Ата анасынан кішкентай кезінен айрылған Андресті алыс туысқандарының фермасына алып барады. Үйдің еркегі оның келуіне қуанышты емес, сондықтан оның жетім екенін бетіне басып, оған олармен бірге бір үстел басына отыруға тыйым салады. Ал әжесі болса Андреске жылулық керек екенін түсініп, оған барынша өз мейрімділігін көрсетуге тырысып жүр. Ол балақай жалғызсырамасын деп оны балалардың қасына жатқызады, бірақ еркек оны түн ортасында қуып шығады. Келесі күні еркек оны сабалай бастайды, ол вилланы сындырып қойған үшін. Қанша ұрсада Андрестің жыламағаны еркектің одан әрі ашуын келтіреді.