Athens, 15/4/1993
-------------------------------
Υπό τις οδηγίες του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος είχε κάνει όνομα με μία ομάδα-θρύλο με πλουσιότατο ταλέντο όπως η Γιουγκοπλάστικα, η γαλλική Λιμόζ κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έφτασε στην κορυφή του Ολύμπου και απέδειξε ότι η πόλη εκτός από τις περίφημες πορσελάνες βγάζει και πρωταθλήτριες Ευρώπης!
Με τους Ντακουρί, Μπιλμπά, Ρεντέν, Μ’Μπαϊά, τον σκόρερ Μάικλ Γιανγκ και το «ξανθό σκυλί» Γιούρι Ζντοβτς στη σύνθεσή της, η Λιμόζ αφού κατάπιε τη Ρεάλ του Σαμπόνις στα ημιτελικά έκαμψε την αντίσταση και της παρέας του Κούκοτς στον μεγάλο τελικό σε ένα φάιναλ-φορ που έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα χειρότερα, ποιοτικά, που έγιναν ποτέ.
Το Τρεβίζο πήρε απ' την αρχή το προβάδισμα , με τον πρώην ΝΒΑer Τινγλ να πετάει φωτιές (13π σε 13'). Ο Ντακουρί επιστρατεύτηκε απ' το πάγκο καταφέρνοντας να τον εκμηδενίσει (πέτυχε μόνο 6π απο εκείνο το σημείο και μετά). Το ημίχρονο βρήκε την ιταλική ομάδα με 28-22 και το τρόπαιο να "ταξιδεύει" προς Ιταλία μεριά.
Ο Μάλκοβιτς στο ημίχρονο άλλαξε πολλά.
Έστειλε τον Ζντοβτς (καλύτερο Ευρωπαίο περιφερειακό αμυντικό εκείνη την εποχή) πάνω στον Κούκοτς για να κόψει στα δύο την επιθετική λειτουργία της Μπενετόν.
Με τον Τίνγκλ εξουδετερωμένο , ο Ρουσκόνι ήταν ο επόμενος που έπρεπε να "τακτοποιηθεί". Ο Ρέντεν δεν έκανε καλή δουλειά πάνω του και ο κοντός αλλά εξαιρετικά αλματώδης Μπιλμπά ανέλαβε δουλειά. Με τα δυνατά πόδια άντεξε το δυναμικό παιχνίδι με πλάτη του Ιταλού ενώ o Μάλκοβιτς διαχειρίστηκε μαεστρικά το μειονέκτημα σε ύψος : Ο Μπιτέρ έμενε πάντοτε πίσω απ' τον Μπιλμπά ώστε να "ελέγχει" τα σουτ του Ρουσκόνι (σημ. ο έτερος ψηλός Βιανίνι ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και ακίνδυνος επιθετικά).
Σιγά σιγά άρχισε να μαζεύει τη διαφορά (με τον Μπιλμπά να πετυχαίνει καλάθια απο δεύτερες ευκαιρίες). Στο comeback δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον παράγοντα διαιτησία. Χωρίς να υποστηρίζουμε πως ήταν ο κυριότερος λόγος της επιστροφής των Γάλλων , πρέπει να αναφέρουμε πως σε αρκετές φάσεις σφύριζαν "αλλοπρόσαλα". Ενώ επέτρεπαν το δυναμικό (και αρκετές φορές σκληρό) τρόπο παιχνιδιού των Γάλλων , στους Ιταλούς ήταν αυστηροί και σφύριζαν φάουλ. Αρκετές φορές έχασαν την ψυχραιμία τους οι Ιταλοί με αποτέλεσμα να "πουλήσουνε φθηνά" τη μπάλα σε αρκετές περιπτώσεις.
Ο συγκινητικός Κούκοτς με 3 τρίποντα , όλα από προσωπικές φάσεις , πάλευε να το πάρει μόνος του. Αν το κατάφερνε , ο άθλος του θα ήταν μεγαλύτερος απ΄ του Παρισιού δύο χρόνια νωρίτερα. Η '93 Μπενετόν ήταν πολύ χειρότερη ομάδα απ' την '91 Γιουγκοπλάστικα.
Με το σκορ στο 55-57 και η κλεψύδρα της επίθεσης να τελειώνει, ο Κούκοτς παίρνει άλλη μία φάση μόνος. Στην αλλαγή μαρκαρισμάτων λόγω ενός screen στην κορυφή , απεμπλέκεται απ'τον Σλοβένο. Με τον Φορτέ τώρα να τον μαρκάρει παίρνει τον δεξί διάδρομο. Με την ψυχολογία στα ύψη (λόγω των τριών προηγούμενων τριπόντων) σηκώνεται - όλοι περίμεναν να κάνει διείσδυση- για τρίποντο.
Ο Φορτέ βάζει τα χέρια και παίρνει μόνο μπάλα.
Ο Τζόνυ Μοστ αν ζούσε με τη βραχνή φωνή του θα φώναζε κάτι σαν : "Forte stole the ball".
Στη δοκιμασία των βολών οι Λιμουζό δεν λαθεύουν.
Η Λιμόζ στέφεται Πρωταθλήτρια Ευρώπης , το κατενάτσιο θριαμβεύει, ο Μάλκοβιτς δηλώνει "εγώ προπονώ μόνο για το 10% , γιατί τόσοι ξέρουν μπάσκετ".
Μία μεγάλη περίοδος κακοποίησης του αθλήματος ξεκινά...
ΛΙΜΟΖ (Μπόζινταρ Μάλκοβιτς): Ζντοβτς 9 (3ασ., 6λ.), Βερόβ 3, Μ. Γιανγκ 18 (5/12δ., 2/8τρ., 2/3β., 7ρ., 2κλ.), Μπιλμπά 15 (5/6δ., 5/6β., 8ρ., 2κλ.), Ρέντεν 6 (10ρ.), Ντακουρί 3 (4ρ.), Φορτέ 4, Μπιτέρ 1
ΜΠΕΝΕΤΟΝ ΤΡΕΒΙΖΟ (Πέταρ Σκάνσι): Μιάν 5, Τινγκλ 19 (5/10δ., 1/2τρ., 6/7β., 4ρ.), Κούκοτς 14 (1/5δ., 3/6τρ., 3/6β., 5ρ., 3ασ.), Βιανίνι 2, Ρουσκόνι 13 (6/10δ., 1/3τρ., 15ρ.), Γιακοπίνι 2, Πελακάνι, Σκαρόνε
(πηγή κειμένου: 3ponto-blogspot)