Bardzo dziękuję za ten materiał! Robi Pani doskonałą robotę! Myślę że pomogą niejednej osobie.

Mam orzeczoną dyslekcje od podstawówki. Całe życie myślałam że to tylko problemy w nauce, pisaniu, skończy się szkoła i skończą się problemy. Jakież było moje zdziwienie kiedy teraz (mam 38lat) zaczynam odkrywać że wiele moich "dziwnych" zachowań lekko powiedzmy odstających od normy to konsekwencje dyslekcji. Co dalej chciałabym nad tym popracować, dużo udało mi się już zrobic, bo mając 3x dys, pracowano ze mną, ale ogarnia mnie trochę rozpacz na brak koncentracji, na to że tak ciężko jest mi cokolwiek zapamiętać, dużo czytam, chce chlonac wiedzę alw wszytko za moment zapominam,ciągle coś gubię, w pewnym momencie już zaczelam myśleć że może to są jakieś pierwsze symptomy problemów z pamięcią ( babcia i prababcia miały demencję i aizhimera). Czasem zadaje komuś pytanie ta osoba mi odpowiada a ja zapominam co mi odpowiedziała, nie pamiętam imion, ludzi których poznaje. Nie zapamiętuje tego co do mnie mówią, musze mieć to napisane, szczególnie w obcych językach jka mam coś zapamiętać musze mieć napisane. Zawsze też myślałam ze jestem nieogarnięta, im bardziej staram się nie spóźnić tym gorzej im wcześniej rano wstanę tym bardziej w pośpiechu wybiegam z domu, jak mnie to wkur..... Ja bardzo chce to zmienić.

Niestety diagnoza nie jest zbyt optymistyczna - ciężka dysleksja. Dodatkowym pytaniem diagnostycznym mogłoby być: Czy musiałes powtarzać fragmenty tego nagrania, bo rozpraszało Cię piękno prowadzącej? Tak/Nie/CZĘSTO. W dzieciństwie potrafiłem spóźnić się do szkoły bo ptaszki ładnie ćwierkały xD Rokowania są jednak optymistyczne - wykorzystać zalety dysleksji jak tylko się da.

W takim razie dlaczego dysleksja nie jest powiązana z inteligencją, skoro wiele uznanych testów na inteligencję to rozumienie tekstu pod presją czasową?