Inaugural Lecture Prof. dr. Piet Leroy

hoogleraar "Procedurele sedatie en analgesie (PROSA) bij kinderen" in de Faculteit Health, Medicine and Life Sciences zal aanvaarden.
The title of the lecture: ‘Omarm de kwetsbaarheid’
Zieke kinderen zijn zeer kwetsbaar voor de pijn en angst die ze ervaren tijdens medische verrichtingen. Indien door hun verzet de verrichting dreigt te mislukken, leidt dit snel tot het gebruik van dwang. Hoewel de gevolgen van procedureel leed groot zijn, blijft het wijdverspreid in de zorg voor kinderen.
In deze lezing exploreren we de kwetsbaarheid van zieke kinderen en onderzoeken we de redenen waarom procedureel leed nog zo vaak voorkomt. Antwoorden vinden we in de wijze waarop zorg is georganiseerd, in de complexiteit van een medische verrichting bij een kind en in hoe zorgverleners zijn opgeleid om die uit te voeren. We ontdekken verder hoe het bewerkstelligen van procedureel comfort, als oplossing voor procedureel leed, een onzekere activiteit is die om een leerdialoog tussen alle betrokkenen vraagt. Tenslotte reflecteren we over de rol van kwetsbaarheid bij goede zorg en hoe het erkennen van de eigen kwetsbaarheid essentieel is om die bij een ander te kunnen zien.
Embracing vulnerability
Sick children are highly vulnerable to the pain and fear they experience during medical procedures. If their resistance threatens to cause the procedure to fail, it quickly leads to the use of physical restraint. Although the consequences of procedural distress are great, it remains widespread in the care of children.
In this lecture, we explore the vulnerability of sick children and examine the reasons why procedural distress remains so common. We find answers in how care is organized, in the complexity of a medical procedure in a child, and in how caregivers are trained to perform it. We further discover how achieving procedural comfort, as a solution to procedural distress, is an uncertain activity that requires a learning dialogue among all involved. Finally, we reflect on the role of vulnerability in good care and how acknowledging one's own vulnerability is essential to seeing it in another.

Пікірлер