"Czy w twoim domu jest za dużo krzyku?" Podcast odc.23
Тәжірибелік нұсқаулар және стиль
O krzyku twoim i twoich bliskich. O wspólnym źródle każdego z tych krzyków.
To jeden z odcinków mojego podcastu, który w całości znajdziesz na Spotify Aga Rogala Wsparcie Rodziców open.spotify.com/show/7a0c2KH...
Zawsze możesz umówić się ze mną na konsultację online lub terapię online. O sobie. O dzieciach, o swoim rodzicielstwie, o swoim związku. Napisz! kontakt(małpa) agarogala.pl
Instagram / aga_rogala.pl
Facebook / agarogalapl
agarogala.pl agarogala.pl/
Chcesz być na bieżąco i mieć regularne wsparcie? Zapisz się na newsletter i pobierz
Jak rozmawiać o dzieciach na spokojnie? landing.mailerlite.com/webfor...
Пікірлер: 15
No tak! …. Dziękuje !!!❤️
We mnie jest duzo zlosci i krzyku. Wynika to glownie z mego dziecinstwa. Staram sie to wyeliminowac, ale bardzo mi jest ciezko. Czasem jestem zla sama na siebie, za to, ze szybko wybucham.
Dziękuję za ten odcinek! Dla mnie brzmi jak oddemonizowanie krzyku. Krzyk wynika z cierpienia. Potwierdza się u mnie, choć dopiero teraz, dzięki temu materiałowi zdałam sobie sprawę, że krzyczę z cierpienia i bólu.
Gniew jest jak dym, który jeszcze długo unosi się w powietrzu. Gryzie w oczy, przesłania widok, pół dnia zajmuje wietrzenie domu. Nie na dymu bez ognia. A żeby go rozpalić, czasem wystarczy mala zapałka.. Jeśli jednak mądrze do ognia podejdziemy, zrozumiemy jego istotę, wtedy może dać nam wiele pożytku, zamiast nas spalić.
Jak zawsze, mega wartościowy przekaz 👌 Dziękuję i pozdrawiam 😘
@AgaRogala
Жыл бұрын
Dziękuję!
Jakie to prawdziwe. Krzyk z cierpienia i bezsilności. Dokładnie tak, nigdy z przyjemności.
Dziękuję za TO co robisz ❤
@AgaRogala
9 ай бұрын
💛
Bardzo ciekawy podcast , przyznam ze jest cały o mnie . Dzięki Tobie zauważyłam co robię swoim dzieciom krzycząc ciągle na nich. Musze sobie pomóc by dzieci nie cierpiały
@AgaRogala
Жыл бұрын
Cieszę się, że mogę pomóc 🙌
❤
👍👍👍
Oj, te przykłady z życia wzięte, które podajesz, to naprawdę samo złoto! Ja gdy się czasem zapędzam w rejony "nie doceniasz, nie szanujesz, ja w twoim wieku..." itp., to czasem gdzieś z tyłu głowy pojawia mi się taki cichutki głosik obiektywnego komentatora 😉: "twoje dziecko nie może docenić, tak jak ty byś tego chciała, bo nie ma porównania, nie ma twojej perspektywy, ono ma własną, której ty nie znasz".
@AgaRogala
Жыл бұрын
Dokładnie! I z jednej strony cieszymy się, że nasze dzieci "tak nie miały" a z drugiej chcielibyśmy, żeby miały, bo by bardziej doceniły...