โดยทั่วไปแล้ว เพลงที่ลาที่ใช้กันอยู่เดิมนั้น มีอยู่ไม่กี่เพลง และที่นิยมกันมากมีเพียงเพลงเต่ากินผักบุ้งและเพลงอกทะเลเท่านั้น โดยประวัติของเพลงนี้นั้น สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) ซึ่งมีวงปี่พาทย์ของท่านเองนั้น ได้ขอให้พระประดิษฐ์ไพเราะ (มี ดุริยางกูร) หรือครูมีแขก ครูดนตรีไทยประจำวง แต่งเพลงสำหรับใช้บรรเลงลาขึ้นใหม่ พระดิษฐ์ไพเราะจึงแต่งเพลงนี้ขึ้น สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ชอบเพลงนี้มาก จึงตั้งชื่อเพลงตามสร้อยราชทินนามและตราสุริยมณฑลอันเป็นตราประจำตำแหน่งของท่านว่า "พระอาทิตย์ชิงดวง"
บทร้องเพลงพระอาทิตย์ชิงดวง
เรื่อยเรื่อยภุมรินบินว่อน เกลือกเกสรบัวทองผ่องใส
รื่นรื่นรสสุคนธ์ปนไป สองใจจ่อจิตสนิทนอน
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกบัวผัน บุหงาสวรรค์ของเรียมนี่เอย
เจ้าหน้านวลเอย เจ้าหน้านวลยวนใจให้พี่เชย
ไม่ละไม่เลยไม่ลืมชม แม่ห่างอินทรีย์อกพี่ระบม
อกตรอมอกตรม เสียจริงเอย
เจ้าภุมรินกลั้วกลิ่นบุปผา เกสรผกาไม่ราโรย
จะคลึงจะเคล้าจะเฝ้าสงวน จะยั่วจะยวนเมื่อลมโชย
จะกอบจะโกย กลิ่นไปเอย
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกโกมุท เจ้าแสนสวยสุดของเรียมนี่เอย
จากสภาเรื่องพญาราชวังสัน พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖