In de FullCharge Podcast wordt mentale gezondheid luchtig en bespreekbaar gemaakt. Interessant voor als je zelf tegen mentale uitdagingen aanloopt of deze wilt voorkomen, maar ook als je iemand met mentale uitdagingen wilt ondersteunen of begrijpen. Bijvoorbeeld als manager, leidinggevende, collega, ouder of vriend(in).
De podcast wordt gehost door Jordy & Estrella van Toor, broer en zus en oprichters van FullCharge. Elke twee weken duiken zij samen óf met een expert een onderwerp in gerelateerd aan mentale gezondheid om jou te voorzien van praktische tips en inzichten waarmee je zelf aan de slag kunt of iemand anders kunt ondersteunen of begrijpen. Want waar je ook bent, je mentale gezondheid gaat altijd met je mee.
Пікірлер
Ja olifanten bijvoorbeeld olifanten zijn groter dan onszelf en ook mijn haat voor school
Hoe scoor jij op de 9 principes?
Schrikwekkend hoe erg dit met mijn situatie overeen komt, mooi dat dit meer bekendheid krijgt. Had er zelf tot kort nog nooit van gehoord totdat een psycholoog mij de vraag stelde "jij hebt geen burn-out, maar heb je wel een gedacht aan een Bore-out". Anders had ik misschien nog wel jaren geprobeerd van iets te genezen van een diagnose die ik niet eens heb.
Ik heb niet alleen erg genoten van jullie gesprek, de onderwerpen en vraagstellingen. Ook is het erg leerzaam en inspirerend 👌🏼 Ik had zo nog wel een heel uur kunnen blijven kijken en luisteren naar jullie 😁
Amen
Zo zo wat een mening hoor, ik vind het maar boeiend. -nobody
Ik vind het helemaal niet gek dat je op een gegeven moment stuk gaat als je 60 uur in de week werkt
Interessant dit……ikzelf heb iets van 8 jaar met een burn-out geleefd…alleen maar werken en na een zware hersenschudding en een scheiding 3 jaar niets gedaan te hebben weer mijn rust gevonden en mijn eigen bedrijf weer nieuw leven ingeblazen……dat gaat nu goed maar ben altijd bang om weer weken te draaien van meer dan 70 uur😂💪
Welkom in nederland. 😅😂
Een burnout is vreselijk, na het sterven van mijn vader, het ergste wat ik heb meegemaakt. Ik kreeg steun van de directie , bedrijfsarts, vrienden en de meeste collega,s maar wat heb ik me schuldig en alleen gevoeld. Gun het niemand
Inderdaad, deze wereld is over de kop gerold, hoe erg is dat,
Wat een herkenning! 25 jaar geleden...........Ik had heel veel baat bij autogene training" en haptonomie! 2 jaar niet gewerkt. Daarna nog 17 jaar gewerkt met heel veel plezier! Achteraf: had het niet willen missen, wat een levenservaring!
Het beste is om alles op nul te zetten en in de allerbeste basis van hetzelf te blijven, Wat je dan allemaal meemaakt, kan je van je rug laten glijden, Hoe gek mensen zichzelf oppoetsen, hoe ze ingetoetst door ,,moeten" inleveren, zichZelf in ,,opdracht", omdat Je kunt het zo gek niet bedenken, Om ieder dingetje wat niet wordt opgelost, zowel lichamelijk danwel geestelijk, Iedereen heeft talenten, die ergens passen en verder ontwikkeld kunnen worden ! Deze wereld zit er meestal naast !
Stoppen met roken en jouw haar nog langer laten groeien!
De vraag is denk ik ook, waar komt de stress vandaan? Hoe ben jij opgegroeid en hoe stel jij je op t.o.v. de buitenwereld. Bij mij was het een stuk pleasegedrag en bewijzingsdrang. Een stuk validatie nodig hebben vanuit de buitenwereld voor wie je bent en gezien worden. Ik was niet voldoende instaat om mezelf die validatie te geven. Dus ging ik lange tijd over mijn grenzen en dan raak je uitgeput.
Deze acute klachten na een virus infectie (vermoedelijk) kunnen ook heel goed passen bij post-covid! Deze klachten worden vaak verward met een burn-out.
willens wetens en opzettelijk
Man,man…..ben 67…. De ouders van mijn generatie maakten een oorlog mee, moesten daarna met NIETS beginnen, werkten KEIhard, bouwden een land en een leven op en hadden echt geen last van burn-outs….. Ook in mijn tijd waren overuren normaal, moest je nog, tijdens je werk en met een gezin, veel bijsturen om een stapje verder te komen, waren “re-organisaties” aan de orde van de dag maar een “burn-out”….😅. Er was echter èèn groot verschil……..de zgn. “Social Media” bestonden nog niet dus we werden niet opgehitst door al die “vrienden”, “influencers” die het allemaal zooooo goed deden, wij hoefden niet constant met de hele wereld te delen “wat voor gewèldig leven we hadden…….” , we hadden geen 500 “ongelezen berichtjes” dus……wil je een “burn-out voorkomen….FLIKKER DAN EERST JE SMARTPHONE IN HET TOILET. Moet je eens opletten wat een rust dàt geeft want de enige relevante vraag is “VOOR WIE BLEEF JE MAAR DOORGAAN ETC.ETC” en het antwoord is altijd “VOOR ANDEREN”. En die vroègen daar meestal niet om dus de enige persoon die aan de wereld wilde laten zien HOE GEWELDIG HIJ/ZIJ wel is was JIJZELF…opgejaagd door een fictief ideaalbeeld van anderen op sociale media…..nogal dom…toch?
Veel mensen laten zich beinvloeden door social media. Denken werkelijk dat ze full time moeten werken, kinderen baren, sporten, veel afspreken met vriendinnen etc. Beste mensen, dit kan helemaal niet. Dit houdt niemand vol. Of werken of die andere dingen. De Arbodienst heeft niet voor niets een 40-urige werkweek vastgesteld. Als je 70 uur moet werken dan betekent dat dat je functie voor 2 personen is bedoeld ....
Raar toch he dat identiteit bij sommige mensen afhangt van presteren .... Het gaat toch gewoon om er zijn? Gewoon zijn wie je bent. Werkend/niet werkend of ziek of moeder zijn, het is allemaal goed. Je identiteit zit niet in werk, sociaal leven of sporten ....
Heel erg herkenbaar allemaal
Wat was dit een waardevolle podcast! Dank jullie wel hiervoor!🤗💞 Een aantal jaar geleden ben ik gestopt met alle soorten therapie. Ik was ‘therapie-moe’ zeg maar. Ik werd behandeld voor PTSS, chronische depressie en burn-out klachten. Dus chronische stress, vermoeidheid, angst, etc. Dit alles is begonnen vanaf +/-8ste t/m brugklas. Ik ben jaren lang wekelijks (bijna dagelijks) best behoorlijk gepest. Toen heb ik in de brugklas/2e klas resoluut beslist dat ik nòòit geen minuut gepest ging worden en daar álles voor zou gaan doen. Dus ik ging pleasen, gaf 0 grenzen aan, perfectionistisch, controlefreak, etc. En dit allemaal gebeurt eigenlijk nog tot de dag van vandaag. Die PTSS, chronische depressie en burn-out klachten had ik volgens de psychologen en therapeuten allemaal verwaarloosd. Van de HA kreeg ik ook nog te horen dat ik Pfeiffer had gehad. (Dus daarom was ik zo moe! - yeah right.) na dat pesten kreeg ik nog 2 exen die allebei aan allerlei vormen van mishandeling deden en toen ik 20 was, leerde ik mijn huidige man kennen. Daarna nog andere best wel zware dingen meegemaakt zoals overlijden moeder en ongewenste kinderloosheid. Maar ik rende maar door en door en door en tot op de dag van vandaag eigenlijk nog steeds. Alleen bevind ik mij nu in een rolstoel, want jawel, mijn centrale zenuwstelsel is naar de klote. Maw, ik heb multiple sclerose (MS) en kan o.a. niet meer lopen, heb iedere dag pijn en ben 100% arbeidsongeschikt verklaard in 2019. Oh, en nee, ik ben geen 84 jaar oud, maar 44. En nog steeds zit ik in angst, depressie en stress. Dus… De tip die ik iedereen sowieso wil meegeven; luister naar je lichaam èn ga je gevoelens/emoties niet ‘bypassen!!’ Ga er juíst doorheen. Doorvoel ze en zonder je eraan te identificeren! Bijv: ik VOEL mij depressief ipv ik BEN depressief. Heel veel sterkte iedereen!✌🏼👩🏻💞
Dank je voor deze verklaring , éindelijk iemand die het juist kan verwoorden, zó helemaal herkenbaar , 😢, …waar was het begrip van mijn baas en de bedrijfsarts, toen heel veel narigheid tegelijkertijd over me heen kwam ?…. In de zorg is er toch ook zorg voor elkaar?..mijn harde schijf heeft een diepe kras , niet meer te repareren…
Ik denk niet dat burn out iets is dat voor iedereen hetzelfde voelt en ik denk dat als iemand gewoon niet meer fatsoenlijk kan functioneren dat er dan wat moet gebeuren. Ik ben het eens met de bedrijfspsycholoog dat het niet uitmaakt welk label je eraan hangt.
Ik heb hem reeds een paar keer bekeken/geluisterd. Er zijn zoveel herkenbare dingen. Heel interessant. Dank je voor het delen
Bijzonder en helder uitgelicht 🙏en herkenbaar ik heb 2 jaar in burnout gezeten ook te snel gerintergreerd dus klapte terug..6 jr geleden ben nu 62 jr..ik dacht ook sneller uit te komen ging echt tot op de bodem😢😢was mezelf totaal kwijt..fysiek en mentaal was vreselijk..helaas veel onbegrip v familie vrienden,contacten nu ook weg...Behalve door mijn liefdevolle man ging ik hypnotherapie en hsp training dat hielp mij uiteindelijk weer eruit te komen...en veel van geleerd oa grenzen stellen en nee zeggen...
Zo herkenbaar allemaal, en heel behulpzaam! Ik vind het grote onzin dat burnout als per se werkgerelateerd wordt gedefinieerd. Dat negeert de realiteit van velen. Mijn dochter heeft jaren lang ontzettend slecht geslapen - en ik daardoor ook. Dat was (naast een veeleisende baan in de zorg) en fundamentele factor voor mijn burnout. En verder beneden schrijft iemand over de zorg voor een gehandicapt kind. Je kan niet vrij nemen van de zorg voor je kind of een zieke partner oid. De opmerking aan het begin dat bijna iedereen al 6 maanden lang moe is, vond ik ook tekenend. Wat een absurde maatschapij hebben wij met z'n allen gecreëerd dat dat normaal is...
Zo herkenbaar! Dank voor dit heldere gesprek!
Bedankt! Voor de het oprechte verhaal en de heldere uitleg van Brankele Frank, en de goede vragen en het luisteren van de interviewers!
Wat een supermooi en helder gesprek! Dankjewel :)
Het leven is geen project dat je “even” kan stoppen. De “stress” van bepaalde levensomstandigheden stopt niet na “het einde van het project”.
Ik zal wel iets verkeerd doen, want ik zit hierin sinds 2017, en als ik kijk naar symptomen dan is dat eigenlijk al van kinds af aan aan de orde. Ik werk wel weer, maar slechts tien uur per week met een dochter erbij. Ook ik voel me echt een sukkel, een aansteller, geen ruggengraat. Het lijkt bijna als een soort lusteloosheid, levensloos aanwezig ofzo.. behalve als het gaat om boosheid, die is wel volop aanwezig.
En "overspannen" dan?
Ik heb van niemand hulp gekregen, heb het ook lang verzwegen.... Dan nog geloofde zij het niet omdat ik het niet van het werken heb gekregen, maar doordat ik mentaal vastliep, door een situatie die mij jaren in een trauma bracht, waar hulp vinden onmogelijk was. Lange eenzame weg. Vrijwilligers werk, dat doe ik momenteel 4u in de week, het gaat maar kost energie... En ben er nog niet.
K heb nu burnout. Bijna 69 jaar. Geen familie of arm om mij heen. Komt goed. Duurt ff hoe lang weet ik niet.
Tip: lees het boek van Annemiek Fleming " Je vermoeidheid te lijf" Wat mij steun geeft is de ademtherapie van Dixhoorn (wetenschappelijk onderbouwd)
Dank jullie wel voor dit gesprek. Erg fijn om zo veel punten van herkenning te mogen ervaren. Hoe het begint, hoe de medische wereld het niet goed kent en hoe je gaat twijfelen aan jezelf, hoe je na wat vooruitgang denkt er te zijn en dan achter de emotionele wereld komt, overprikkeling, het verminderen van de capaciteit om na te denken, het slechter worden in hoofdrekenen, premature reïntegratie, schaamte, schuld, het altijd moe zijn maar 's nachts niet kunnen slapen, mogelijke relatie met autisme, hoe je kunt meten wanneer het tijd is voor reïntegratie, dat zelfs een 'leuk' avondje grensoverschrijdend kan zijn, hoe anderen je het beste kunnen helpen. Ik kan bijna de hele podcast als voorbeeld van herkenning geven en dat heb ik hierboven dan ook gedaan 😄 Daarnaast ook wat nieuwe dingen mogen leren, bijvoorbeeld over dat blijkbaar de hersenen echt veranderen. Voor zover ik de complixiteit meen te begrijpen lijkt voor mij een kernpunt te zijn dat authenticiteit helend lijkt te werken en dat afwijking van daarvan ziekelijk werkt.
Dat is een onderwerp dat veel mensen niet kunnen begrijpen ! Ze moeten het zelf ervaren . Daar weet ik alles van af . Ik heb dat boek niet nodig. De vrouw kan goed en vlot praten .Op de stoel heeft ze zeker geen burn - out ( helemaal op voor onbepaalde tijd ) . Hoog opgeleid door ervaring . En nog meer wartaal . Het boek daar gaat het om , Dat is kassa
Ik zit al jaren in een burnout en heb chronische stress, erg overspannen dus, de eenzaamheid vreet me letterlijk op en ik zie geenuitzicht meer. Ik heb gezocht naar hulp maar kan die niet vinden. Ik zoek een therapeut met levenservaring en inlevingsvermogen om al mijn trauma's te verwerken. In mijn woonomgeving vind ik niemand die bij me past of goed bij voel. Ik wil geen lesmateriaal zijn maar geholpen worden. 😢 Los daarvan zou ik graag iemand vinden die mijn leven zou volgen voor een boek,vlog of artikel want er zit ook veel scheef in de systemen van de zorg in deze maatschappij en dat moet veranderen en kan goed anders als de juiste mensen maar aan het roer staan! Op deze manier gaat het onnodig ten koste van de gezondheid van veel mensen. Kortom ik zou graag mijn levenservaringen willen delen om het te verwerken maar ook om andere te helpen die niet voor zichzelf durven te spreken en voor zichzelf durven op te komen. Ik ben een vechter en blijf hoop houden totdat er iemand komt die me eindelijk kan helpen! 💚🙏
Zelfde verhaal , nu 8 jaar later heb ik nog steeds die constante moeheid overdag , en actief vanaf de namiddag , soort cronische vermoeitheid
Heel herkenbaar wat hier allemaal verteld wordt. Zou er zelf nog eea aan toe kunnen voegen, wat ook zegt dat er bij iedereen in een burn-out ongeveer hetzelfde gebeurd, maar dat elk mens persoonlijk een unieke manier van heling door maakt. Zorgt in geval voor een enorme vergroting van zelfkennis en bewustzijn. 🙏🏽D
Depressie betekent dat je niet met jezelf tevreden bent. Dus over jezelf nadenken, is een goede mogelijkheid. Stress, leidt tot burn out. Dus de oplossing is jezelf van stress te bevrijden.
Ik heb ook een burn-out gehad. Volgens mij is dit prima meetbaar: bij een burn-out heb je al je brandstof verbruikt, dat kan door zowel fysieke als psychische gebeurtenissen worden veroozaakt. Brandstof = bouwstoffen = vitaminen en mineralen. Het duurt best lang eer je door je voorraad heen bent. Het duurt ook een tijd eer de voorraad weer goed aangevuld is. Moet je eens onderzoeken wat tekorten van elke bouwstof voor narigheden veroorzaken. Lichaamsfuncties vallen gewoon uit. Hoezo kan een ziekenhuis niet vinden wat er aan de hand is? Het heeft inderdaad niet zoveel zin om te onderzoeken of er ergens een botbreuk is bij moeheidsklachten… dat is hetzelfde als dat je bij de bakker staat en vraagt hoe je een koe moet slachten…ofzo. Bij mij leidde de burn-out tot fysieke klachten: grauwe huid, wazig zicht, haaruitval, 15 kilo afgevallen, wit rafelig droog tandvlees, bloed stolde niet meer, m’n hersenen deden het niet meer, kon niet meer in oplossingen denken, kip zonder kop, hartfladderen, constant kramp in spieren, snel buiten adem. Kan nog wel even doorgaan. De hele hormoonhuishouding was naar de knoppen. Ons lichaam wordt hormonaal aangestuurd. Als dat systeem niet goed werkt, dan functioneer je niet goed. Melatonine is een slaaphormoon van de pijnappelklier. Een groot energiecentrum in het lijf wordt draaiende gehouden door de bijnieren. Bijnieruitputting bestaat wel degelijk. Terwijl de westerse “geneeskunde” dat niet erkent. Een auto moet ook regelmatig onderhouden worden en bijtanken. Als dat niet gebeurt, rij je de benzine op. Dan sta je aan de kant van de weg. Als je doorrijdt terwijl de olie op is, draai je de motor naar de filistijnen. Dat vinden we allemaal logisch. Maar als dit met je lijf gebeurt, “stel je je in ene aan”. Eigenlijk is dat idioot toch 😂? Gelukkig had ik veel mensen om me heen die het wel degelijk begrepen.
Helemaal mee eens. Bij mij presteren alle organen onder maat, overal onstekingen. Gelukkig zijn ze op de weg van herstel. (De huisarts zei alleen maar: neem rust, eventueel een pilletje van dit of dat kon ik wel krijgen. Ik heb daarvoor bedankt. De Orthomuleculaire therapeut kon hier wel wat mee. Deze weg duurt wat langer, maar dan wordt er een herstel ingezet en gaan we niet het pad van onderdrukken van de symptomen) 💪succes met je weg van herstel.
Wauw alles wat je omschreef is wat ik erdoor heen ging. Wat mij nu meer duidelijk word is hoeveel weerstand ik heb, heb nooit stil gezeten vanaf mijn 16de heb ik gewerkt en met mijn 35 leeftijd moest ik toegeven aan mijn burnout. Van om de 4 dagen een boek lezen naar 8 maanden doen over 1 boek. Van lekker naar de sportschool even 2 uurtjes knallen naar 20 min en uitgeput zijn. Omdat ik het altijd deed dus nu moest het ook kunnen inclusief een groeiend bedrijf en een peuter van 2. Mijn ogen zagen wazig en ik sliep niet meer. En toch kon ik het niet accepteren tot dat alles in het leven mis ging. Nu leer ik door beter te ademen ook weer meer en meer naar mezelf te luisteren.
Herkenbaar verhaal, leerzame podcast! Ik heb weken gehad waarin mijn grootste prestatie het opstaan was. Fysieke rust en mijn hoofd maar razen. Zoals ik er nu op terugkijk was mijn lijf het niet eens met de zorg die ik het gaf voor die periode. Ik was nogal een pleaser en onzichtbaar doordat ik geen grenzen aangaf (oorzaak onveilig opgroeien) etc. Ik ben 3 maanden ziek geweest en daarna weer begonnen, in 3 maanden was ik niet hersteld dat begon toen pas...Herstellen is pas hard werken 😅 en inmiddels ben ik 2 depressies verder...nu bezig met het ontwikkelen van zelfcompassie en zelfdiscipline. Het leven is geen krentenbol 🤪
Brankele Frank? Het verbaast me niets dat zo'n troela beweert, dat een burn-out echt zou zijn. De Nederlandse meiden behoren tot de minst hardwerkende vrouwen in heel Europa! Ze moeten net zoals altijd toch een excuus hebben, en burn-out klinkt nu eenmaal beter dan "Aansteller." Tsjonge, wat een stelletje aanstellers zijn dit allemaal, zeg!
Wat hebben de prikken gedaan ,is het ontstaan na 2020 . begin 2021 .??????
Heel herkenbaar.... heb weer nieuwe dingen geleerd door dit gesprek! Dankjewel.
Ik heb ook een burnout en kan niet stoppen met werken, ben al me vrienden kwijtgeraakt, heb niemand meer, zit alleen in me huis en doe nooit meer wat leuks. Lichamelijk heb ik allemaal klachten en vooral me nek en schouders doen heel pijn veel pijnscheuten. Ben eigenlijk wel gewoon klaar met alles en iedereen.
Als jij niet stopt zal de burn out uiteindelijk jou stoppen. Ga hulp zoeken.
Hele mooie, informatieve en zeer herkenbare podcast. Dank jullie wel! Dank Brankele, voor de heldere uitleg. Het is zo fijn om (h)erkenning te vinden, enorm troostend. Ik ben nu 4 jaar geleden burn-out geraakt en weet zeker dat ik 12 jaar geleden ook een bo had, maar veel te snel weer ben gaan werken en alles heb weggedrukt uit angst de baan te verliezen, met als gevolg dat ik mijzelf volledig kwijtgeraakt ben. Ik had jonge kinderen, een zieke partner en oude ouders dus ik kon mij niet permitteren uit te vallen. Maar 4 jaar geleden kon ik niet meer. Daar hielpen de overgang, narcistische manager, totaal onbegrip vanuit mijn werkgever en heftige gebeurtenissen in mijn leven niet aan mee…Precies zoals jij beschrijft was ik óp Momenteel gaat het, ik werk niet. Doe wel veel vrijwilligerswerk (met dieren) dus verveel me niet. Maar ben wel gedeeltelijk arbeidsongeschikt en veel minder inkomen. En nog altijd lerende. Jouw boek ga ik zeker lezen (ook al kan ik dat ook niet meer zo goed als voorheen). Dank nogmaals ❤
(43) klinkt alsof chronische stress de hersenen doet krimpen zoals met Alzheimer
Goed interview dit! Ik denk wat voor veel mensen echt belemmerd in het herstel is... Dat terwijl ze de tijd nemen om te herstellen/rusten toch het gevoel houden nog iets te moeten. Helemaal niks doen is een soort geen optie. De hele maatschappij veroordeelt dat nog steeds zo. Ja maar moet je dan niet iig íets blijven doen, anders gaat het toch niet goed. Terwijl dat nu juist hetgeen is wat die persoon met burn-out al jaren tegen zichzelf zegt terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Echt toegeven aan 'niks van een ander moeten', pas wanneer je er zelf weer aan toe bent en ook de dingen die je uit jezelf komen, heeft mij enorm geholpen.