Η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Μακάμπι από τον μακρινό Νοέμβριο του 1980, ίσως η καλύτερη όλων των εποχών του τριφυλλιού στο Τελ Αβίβ αν συνυπολογίσουμε την διαφορά δυναμικότητας και στάτους των δυο ομάδων εκείνη την εποχή. Από την μια μεριά ο Παναθηναϊκός του Πολίτη που είχε επιστρέψει στο κύπελλο πρωταθλητριών μετά από απουσία δυο ετών, με την γνωστή παλιοπαρέα (Κορωναίο, Κόντο, Κοκολάκη) συν την ενίσχυση εξ Αμερικής, τον Κυριάκο Βίδα μαζί με το φιλαράκι του από την Αϊόβα Κιθ Γούλφοκ (αλλά χωρίς Στεργάκο). Και από την άλλη η Μακάμπι εν μέσω της πρώτης χρυσής εποχής της, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1977, φιναλίστ την προηγούμενη σεζόν (1980) και τελικά ξανά πρωταθλήτρια μερικούς μήνες μετά το 1981: Μπέρκοβιτς, Όλσι Πέρι, Αροέστι, Ερλ Γουίλιαμς, Λου Σίλβερ και δεν συμμαζεύεται, η ομάδα-τρόμος της εποχής.
Το χάσμα μεταξύ των δυο ομάδων θεωρητικά ήταν τεράστιο, ειδικά μπροστά σε 10 χιλιάδες ένθερμους Ισραηλινούς οπαδούς, με τον Μοσέ Νταγιάν στα επίσημα, τους τραυματίες των πολέμων στις αναπηρικές πολυθρόνες γύρω από το παρκέ, γενικά ένα κλίμα που εκείνα τα χρόνια ήταν καταδικαστικό για κάθε φιλοξενούμενο στο Γιαντ Ελιάου. Όμως ο Παναθηναϊκός είχε πάει στο Τελ Αβίβ σε αποστολή κομάντο. Οι δυο ομάδες έπαιζαν ουσιαστικά την πρόκριση στις έξι καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Σε όμιλο με την γαλλική Τουρ και την Κρίσταλ Πάλας, ο Παναθηναϊκός είχε ήδη κερδίσει την Μακάμπι στην Αθήνα με πέντε πόντους (81-76) και με νίκη στο Τελ Αβίβ σχεδόν εξασφάλιζε την πρωτιά και την πρόκριση. Η Μακάμπι από την άλλη, έχοντας ήδη χάσει και από την Τουρ, έπαιζε κυριολεκτικά για την ζωή της.
Η ομάδα του Πολίτη στέκεται εξαιρετικά και στο ημίχρονο είναι μπροστά με τρεις πόντους, αγγίζοντας την ίσως μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ μέχρι τότε. Στο δεύτερο ημίχρονο η Μακάμπι ανέβασε στροφές και οι δυο ομάδες έμπλεξαν σε ένα σκυλοκαβγά από αυτούς που συχνά έβλεπαν τα ευρωπαϊκά γήπεδα στα 70s και τα 80s. Το σημείο βρασμού ήρθε όταν, μετά από καλάθι του Κόντου, ο τρελο-Βίδας ξεκίνησε τσαμπουκά με τον πάγκο της Μακάμπι και απειλήθηκε γενική σύρραξη, με τον Πολίτη να μπαίνει στο παρκέ, τους Κορωναίο-Παπαντωνίου να ζητάνε τον λόγο και λοιπές ομορφιές. Λίγο αργότερα, ο εμβληματικός Όλσι Πέρι, που δυο χρόνια πριν είχε κοντέψει να παίξει ξύλο με όλο το Παπαστράτειο στην ήττα της Μακάμπι από τον Ολυμπιακό, συγκρούστηκε με τον Δημήτρη Κοκολάκη, ο οποίος σωριάστηκε στο παρκέ ενώ ο Πέρι χτύπησε άσχημα στον ώμο. Ξανά διακοπή υπό τα συνεχή γιουχαΐσματα των Ισραηλινών στις κερκίδες.
Ο αγώνας τελικά τελείωσε πρόωρα με τους διαιτητές να φεύγουν για τα αποδυτήρια υπό αστυνομική συνοδεία! Η Μακάμπι κέρδισε 81-73 υπερκαλύπτοντας την διαφορά που είχε χάσει στην Αθήνα και αποκλείοντας ουσιαστικά τους πράσινους. Ο Παναθηναϊκός αποχαιρέτησε όμως το παρκέ του Γιαντ Ελιάου με τους παίκτες του να χαιρετάνε προκλητικά τους Ισραηλινούς οπαδούς σε ένα statement θάρρους απέναντι στην καλύτερη ομάδα και την πιο καυτή έδρα της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Το τριφύλλι έβαζε υποθήκη για μια μεγάλη ευρωπαϊκή διάκριση που ήρθε τελικά την επόμενη χρονιά με τον αποκλεισμό της ΤΣΣΚΑ και την πρόκριση στις έξι καλύτερες ομάδες του κυπέλλου πρωταθλητριών.
(πηγή κειμένου: σελίδα Panathinaikos Basketball Club History and Retro)
Οι πόντοι:
Κόντος 27, Κοκολάκης 14, Βίδας 12, Κορωναίος 16, Γουλφωκ 4, Παπαντωνίου 2, Γεωργανάς 2.