.
پ.ن۱: خیلی ها اینطور روایت می کنند که من فقط با بعضی‌ها خیلی پرخاشگر یا مضطرب می‌شوم، و فکر می‌کنند این یعنی محدود بودن مشکلشان، حال آنکه اولا افراد به خاطر ناامنی‌هایشان ناخوداگاه از دیگران فاصله‌ای را حفظ می‌کنند که از نزدیکانشان کمتر، دوما نسبت به افراد غیر نزدیک عواطفشان کمتر درگیر می‌شود لذا خیلی طبیعی است که مسایل عاطفی عمیق ما با دیگران خیلی فعال نشوند و این نشانه محدودیت مسائل و مشکلات ما نیست.
.
پ.ن۲: در واقع روان درمانی‌های عمیق و بلند مدت، فرصت مناسبی برای ظهور و بروز عملی این بخش‌های ما، و تحلیل و حل و فصل آنهاست، برای همین است که "لازم" است و "باید" درمانگر خود درمان شده باشد!، در حال حاضر این باید صرفا برای روانکاوان وجود دارد.
.
پ.ن۳: به دنبال اینکه ببینید دچار تروما شده اید یا نه نباشید، حتی بسیاری از روان درمانگران گرفتار این تله هستند که آیا مراجعشان دچار تروما شده یا نه؟! هر آنچه ما را به صورت تکرار شونده به هم می‌ریزد و نمی‌توانیم بفهمیم درونش چیست نوعی تروما بوده است، در واقع تروما نوعی نگاه برای فرمول بندی مسائل روانشناختی است، لازم‌ نیست به کسی لزوما تجاوز شده باشد تا دچار تروما شده باشد، همین که والدی افسرده بوده و آغوش لازم را برای فرزندش ایجاد نکرده خود تروما است، در واقع تروما هر آسیبی است که در ظرفیت روانی آن زمان کودک یا فرد نیست، لذا هر چیزی می‌تواند برای یکی تروما باشد و برای دیگری نباشد، و خلاصه اینکه گرفتار این کلمات و کلمه بازی‌ها نشوید.
.
پ.ن۴: در واقع آنچه در روانکاوی به آن انتقال یا روابط انتقالی گفته می شود همین است، منتها در این صفحه تلاشم بر این است که تا کمترین حد ممکن از واژگان تخصصی روانکاوی استفاده کنم، زیرا خیلی وقتها کلمات تخصصی بیش از آنکه آگاهی آفرین باشند، جعبه‌هایی هستند که ما مسایلمان را درون آنها خلاصه و فشرده می‌کنیم و به جای دیدن مسایل، دایما آن کلمات بازبینی می‌کنیم که ایم خود یک مکانیزم دفاعی ناکارآمد برای حل مسائل است.
.
.
متن: #دکتر_پویان_مقدم
روان‌درمانگر روانکاوانه
.
.