Белгісіз дауыс атамнан баласын беруді сұраған екен.
Сегізінші сыныпта оқып жүргенде атам қайтыс болды. Негізі ол кісі өмірінің соңғы сәтіне дейін өте ширақ жүрді. Үнемі белдігіне қынға салынған пышақ тағып жүретін. Ал кейде өз-өзімен сөйлесіп, дауыс көтеріп ұрысып кететін. Кіммен, неге ұрысып жатқанын да біле бермейтінбіз. Ондай кездерде атамның жанына жақындауға қорқатынбыз. Өйткені, кей-кейде біреулермен қырық-пышақ болып ұрысып, тіпті белбеуінде тағулы тұрған қынынан пышағын суырып алып, «енді ешқайсысын бермеймін» деп бізге көрінбейтін әлдебіреулерге тұра ұмтылатын. Әлден уақытта барып басылатын. Әкемнің айтуынша, атам ондай күйге 60-шы жылдарда тап болған. Атамның сондай күйге тап болғаны жайлы әкем айтқан әңгімені басынан баяндайын.
Бір күні атам кеш болып қалған мезгілде көрші ауылдан келе жатады. Ауылға жақындап қалғанда жол бойында отырған, жас шамасы 4-5-тердегі қызды көреді. Адасып қалған болар деген атам, кімнің баласы екенін, мұнда қайдан келгенін сұрайды. Бірақ қыз бала жауап қатпайды. «Байғұс бала мылқау екен ғой, мына жерде қасқыр тартып кетер, ата-анасы іздеп жүрген шығар, ауылға барған соң ата-анасы да табылар» деп ойлаған атам қызды атына мінгестіріп, үйіне алып келеді. Үйге жеткенде қызды аттан түсірейін деп арт жағына қараса, қыз жоқ. Алғашында «жолда түсіп қалды ма» деп ойлайды. Бірақ қыз аттан құлап қалса, сезер еді. Демек мұның бір құпиясы болғаны. Атамның бойын үрей билейді. Кәлимасын қайтарып, аптығын басып, жан-жағына қарайды. Ешкім көрінбейді. Сосын үйге кіреді. Үйге кірген соң да атамның бойындағы үрей тарқамайды. Бір жағдайдың болғанын сезген әжем не болғанын сұрайды. Атам болған жағдайды айтып береді.
Құрметті менің сүйікті тыңдармандарым Арнама Тіркеліп қолдап кетініздер лүпіл басып пікір жазып қазақша каналдың дамуына үлес қоса отырыңыздар алдын ала рахмет барша қолдауларыңызға🥰💓 #аудиокітап әсерлі әңгімелерyoutube.com/@san_turli_tagdir...