Respect dat ze afstand nam van de aandacht, fijn om te horen dat ze nu beter is

Wat een lieffie ... Ik hoop dat ze gauw haar weg vindt ...

Forza Olgakeeee👊🏼😎✌🏼💙❤

Olga toch...... #hug

Je hebt een top resultaat behaald om fier over te zijn. Moesten alle meisjes zoals jou presteren en jouw karakter hebben , dan zouden er veel gelukkige koppels zijn.

Daarnet klikte ik een video aan, waarin ouders (vooral moeders) geconfronteerd werden met het feit dat zij teveel op sociale media deelden over hun kinderen en ik linkte het gelijk met mijn donkerste periode, die niet eens naar het einde toe verlicht is. Ik noemde ons de verloren generatie, de moeders van nu, die zelf aan de weg hebben moeten timmeren om zich te ontvoogden van mannelijke exclusieve rechten. Hier hoor ik het weer, onze kinderen blijven in de veronderstelling dat we teveel van onze eigen tijd opgevreten hebben, maar dan zie je alleen dat, wat we voor mekaar gekregen hebben in één generatie tijd en niet dat we ons nog altijd discreet op de achtergrond moeten houden en de eer geven aan degenen die met die successen kunnen uitpakken. Ik ben niet beter af dan negen jaar geleden, maar mijn aanpak blijkt dus toch de beste te zijn - laat je niet kisten door mensen die zogenaamd bezorgd om je zijn, want meestal gaat dat om je de overige schuld ook nog eens in je schoenen te schuiven. Negen jaar geleden, rond deze tijd, zat ik volledig in de knoop met mezelf en dat had ik zolang ontkend tot mijn lichaam in opstand kwam - ik heb maanden tussen hangen en wurgen gehangen, maar niemand zag het aan me, zo gewend waren ze dat ik altijd alles oploste in hun voordeel en dat, wat IK nodig had per definitie doorschoof naar een moment dat het ergste voorbij was. Ik zonderde me af en heb letterlijk dagen boven, op mijn kamer gezeten, uit angst dat ik een gevaar was voor de mensen in mijn omgeving. Er was iets geknakt in mijn hoofd en ik had het niet meer onder controle - nu weet ik dat het geen verzinsel was, want onze hersenen creëren een magnetische energie, die toestellen en mensen in de war brengen. Dat wat normaal is, moet bij mij met factor 1000 vermenigvuldigd worden en ik heb ondertussen geleerd hoe ik mezelf binnen de veilige zone moet houden, want anders gebeuren er echt ongelukken. Dat is wat er zich aan de buitenkant afspeelde, maar ook binnenin werd ik de rups in de cocon. Alles wat ik deed werd geminimaliseerd of veroordeeld en dat had gemaakt dat ik geen enkele energie van buitenaf kreeg, dus op eigen energie moest overleven. Als ik in die dagen dood gegaan was, dan waren ze daar pas na een week of zo achter gekomen en dan spreek ik over een huishouden van vijf man en een zus die bijsprong. Ik durfde niet eens te zeggen hoe weinig energie ik had en mijn kinderen gingen zich als vader en moeder gedragen, waardoor ik nog minder op mezelf vertrouwde. Het was eigenlijk heel onschuldig begonnen, ik was stapelverliefd geworden op Patrick, toen die me zei dat hij en zijn vriendin beslist hadden om een punt achter hun relatie te zetten. Twee weken zweefde ik op wolkjes en was voor het eerst in mijn leven echt gelukkig en vol energie - als ik het goed aanpakte dan werd het geen vechtscheiding, maar dan moest ik er wel voor 100% mee bezig zijn. Ik had alles voorbereid en had het gedeeld met mijn zus, omdat ik toch wel problemen had met het verbreken van mijn woord van trouw en buiten dat, gebeurden er rare dingen rondom mij. De plotse verliefdheid had een manische psychose veroorzaakt en ik had me gefocust op 1 deur, waarachter mijn paradijs lag - voor ik het wist hadden ze die uitgang geblokkeerd en mijn 'ontrouw' zou ik zwaar betalen. Pas nu zie ik wat er gebeurd is, maar toen zag ik geen enkel alternatief, mijn zus heeft het waarschijnlijk doorgegeven aan Peter, die daarmee de wapens in handen had en wat jarenlang ondergronds gebeurde, deed hij nu schaamteloos in het openbaar, maar buiten dat, zorgde hij er wel voor dat hij juridisch aan de leiding bleef. Ik ben echt kwaad op mensen, die zelfs het overduidelijke gaan afdoen als emotionele chantage - er zijn momenten geweest dat ik zeker was dat ik de bron was en als ik dood zou zijn, dan kon iedereen weer verder met z'n leven. Niet dat ik nog veraf stond van de dood, want mijn lichaam was compleet op en ik was zo zwaar oververmoeid dat ik encefalitis kreeg. Het verschil tussen encefalitis en meningitis is dat je onduidelijke symptomen hebt, er is zware hoofdpijn, maar geen koorts bijvoorbeeld - het moederbord is ontregeld en je lichaam moet het doen met z'n eigen geheugen. Ik heb me erdoor heen gevochten, want tegelijkertijd kwam er een enorme kwaadheid in me los, wie waren zij om te bepalen hoe ik me voelde en waarom had ik een autoriteit nodig die bevestigde dat er iets serieus mis was met mijn lichaam - men had het gezien als psychische klachten en zelfs de huisarts dacht in die richting, merkte ik toen ik met de vraag kwam of ik me dit allemaal had verbeeld. Ik weet nu wie ik ben en hoe mijn verhaal ons bewust zal maken dat we altijd medeverantwoordelijk zijn als iets totaal in de mangel draait, maar zo te zien is één waarschuwing niet genoeg en ook bij covid-19 zie ik dezelfde denkfouten, die ons blind maken voor dat, wat niet op een schaaltje gepresenteerd. Ik ben uniek, heb een unieke opdracht en zelfs mijn naam is exclusief - hoe moeilijk kan het zijn om eens na te kijken of ik gelijk KAN hebben, want ook ik kan niet op 10 plaatsen tegelijkertijd zijn. Nu heb ik eerlijk gezegd spijt van mijn beslissing, men is mij en de situatie blijven uitzuigen en lacht me vierkant uit als ik zeg dat ik me degelijk heb voorbereid op een pandemie als de deze - ik was 9 jaar voor op mijn tijd. Als je dan zegt dat het lachen je wel zal vergaan, dan ben je aan het dreigen - mijn God, wat is men toch snel op die zere teen getrapt, maar eenmaal je doorhebt dat we autonome cellen zijn van het oudste organisme op aarde, dan weet je ook dat die cel geen eeuwig leven kan hebben, dus is het organisme helemaal hernieuwd na 40 jaar (en dat is niet de gemiddelde leeftijd waarop mensen sterven). De leugens veranderen de waarheid niet, maar wel de perceptie ervan en ik zie niet anders meer dan leugens die op vorige leugens gebouwd zijn. Mijn leven is niet eens een zesje waard, maar mijn inzet mag een 9 krijgen, dus het valt deze keer niet in de sector - goe geprobeerd. Ik heb mijn ontslagbrief al een hele tijd geleden ingediend en bleef nog zolang ik het verschil kon maken, nu is het voor mij klaar waar het schoentje wringt en dan is het niet langer mijn probleem - de wereld kan zonder mij verder en je gaat me geen twee keer voor datzelfde karretje spannen - leer je problemen op te lossen zonder er extra te creëren, we zijn echt te slim geworden om ons zo achterlijk te gedragen als nu!!!

@zentifly810

3 жыл бұрын

Denk je iemand gaat deze kkr bijbel lezen

@Y.Bergamot

3 жыл бұрын

Das denk ik de langste reactie dak ooit gezien heb

@Klont123

3 жыл бұрын

Wanneer komt de hardcover uit?

@karenkiebooms1373

3 жыл бұрын

@@Klont123 -> een negatief IQ, zou dat bestaan, denk je, in de zin van ik ben HOOG onder-begaafd???

@Klont123

3 жыл бұрын

@@karenkiebooms1373 nee, iq is maar een nutteloos getalletje. Je kan nog wel opgaan voor een onbegrepen genie.