آدم‌ها از جنس زبونی که صحبت می‌کنن نیستن. آدم‌ها از جنس پرچم و سرود ملی‌شون نیستن. آدم‌ها از جنس تحصیلاتشون و دانشگاهشون نیستن. آدم‌ها از جنس شهر و روستاشون نیستن. آدم‌ها از جنس کتابی که میخونن، فیلمی که می‌بینن، لباسی که می‌پوشن، آهنگی که گوش می‌کنن نیستن. آدم‌ها از جنس رنگ پوست و نژاد و قومیت‌شون نیستن.
آدم‌ها از جنس نگرانی‌هاشونن، از جنس اشکهاشون، از جنس درد‌ها و دغدغه‌هاشونن.
خوبی در حالت عادی زورش به بدی نمی‌رسد. در این دنیا، خوشمان بیاید یا نه، زور بدی بیشتر از خوبی است. در نبرد تک به تک خوب‌ها از پیش باخته‌اند. می‌خواهم بگویم شما اگر آدم خوبی هستید، دست تنها از پس آدم پلید بر‌نمی‌آیید. چرا؟ برای اینکه بدی به ابزارهایی دسترسی دارد که خوبی به سراغش نمی‌رود. هر جوری فکر می‌کنم می‌بینم این دنیا میدان رقابت برابری در اختیار خوبی و بدی نمی‌گذارد. بدی پنجه بوکس دارد، چاقو دارد، دروغ می‌گوید، داور را می‌خرد، تقلب می‌کند و خوبی تنها به دنبال اجرای فنون قانونی است. در چنین دنیایی خوب‌ها تنها یک راه پیروزی بر بدی دارند و آن این است که دست به دست هم بدهند. همان کاری که بدها بخاطر خودخواهی و خود‌محوری از پسش بر نمی‌آیند. خوب‌ها بدون همدلی، بدون گرفتن دست همدیگر، بدون پشت هم ایستادن، هیچ اقبالی در مقابل بدی ندارند.
شما که خوبی، برو با آدم‌های خوب دوست شو. برو با آدم‌های خوب بگرد. دور و برت را از آدم‌های خوب پر کن. شما اگر خوبی آب دستت است، بگذار زمین، دست یک آدم خوب را بگیر.
شانس دیگری نداری.
#امیرعلی_بنی_اسدی
#امیرنظام_صمدآبادی