گزیده درس صد
درس صد از «قال: و للتطبیق بین جملة قد فُصِل منها ...»، شروع شده است و تا «لانّ مازاد علی المتناهی بمقدار متناه فهو متناه»، ادامه دارد. این بحث از اساسی‌ترین مباحث کتاب است بین ادیان و متکلمان با مخالفان و دهریان مطرح است. عقیده‌ی تمام منکران خدا این است که این عالم در ازل بوده و هر لحظه به صورت و شکلی درآمده است و نقطه شروع و حدوث ندارد. در مقابل این نظریه، دیدگاه انبیاء، ادیان و متکلمان قرار دارد که اثبات می‌کنند که محال است عالم ازلی باشد، بلکه حادث است و نقطه شروع دارد و آن را یک خالق ایجاد کرده است. استاد می‌فرماید: در اینجا شبهاتی از سوی فلاسفه مطرح شده است که در مباحث مربوط به جواهر و اعراض بررسی خواهدشد. لذا، در اینجا شالوده‌ی بحث این است که اثبات خواهدشد که این عالم ازلی نبوده و احداث شده و آن را موجودی ایجاد کرده است. برای اثبات این مسئله مرحوم خواجه دلایلی ذکر کرده‌اند که دلیل اوّل آن در درس قبلی پرداخته شد که مرحوم علامه حلی آن دلیل را نپسندید و اینک به دلیل دوم مرحوم خواجه که به برهان «تطبیق» مشهور است، اشاره می‌شود.
کلیدواژه: ابطال تسلسل.