Jasna i czytelna piosenka dla każdego, kto chociaż raz był wyrzucony za drzwi, albo czekał aż jego drzwi się otworzą. Drzwi mogą być dosłowne, albo metaforyczne. Do siebie, albo do świata itd.
Ciekawa jest też muzyczna konstrukcja tego utworu, ale to już uwaga dla melomanów.
sł. muz. Paweł Orkisz
Wyrzuciła mnie na brzeg, duszę się
- ja mam skrzela, woda moim światem -
ani kropli deszczu, ani łzy...
więc od dziś ten brzeg moim bratem.
Uderzyła mocno, w środek pnia,
więc runąłem, choć wysoko rosłem.
Prosto w przepaść spadłem, tak, to fakt...
więc od dziś ta przepaść moją siostrą.
Klasnął strzał, w głowie szum, krwawi kark.
Żyję nadal, choć mój świat zapłonął.
Każe ból gnać na oślep, gdzieś w dal...
więc od dziś ta dal moją żoną.
A te drzwi zamknięte wciąż.
Przez te drzwi, moje drzwi, nikt nie wchodzi...
Na co głupie czekacie? - Szkoda sił!
I tak wiem, ona was nie otworzy.