektórych ludzi , ten człowiek powołuje się na sw. Pawła żeby potwierdzić jakieś swoje poglądy a jeśli coś mu nie pasuje w listach św. Pawła do jego wizji to stwierdza że listy sw.Pawła nie są wiarygodne tak samo traktuje Pismo Święte i słowa Jezusa 🙄

@ewasernicka6974

Ай бұрын

Że co?

@lidiakaszuba9280

Ай бұрын

Mnie też zadziwia ten człowiek, wiedzę przesiewa przez pryzmat czystej Miłości ❤

Że co?

nie chciałabym takiego księdza w mojej parafii ale to tylko ja

Co rozumiecie panowie przez " nie zmieniać człowieka wg ideologii religii chrzescijanskiej"? Skoro w miliardach ludzi na ziemi można zobaczyć Chrystusa, bo faktycznie można, to dlaczego nie nazywamy ich chrzescijanami , ani oni tak siebie nie nazywają?

Zgadzam się z wieloma sprawami tu poruszanymi. Ale o. Drążek rzeczywiście opowiada o jakiejś utopijnej metaduchowości niby "Chrystusowej", ale nie potrafił sprecyzować, na czym ta "chrystusowość" ma polegać. Słowotok, w którym trudno wychwycić konkret. Rozum odjeżdża. Takie opowieści to woda na młyn tradycjonalistów. Mogą pokazywać to za przykład, do czego może prowadzić otwarty katolicyzm. I w tym przypadku (choć jestem bardzo daleki od tego środowiska) trudno z tym dyskutować...

Wojtek, właściwie to dlaczego nie podprowadzasz konkretnie Daniela na tę rzeczywistość uniwersalną (tutaj nazywaną Chrystusem) w nim i w każdym z nas? Do serca. Do Źródła. Przecież, kiedy to załapie, zanurzy się w tej swojej wiecznej, uniwersalnej istocie, to problemy z obciążeniami przeszłości, dziedzictwem same się rozwiążą, rozpłyną i flashbacki traktuje sie w tedy ze zrozumieniem i uśmiechem. Tak miało być. Tutaj się kończą wszystkie historie, zdarzenia, pozostaje wieczne tu i teraz. A tak teoretyzuje bez końca, umysł walczy sam ze sobą niepotrzebnie. Kiedy mówi Chrystus we mnie, to wciąż nie wie/nie widzi o co kaman. Niech tego wreszcie dotknie. Mnie się wydaje, że jest gotowy.

Podstawowe pytanie jest takie, na ile chrześcijaństwo, które tak naprawdę założył, wymyślił właśnie Paweł, a nie Jezus, oddaje to, co chciał przekazać Jezus? A na ile jest jego własnym tworem? Z Pawłem najbrutalniej obchodzi się oczywiście Nietzsche. Moim zdaniem bardzo celnie zdemaskował jego fundamentalne oszustwo (albo - znów moim zdaniem - przydatny w oczach Pawła dodatek, który wymknął się spod kontroli kilka wieków później i zdominował przekaz) i dramatyczne tego konsekwencje. Chodzi oczywiście o śmierć na krzyżu, a zwłaszcza o to, co niby wydarzyło się później (racja, że wiemy iż apostołowie nie byli autorami Ewangelii i tak samo wiemy, że najstarsze manuskrypty - Markowe - nie zawierają opowieści o zmartwychwstaniu, a pierwsze które je mają są napisane ewidentnie przez kogoś innego) a co w konsekwencji zmiotło podstawowy, duchowy przekaz Jezusa pozostawiając jako główną narrację obłęd indywidualnej walki o właściwy wyrok na Sądzie i zdobycie pośmiertnych zaświatów. Co można naciągnąć jakimś wysiłkiem pod finalizację przekazu Jezusa, ale wygląda to dość dziwnie i nie za bardzo jest to potrzebne. Ciała nie było, więc jakoś to trzeba było wytłumaczyć. Wykorzystano to w ten sposób, że dorobiono nadzwyczajną historię. Dla mnie niewątpliwym jest, ze Paweł doskonale rozumiał duchowy przekaz Jezusa (kościół i chrześcijanie generalnie nie rozumieją) ale rzeczywiście grzeje temat, o którym mówi Nietzsche dość mocno, a co chrześcijanie, a już kościół zwłaszcza od Nicei znakomicie podchwytuje i rozwija dramatycznie, kompletnie zabijając Ducha, czyli istotę pierwotnego przekazu. Nie wiem, czy Paweł to zrobił i przeprowadził z premedytacją i tak właśnie chciał, natomiast na pewno zrobił to kościół. I mamy to, co mamy.