[Hikaye mutsuz sonla biticek mutsuz son sevmeyen varsa okumayabilir]
Sıkılmış bir şekilde merdivenlerden çıkarken elim belirginleşmiş karnımdaydı...Ona zarar gelicek diye ölümüne korkuyordum
Odamıza girip yavaş adımlarla yatağa yöneldim.Yatağa otururken Jungkook'un sesi odayı doldurdu
Kook:Yn nerdesin bebeğim!?
Derin bir nefes alıp 1 yıllık kocama seslendim
Y/n:Odadayım Jungkook!!
Jungkook kısa süre sonra odaya gelerek yanıma oturdu ve ellerimi tuttu...
Kook:Neden odaya geldin bebeğim??
Y/n:Canım sıkılıyor Jungkook evin içinde
Kook: İyi bakalım öyle olsun ama daha da yerinden kıpırdamak yok tamam mı sevgilim??
Y/N:Pff tamam
Şimdi diyeceksiniz ki neden bu adam böyle çünkü ben hamileyim diyeceksiniz ee ne olmuş yani herkes hamile oluyor ne bu fazla ilgi neden...İşte ben herkes gibi normal bir hamileliğe sahip değilim erken doğum,düşük riskim var hemde fazlasıyla...
Jungkook da bu yüzden üstüme fazlasıyla düşüyor beni ve kızımızı çok önemsiyor...
Jungkook yanağımı öperek beni derin düşüncelerimden kurtardı...Jungkook'a baktığımda sımsıcak bir şekilde bana gülümsüyordu elimi daha da sıktı sanki hiç bırakmıyacak gibi tutarak konuştu...
Kook:Sevgilim kızımızın adı ne olsun?
Bu soru benim şaşırmama yetmişti hiç bu isim konusunu düşünmemiştim...Gözlerinin içine bakarak konuştum
Y/N:Bilmem daha düşünmedim sence ne olsun?
Kook:Mi Cha olabilir mi acaba?
Bu isim harikaydi neşeyle konuştum
Y/N:Anlamı ne peki??
Kook:Güzel olan kız demek
Y/N:Çok güzel bir isimmiş Kookie
Kook: Eee ne dersin olsun mu bu prensesin adı Mi Cha?
Kafamı mutlulukla salladım
Y/N:Hmm evet Jungkook olsun doğunca senin ona ismini nasıl verdiğini de anlatırız güzel olmaz mı??
Kook:Sen yeter ki iste sağlıkla doğsun kızımız, o bana yeter
Birbirimize sıkıca sarıldık o sırada susadığımı hissettim
Y/N:Kook acaba bana su getirir misin??
Jungkook kapıya yönelirken konuştu
Kook:Tamam bebeğim geliyorum hemen
Kook'tan şu getirmesini istemiştim aslında o kadarda fazla konuşmamıştım ama çok susamıştım sanki 1 yıldır şu içmiyor gibiydim.
Jungkook'u beklerken karnıma ani bir sancı girdi.Canım acırken elimi karnıma götürüp bebeğim ile konuşmaya başladım
Y/N:Kızım ama annenin canı acıyor son versen şu tekmelerine olmaz mı?
Daha sözümü tamamlayamadan 2. bir sancı ile zar zor nefes alabildim
Kızım durmak bilmiyordu canım da acıyordu Jungkook nerdesin gel artık...
Sancılarım arttıkça ayağa kalkamıyordum geçer diye bekledikçe daha da beter oluyordu en sonunda acıyla bağırmaya başladım
Y/N:Jungkook Jungkook!!!
Her şey daha da kötü oluyordu en son hatırladığım şey Jungkook'a seslenmemdi
~
Jungkook'tan devam;
Biricik prensesimin bağrımasıyla hemen odamıza koşmuştum Yn yerde yatıyordu kanaması vardı telaşla onu kucağıma alıp arabaya götürdüm, ölümüne korkuyordum...
~
Arabayı son sürat sürerken Yn'nin minik elini tutuyordum bir yandan da ona sesleniyordum
"Lütfen lütfen beni bırakmayın ikinize bir şey olursa b-ben ben yaşayamam..."
Ne kadar seslensem nafileydi beni duymuyordu...Göz yaşlarımı silerek hızlıca hastanenin önünde durdum...Arabadan inerek bağırmaya başladım
Kook:Eşimin kanaması var o-o hamile hemen sedye getirin!!!
Bu sözüm ile tüm gözler üzerimde toplanmıştı
Hastanede:
Yn sedye ile ameliyathaneye götürüyorlardı...Elini sımsıkı tutmuş koridorda hızlıca ilerliyorduk
Ameliyathanenin kapısına geldiğimizde ellerimiz birbirinden ayrıldı ve onu benden götürdüler
Arkasından bakarken doktor omzuma dokunup konuştu
Dr:Sakin olun lütfen elimizden geleni yapacağız
Bu sözlerden sonra arkasına bile bakmadan ameliyathaneye girdi, beni bu soğuk koridorda üzüntüm ve çaresizliğim ile yapayalnız bıraktı...
Koridorda duvara yaslanmış bir şekilde elimden tek gelen şeyi yapıp onlara bir şey olmasın diye dua ediyordum
Ne kadar zaman geçti bilemiyordum zaman kavramını yitirmiştim...Ameliyathane kapısının açılmasıyla hızlıca ayağa kalktım...Doktor başını eğerek yanıma gelip beni yıkan o sözleri söyledi
Dr:Kızınızın durumu erken doğuma göre gayet iyi ama...
Kook:Ne ama doktor aması ne y-yoksa!?
Doktor üzgün gözlerle bana bakarken biricik sevgilime bir şey olmamasını diliyordum
Dr:Yn Hanımı maalesef kurtaramadık üzgünüm
Doktor yanımdan geçip giderken yere yığıldım bu haber kalbimi paramparça ederken aklıma Yn'nin gülüşü minik elleri güzel yüzü geldi...B-ben ben şimdi onu sonsuza kadar kaybetmiş miydim bu gerçeği asla kabul edemezdim.Gözyaşlarımı engelleyemedim...
Dünyam bir anda başıma yıkılmıştı benim meleğim şimdi gerçekten melek mi olmuştu...
7 yıl sonra:
Kook:Minik prensesim hadi sofraya!!
Mi Cha:Geldim babaaa~
Yn'nin tek hatırası olan kızımın adını Mi Cha koymuştum Yn bu ismi çok beğenmişti
Minik kızım masaya otururken ona gülümseyerek baktım annesine o kadar benziyordu ki sanki onun küçük bir kopyasıydı
Onsuz olmak her şeyden çok zordu o gidince sadece ölmek istemiştim ama benim bir kızım vardı ve onun için bu acıya dayanıcaktım onu her kötülükten koruyacaktım...Çünkü baba olmak bunu gerektirirdi...
~SON~