Namjoon
Saçlarını okşadım. Elini öptüğümde aralık gözlerini bana çevirdi.
Namjoon: Dayan güzelim. Dayan yalvarırım dayan.
Elimi hafifçe sıktı.
Lavinya: Joonnie...
Namjoon: Lütfen sessiz ol, yorma kendini. Ambulansı aradım. Dayan gelecekler. Lütfen dayan.
Lavinya: Alnın kanıyor.
Titreyen dudaklarımı birbirine bastırdım. Arabanın içinden onu nasıl çıkartacaktım?
Namjoon: Beni düşünme. Canın acıyor mu?
Sessiz ve tepkisiz bir şekilde bana baktı.
Namjoon: Lavi... Lavi dayan lütfen.
Sadece eve dönüyorduk. Onu iş yerinden almıştım ve eve gidecektik. Akşam yemeğine çıkacaktık... Bu geceyi çoktan planlamıştım ancak kaza geçirmek mi? Bu kesinlikle aklımda yoktu. Gözlerimi açtığımda kaburgalarım sızlıyordu ve zar zor yürüyordum sarsıntı dolayısıyla. Arabadan ben çıkabilmiştim ancak Lavinya sıkışmıştı.
Lavinya: Bacaklarım... Bacaklarım sızlıyor... Joon ben... Ne zaman gelecekler?
Koltuğa yaslamış olduğu başını sola çevirmeye çalıştı ancak canı yanmıştı.
Namjoon: Hareket etme. Yalvarırım hareket etme. Dayan gelecekler.
Kaşından süzülen kan saçlarına ulaşırken göz yaşları eşliğinde etrafa baktım. Bu yolun tek sevdiğim yanı akşam saatleri trafik olmamasıydı ancak o an nefret etmiştim. Yanımda duran yaşlı amca ve eşi ambulans için beklerken kadın bana şu uzattı.
Namjoon: Teşekkür ederim.
Suyu açıp sol elimi yanağına bastırdım.
Namjoon: Güzelim, dayan biraz ha? Hadi...
Şişeyi dudaklarına yaklaştırdığımda dudaklarını araladı.
Lavinya: Ne- Nefes alamıyorum...
Namjoon: Şu sudan yudumla biraz. Hadi lütfen...
Dediğimi yaparken nefesini tuttu. Şişeyi dudaklarından uzaklaştırırken nefes almakta yine zorluk çekiyordu. Ne yapmalıydım? Ambulansın sesini duymamla elini tuttum.
Namjoon: Bak geldiler. Kurtuldun güzelim bak.
Lavinya: Nam... Namjoon...
Namjoon: Yorma kendini...
Ambulans yanı başımızda durduğunda ve görevliler müdahale ettiğinde geriye çekildim.
......
Yattığım yerden tavanı izlerken kolumdaki seruma kaydı bakışlarım.
Namjoon: Hm...
Yarı uyanık bir şekilde duruyordum ve aklımda hala Lavinya vardı. Donuk bir şekilde duruyordum ve açıkçası kalkmayı düşünsem bile bunu yapamıyordum.
Seokjin: Namjoon?
Kapının önünden gelen sesin sahibine bakmak istesem bile tepki veremedim. Gözlerimi kapattığımda şakaklarıma süzülen göz yaşlarım ile yutkundum.
Seokjin: Doktor tomografi çekeceğini söyledi. Hazır olsan iyi olur.
Gözlerimi açtığımda Seokjin yanıma geldi.
Seokjin: Haberi alır almaz geldim. İyisin değil mi?
Namjoon: O...
Derin bir nefes aldığımda kaburgalarım sızladı.
Namjoon: Seokjin-shi... O nasıl? Çıkmadı mı daha?
Boğazım kurumuştu. Burnum ve ciğerlerim yanıyordu. Kaburgalarım ise biraz daha sızlıyordu.
Seokjin: O henüz çıkmadı ama iyi olacak güven bana...
Namjoon: Hm... Dikkat etmedim gittiğim yere! Lanet olsun, hepsi benim suçum!
Seokjin: Nasıl oldu?
Namjoon: Hatırlamıyorum ki... Seokjin Lavinya'nın yanına gitmem gerekiyor. Yabancı insanların yanında olmaktan korkar o...
Seokjin: Bunu yapamayız... Tomografi çekecekler şimdi. Kalkabilir misin yavaşça? Hemşire gelecek şimdi.
...
Camdan içeri bakarken elimi yasladım cama.
Namjoon: Burda bekliyorum. Uyandığın zaman beni yanında görebilirsin bu sayede.
Seokjin elini omzuma koyduğunda gözlerimi kapattım.
Seokjin: Doktor uyanacagini söyledi.
Namjoon: Ama ya uyanmayacak olsaydı? Su an nefes alamıyor olabilirdi.
Seokjin: Kafanı boşalt biraz ve uyu. Hemen yan odaya geçip uyu, o uyandığı zaman eğer sen uyuyor olursan seni uyandırırim.
Namjoon: İstemiyorum...
Seokjin: İsteyip istemediğini sormadım.
Seokjin itekleyerek beni yan odaya gönderirken sadece iç çektim. Uykum falan yok sanıyordum ancak sanki günlerdir uyuyormuş gibi bir şekilde uyandım. Seokjin başımda bekliyor beni uyandırıyordu.
Namjoon: Ne var?
Seokjin: Güzelce uyudun ha. O uyandı.
Namjoon: Ne?! Ne zaman?
Seokjin: Bu sabah.
Namjoon: Ne? Kaç saattir uyuyorum?
Seokjin: Dün geceden bu yana. Saat öğlen oldu.
Yattığım yerden alelacele kalkıp kaldığı odaya gittim hızlıca. Gözlerimin buluştuğu beden bana gülümsediğinde yanı başında dizlerim uzerine çöktüm.
Namjoon: İyi misin sevgilim? Çok korkuttun beni.
Lavinya: Seokjin anlattı.
Namjoon: Lavinya... Seni kaybedeceğimi sandım.
Elini tutup öptüğümde dolu dolu gözlerle baktı bana.
Lavinya: Kaybetmezsin ki sevgilim... Ben hala burdayım bak.
Namjoon: Seni seviyorum...
Lavinya: Ben de seni seviyorum...
Son