Bardzo fajny materiał, jak najwięcej takich filmów, dzięki którym utrwalone zostaną dawne zawody.

super materiał :)

wszystko pięknie, ale w jednym się Pan pomylił ;) robiąc dno odmierza się jego promień robiąc (dokładnie) 6 długości zaznaczonych przez cyrkiel po okręgu nie dlatego, że obwód koła (długość tego okręgu) jest 6.14*r, ponadto i samo takie odmierzanie cyrklem nie mierzy obwodu koła tylko obwód wpisanego w to koło sześciokąta foremnego. Należy tak odmierzyć kąt rozstawu cyrkla by długości sześciokrotnie zaznaczane przez cyrkiel kończyły się dokładnie w punkcie początku, czyli zaznaczyć właśnie 6 boków sześciokąta foremnego wpisanego w okrąg. Bierze się to z tego, że boki te są zarazem podstawami sześciu trójkątów równobocznych z których się ten sześciokąt składa. Skoro są one równoboczne to odmierzając podstawę odmierzamy też długości pozostałych boków, które są promieniami okręgu, czyli dna.

Swietny temat. A jest wersja z napisami jest?

Cyrklem x6 nie zmierzy się obwodu koła tylko obwód sześciokąta wpisanego w koło(okrąg). A to jest jakaś różnica bednarzu.

@ProRgW

Жыл бұрын

Czyli jakby 4 długości musiał wpisać, to ten okrąg musiałby być opisany na kwadracie ?

I kurwa dziadek zrobił beczke, mebel w roku 50 mamy 2018 jak korniki nie zjadły to stoi do dziś.. a kup teraz mebel....

Jak zrobic?! Na Allegro zamowic! Pozdro!

Czy wiadomo coś komuś, aby dawniej wykonywano naczynia z całych pni drzewa częściowo poprzez wydłubywanie, ale z jakiegoś powodu z istotnym zabiegiem wypalania wnętrza, ale nie jak niecki czy koryta, czyli z pnia leżącego, lecz właśnie na wzór beczki, tj. pnia stojącego? Czy taki sposób wyrabiania naczyń w ogóle istniał? Przypuszczam, że COŚ takiego było wyrabiane, ale czy mogło być robione w TAKI sposób? Jak tego rodzaju naczynie nazywano? Pytam, bo tak się zastanawiam nad pochodzeniem słowa kadź. Jest ono słowem ogólnosłowiańskim, lecz uchodzącym za pożyczkę. Słowniki etymologiczne Wiesława Borysia i Aleksandra Brucknera podają pochodzenie z języka greckiego. Aleksander Bruckner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1985, s. 212: „kadź, kadka, słowiańska pożyczka z nowogrec. kadi od kados, 'cebr', wywodzonego z semickiego, hebraj. kad; takie nazwy wędrują od narodu do narodu” Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 2005, s. 218-219: „kadź ż od XIV w. 'duże naczynie w kształcie ściętego stożka', stp. 'rodzaj beczki'. (…) Słow. kadь 'rodzaj naczynia, kadź, ceber', zapożyczone z gr. kadion, będącego zdr. od gr. kados 'kadź, wiadro, naczynie' (wyraz przejęty zapewne najpierw przez Słowian płd., do polskiego może ze wschsł.)” Andrzej Bańkowski na stronie 607 tomu pierwszego „Słownika etymologicznego języka polskiego” odrzuca ten trop: „niejasne, niezasadnie upatrywano tu zapożyczenia z nowogr. kadi”, ale przekonującego objaśnienia nie podaje: „pozostaje nawiązanie do lit. kuodis 'coś czubatego (…). Inną możliwością byłoby nawiązanie do sanskr. khadi-”. Strzał jest zupełnie w ciemno, ale co jeśli słowo kadź pochodziłoby od zwyczaju opalania, okadzania wnętrza naczyń? Takie słowa jak kadzić i kadzidło są ogólnosłowiańskimi i uchodzą za rodzime.

@wianoeu

7 жыл бұрын

Były kadłuby drążone wewnątrz z pnia lub konarów drzew liściastych zarówno poziome jak i pionowe. Drewna z drzew iglastych nie uzywano ze względu na żywicę. Kadłuby poziome kilkumetrowej długości i metrowej szerokości uzywano do trzymania ziarna. Miały one otwory z klapą, aby nie dostawały sie gryzonie. Małe kadłuby służyły w gospodarstwie domowych do przetrzymywania sypkich produktów. W nieco większych kiszono kapustę, trzymano solone mięso, a nawet odzież.

do kapustę i ogórki do kiszona sa dobre bylo i sól się robił a teraz słoik

A jak robi sie kapuste?

@wianoeu

5 жыл бұрын

Sprawdź wiano.eu/article/2872

@turniok4315

5 жыл бұрын

@@wianoeu Dziekuje! To byl zart z mojej str. jako reakcja na pytania uczestnikow w tym filmie. Pozdro!

Nie zrozumialo do czego ma sluzycz take cudo napewno nie do wina z do czego?

Strasznie się drą te dzieciaki