Kolejny odcinek o mnie.... uwolniłam się od toksyka i calej jego rodziny. Tylko zapomniec sie nie da, poprostu sie nie da...

Ja zauważylam zachowania toksycznych kobiet ktore nie dopuszczają swoich synów i mężow do gotowania w kuchni. One stawiają im pod nos jedzenie mimo że synowie mają 35 lat. To jest ich narzędzie do manipulowania. Nie pozwalają im się usamodzielnic mimo że synowie mają swoje mieszkanie ale nie szukają żon bo żadna nie bedzie taka dobra jak mama.

Panie Patryku, wczoraj trafiłam na Pana kanał i jestem pod wrażeniem. Tyle wiedzy, przykładów, pełnej treści. Dziękuję, robi Pan dużo dobrego dla wielu osób. ❤

Boże...🙏, odcinek dla mnie, bo o mnie. Od wczoraj przechodzę koszmar, po rozmowie z toksykiem (osoba z rodziny)! Nie mogę dojść do siebie 😢. Cały czas myślę, jak zachować się w przyszłości, jeżeli powtórzy się taka rozmowa. Nie mam wypracowanego sposobu. A toksyk stosował wobec mnie krytykę, podniesiony głos i wygłosił parę nieładnych, niesprawiedliwych ocen! :)

@barteksoczynski4266

10 ай бұрын

Trzymaj się...

Zastanawiam się, czy Polacy w większości nie mają pierwiastka w większym lub mniejszym stopniu pierwiastka toksyka. Lubią oceniać negatywnie, podcinać skrzydła. Powoduje to zazdrość, chęć bycia lepszymi niż inni, brak umiejętności pracy w zespole, własne kompleksy. Rodzice krytykują działania dzieci mówiąc: to dla twojego dobra. Nauczyciele często postępują podobnie. Bardzo ciekawy i potrzebny wykład, myślę, że inspiruje do zastanowienia się nad swoimi działaniami, czy tylko nasze otoczenie jest toksyczne, może my też bezmyślnie działamy toksycznie.

@paulinab6126

8 ай бұрын

Na pewno coś w tym jest ale po zakończonym związku 10-letnim z Wlochem myśle ze mało która nacja jest ich w stanie przebić. Po prostu są najlepsi pod każdym względem. Koniec kropka. Arogancja w pełni. U nas Polaków wynika to bardziej z kompleksów, nadmiernej krytyki. Oni w większości wyrastają w poczuciu wyższości.

Z mojego doświadczenia (bardzo na bieżąco i na dość jeszcze gorąco)- unieważnianie moich emocji, zdania, osoby, ale robione niewprost. Chcę wypunktować nie "ty źle czujesz" "jesteś przewrażliwiony" (chociaż to też było, gdy zgłaszałem problem, wątpliwości otrzymywałem "no ale przecież..." ), a inne schematy. Punktowo Mechanizmy/zachowania, które mniej lub bardziej bezpośrednio podważały ważność mojej osoby, które zaobserwowałem i umiem na szybko wypunktować (zebrane od dwóch osób z otoczenia. Dodam - gdyby pierwsza osoba (ojczym) nie "przyzwyczaił mnie" do czegoś takiego, to nie akceptowałbym czegoś podobnego ze strony żony. "Przyzwyczaił" ... zwyczajnie nie nauczyłem się, że to jest co najmniej żółta flaga, a po czasie - jedna z przyczyn które doprowadzają właśnie do rozstania): - Wchodzi do pokoju, zadaje pytanie. Odpowiadam, ale w trakcie mojej odpowiedzi - wychodzi z pokoju, nawet nie zauważając że mówię. - Opowiadam coś - bezceremonialnie wchodzi w połowie zdania albo i słowa, przekierowuje uwagę na siebie (po raz 100 na tą samą, nudną już historię, przez co dodatkowo nie ma szansy na rozwój), - z żoną - gdy miałem rzeczywiste problemy, rzeczywistą potrzebę wsparcia emocjonalnego (lub dosłownie MUSIAŁEM iść do pracy zamknąć kluczowy projekt z ustawowymi terminami) - nagle pojawiał się jej większy problem, jej gorsze samopoczucie. "Ty masz źle?? A ja to co?" Zawsze przekierowanie na siebie, moje rzeczy były przez to dezawuowane. - generalnie żadna (szanując umiar w stosowaniu stwierdzeń ogólnych "nigdy/zawsze" itp.), powtórzę - ŻADNA moja bezpośrednia prośba nie miała znaczenia ani sensu (zmów - silna czerwona flaga, której nie widziałem, bo z takiej historii wyrosłem). Jedyny sposób na uzyskanie "swojego" było tak to rozegrać, żeby dana osoba myślała, że to jej pomysł. - stawianie granicy żonie mijało się z celem (szczęśliwie nie miałem tego problemu z ojczymem. Zwyczajnie przeszedłem szybko w 'szary kamień' i miałem tylko problem z matką, która wiecznie zwracała mi za to uwagę, jak się zachowuję ;) ). Teraz widzę, że ten związek z żoną to była wieczna walka i wieczne testowanie granic. - walka o prawo do prawdy (gdy uparte i powtarzalne, konsekwentne kłamstwa żony przekroczyły wszelki poziom bezczelności, oraz wzgląd na to kogo okłamuje). Odmawianie prawa do prawdy też jest bardzo silnym podważaniem wartości i godności osoby okłamywanej (zwłaszcza gdy doświadcza rozszczepienia między tym co widzi, doświadcza, a tym co słyszy i jakie zaklinania i zapewnienia otrzymuje. Nie ważne czy w domu czy na terapii par, która ostatecznie okazałą się być farsą).

@katarzynap.4256

9 ай бұрын

Przykro mi ... Niestety wiem o czym Pan mówi dewaluacja gaslighting i reszta ... Ehhh powodzenia

Dziękuję za ten temat teraz wiem kogo spotkałam w swoim życiu, najgorsze jest to że takie osoby też nakładają maski które z czasem opadają, i wtedy jest niespodzianka, robia tez rolecoster emocjonalny ja doświadczyłam czegoś takiego, teraz wiem kogo nie chcę w moim życiu, śmieszne jest to teraz ze oni odzywają się po kilku latach, co teraz robię blokuje i nie reaguje nie odpowiadam

Ja przy toksycznym mężu czułam, że nie mogę być w pełni sobą....

Zawstydzanie i krytyka w obecności innych osób, zwłaszcza moich znajomych (przy swojej rodzinie już tak nie robi, bo i tak wie, że jestem u nich na straconej pozycji). A dodałabym jeszcze pominięcie, gdy jesteśmy np. na wakacjach lub w podróży i ktoś do niego dzwoni (obojętnie kto, ale zawsze gdy dzwoni jego matka) to ZAWSZE odpowiada w 1.os: ja jestem i robię coś, ale nigdy nie mówi MY - nawet gdy siedzę obok w niego w samochodzie, gdy razem gdzieś idziemy, nawet gdy leżę obok.... on zawsze relacjonuje jakby był sam. Od lat miałam z tym problem, zabierało mi to uśmiech. Nie byłam w stanie tego akceptować i w zamian słyszałam, że jestem słaba. Inna podobna kwestia, gdy idzie do pracy, nigdy nie informuje mnie o swoich planach, że np. później wróci. On zawsze ma swój dzień i swoje sprawy. W zamian słyszę, że to moja wina, że nic nie wiem, bo za długo śpię itp. (ja później zaczynam pracę i rzeczywiście on wstaje przede mną, ale nigdy nie dzieli się ze mną swoimi planami w najzwyklejszych codziennych sprawach).

Znam taka osobę, w mojej rodzinie młody mężczyzna ma taką żonę, która wpędziła go w chorobę, jakis czas temu zaczął leczenie, czy przyniesie to dobry efekt, on sam nie wie, na obecną chwile nie ma wsparcia, bo jak żona się dowie to wszystko wykorzysta przeciwko niemu, z jej strony zadne wsparcie nie jest możliwe, poprosil mnie o wsparcie i jedyne co robię to rozmowa, nadanie jemu kierunku. On nie bardzo może słychać podcastów, ani w pracy ani w domu, więc ja jestem jego oczami i uszami, bardzo staram sie przekazać wuedze, która zdobywam od specjalistów. Wierze, że za jakis czas upora się sam ze soba i mocno stanie na nogach. A tak na marginesie to mam swoje lata i nigdy nie spotkałem sie z kobietą toksykiem czy Narcyzem, 😱

Tak Panie Patryku ja osobiście nigdy nie mogłam zrozumieć jak z" pierdoły " można zrobić meeega problem wydzierać się.Są 3 powody , które się łączą 1 był źle traktowany jako dziecko( rodzina dysfunkcyjna) 2 prowokuje kłótnie bo już się z kimś spotyka 3 jest zazdrosny że jest słabizną i nigdy nam nie dorówna.

Właśnie... mój toksyczny mąż, po tym jak dostał zakaz zbliżania do mnie wpędzil mnie ostatnio w poczucie winy mówiąc , że ja z niego zrobiłam "kryminalistę"... a czy ja kazałam mu tak się zachowywać, że tak to się skończyło?

Kiedy zakończyłam studia podyplomowe MBA i z radością pokazałam dyplom, komentarz był krótki " kto to pisał, nie pisze się na dyplomie MRS ...., widać, że to prowincjonalna uczelnia ". Później się jeszcze od mojego "ukochanego partnera" dowiedziałam, że to nie żadne studia MBA , tylko kurs MBA... A prezent otrzymany ode mnie na święta w postaci wody perfumowanej ocenił " co ty mi kupiłaś, to niczym nie pachniało, sprawdziłem w necie cenę ... żałosne, co to było ?! Od razu wyrzuciłem to coś do kosza ". I ciągłe karanie ciszą...Manager w firmie leasingowej...Wielkie ego i nienawiść do świata. Nawet jego córka zerwała z nim kontakt , a 28 letni, hobbistycznie pracujacy syn, doi go z kasy i ma niekończące się źródło benefitow finansowych. Toksyk i narcyz, nieszczęśliwy gość niszczący innych. Kochałam... Tylko...kogo ja kochałam 🤭 Pozdrawiam i dziękuję za źródło wiedzy o socjopatach, ale również... o sobie 😔

Dziękuję za cenne informacje

I przestaje się nawet odzywać w towarzystwie że strachu przed kompromitacją

Panie Patryk zgadza się, mam takich ludzi w swoim życiu którzy mnie wysmiewaja jak coś robię np. Pompki rozwijam się zagaduje do kobiet to mnie poniżają przy nich i wysmiewaja np. Mój brat matka . Matka np. Manipuluje mną że wie co robię bo się dużo zeczy dowiedziala a tak naprawdę mam to w 4 literach tak samo brat robi . Kiedy rozmawiałem z kolegi dziewczyna . To tylko rozmowa a on nagadał do okola że ja podrywałem i chciałem ja odbić koledze . Gadał tak przy wszystkich gdy graliśmy w piłkę na boisku . Z kręgami odciolem się z bratem jeszcze nie bo mieszkam z nimi . Ale nie rozmawiam i u ikam ich jak są idę na rower albo na trening. No i trochę obniżyli moje poczucie własnej wartości. Matka pkwiedz8ala że jestem hu. Cenzura war i nie znajdę sobie dziewczyny a brat mówi że nie jestem wartościowy. Wolałem być w tedy w domu dziecka niż mieć toksyczna rodzinę obok siebie . To smutne ale prawdziwe . Napewno nie będę tesin za nimi gdy odejdę.

Czułam się dokładnie tak jak jest tutaj powiedziane 😢

Panie doktorze wszystko to znam, co kolwiek toksyk nie zrobił to moja wina, ja próbuje tłumaczyć to wyzywanie, szkoda 20 lat życia 😢

Super filmik

Moja znajoma ciagle krytykuje inne osoby, powiedzialam jej ze jeszcze nigdy o nikim nic dobrego nie powiedziala. Jej odpowiwdz: mam prawo wyrazic swoje zdanie. Moge sie ubrac w najlepsze ciuchy w najlepszym przypadku udaje ze tego niewidzi albo zaczyna od krytyki co zle dopasowalam. Zle sie czuje w jej towarzystwie. Jak sama kiedys powiedziala ze potrafi wkuwac szpilke. Mysle ze jest toksyczna

To jest moja córka i mąż. Sami sa w olbrzymim konflikcie. Moja córka o wszystkie swoje problemy obwinia mnie, wszystko jest nie tak bo yak jej wpoilam w dzieciństwie, mowi takie rzeczy, ze to jest dla mnie niewyobrazalne. Czulam sie bardzo winna. Czulam sie winna ze moj mąż byl hazardzistą, za wszystko czulam sie winna. Teraz lecze sie od 4 lat na depresję. Jestem w trakcie terapii i na szczescie udaje mi sie obronić, dzisiaj wlasciwie pierwszy raz nie poddalam sie. Ale to jest koszmar , jestem w tym od ponad 30 lat. Mozna powiedzieć ze zmarnowalam życie. Pracowalam nawet mialam osiągnięcia. Moj mąż kiedys byl dumny a potem zamienilo sie to w nienawiść chyba zazdrość. Dużo rzeczy zmienilam w swoim życiu ale przede mną najtrudniejsza decyzja. Dziękuję za potwierdzenie moich przemyśleń.

Ja przez cale malzenstw jestem oskarzana o zdrade ktorej z mojej strony przez 52 lata nie bylo..Mam swoj rozum i wiem czego mnie zonie nie wolno robic .To on mnie zdradzal a ja wybaczalam

Ja juz myślałam że jestem nadwrażliwa i szukałam pomocy.

Np moja matka . Dziękuję i pozdrawiam

Tak się czuję od trzydziestu lat😢