Міне өмірлік мысал! Не деген кең ойлы, Парасатты адам өтті... Еш жимай, бізге азық беріп Кетті... Жадымда сақтап қана жүрмейін мен... Жас ұрпаққа айтайық кереметті!
@user-jp4jv3dj5vАй бұрын
Адам іспеттес...Ахмет Байтұрсыновтың сарқылмас астарлы ойларын түйіп алайық, ағайын!
@OppoPhone-iw5dx2 ай бұрын
Өте жақсы оқыдыныз👍
@user-oh9eq1fu5i3 ай бұрын
Керемет
@user-oh9eq1fu5i3 ай бұрын
Керемет
@user-oh9eq1fu5i3 ай бұрын
Керемет Ахмет Байтұрсыновтай аталар кайта келмес
@user-ny3ry3sy7h4 ай бұрын
Осы күнгі имамдардардан бір Абай артық
@user-tb5sm7xp1q4 ай бұрын
Осы жұрт Ескендірді біле ме екен? Македония шаһары - оған мекен. Филипп патша баласы, ер көңідді, Мактан сүйгіш, қызғаншақ адам екен. Филипп өлді, Ескендір патша болды, Жасы әрең жиырма бірге толды. Өз жұрты аз көрініп, көршілерге Көз алартып қарады онды-солды. Сұмдықпен ғаскер жиып қаруланды, Жақын жерге жау болды, тұра аттаңды. Көп елді күтінбеген қырды, жойды, Ханды өлтіріп, қаласын тартып алды. Жазасыз жақын жердің бәрін шапты, Дарияның суындай қандар ақты. ІІІапқан елдің бәрін де бодам[1] қылып, Өкіметін қолына тартып апты. Ескендір елде алмаған хан қоймады, Алған сайын көңілі бір тоймады. Араны барған сайын катты ашылып, Жердің жүзін алуға ой ойлады. Қан ішер қаһарлы хан ашуы көп, Атағынан қорқады жұрт қайғы жеп. Сол күнде қошеметші айтады екен, Ханның ханы, патшаның патшасы деп. Атағы талай жерге оның жетті, Жердің жүзін алуға талап етті. Есепсіз әскер ертіп, жарақтанып, Есіткен елдеріне жүріп кетті. Алдынан шыға алмады ешкім мұның, Бәрін де алды, қорқытты жолдағының. Жан шықпады алдынан, тоқтауы жоқ, Жер жүзін жеке билеп алмақшының. Жүре-жүре бір елсіз шөлге түсті, Алып жүрген суының бәрін ішті. Адам, хайуан бәрі де бірдей шөлдеп, Басына құдай салды қиын істі. Сандалды сар далада су таба алмай, Шөлдеген жұрт қайтеді бос камалмай? Қызметкердің бәрін де өлтірмекші Болыпты, шөлдегенге шыдай алмай. Мысалы, астындағы ат о дағы ұшты, Ескендір де атының жалын құшты. Жалтырап сәуле берген бір нәрсеге Патшаның ат үстінде көзі түсті. Барса, бір сыбдыр қаққан мөлдір бұлақ, Таспадай бейне арықтан шыққан құлап. Түсе сала Ескендір басты қойды, Ішсе, суы өзгеше, тәтті тым-ақ. Кепкен балық келтіртті сонда тұрып, Сол суға балықты алды бір жудырып. Исі, дәмі өзгеше болып кетті, Таң қалды, мұның бәрін суға жорып. Ескендір қолына айтты: «Бұл неткен су? Бәрің де ішіп, бұл суға бетіңді жу! Бір бай елден осы су шықкан шығар, Өрлеп барып, үстіне тігелік ту. Бұл салқын, тәтті суға қаныңыздар, Шақ келер маған жан жоқ, наныңыздар. Менен калмай, бұл суды шапшаң өрлеп, Талкан қылып шаһарын алыңыздар!» Жарлық шашты, қол жүрді суды өрлей, Шаһарына жеткенше дамыл көрмей. Көкпеңбек темір киген өңкей батыр Тарттырып жөнеледі сырнай-керней. Сол әскер суды өрлеп талай жүрді, Судың басы бір құзар шатқа кірді. Шаттың аузын бекіткен алтын қорған, Қақпасы бекітулі, көзі көрді. Қақпаны ашайын деп хан ұмтылды, Тұтқасын олай-бұлай қатты жұлды. Аша алмады кақпаны, үміт үзді, Ақылдасып тәуір-ақ амал қылды. Ескендір тоқтау көрмей өскен жан ғой, Келмей ме тоқтаусыздың бәрі данғой? Дел-сал болып бәрі де қайта шыкты, Алысып әл келмесін байқаған ғой. Долдықпен хан Ескендір ашуланды, Ашуланып қақпаға жетіп барды. Қақпаны дүбірлетіп қағып-қағып: - Қақпаңды аш! - деп барынша айғай салды. Қақпаның ар жағынан біреу келді, Күзетшісі сол екен, дыбыс берді. - Қақпаны саған ашар рұқсат жоқ, Бұл - құдайға бастайтын қақпа,- деді. - Білмесең, мен Ескендір патша деген, Жер жүзінің соғыста бәрін жеңген. Қақпанды аш, хабарыңды - айт, білдір маған, Қорлығым өзім туып, көз көрмеген. - Мықтымын деп мақтанба, ақыл білсең, Мықты болсаң, өзіңнің нәпсіңді жең! Іші тар, көре алмастың біреуі - сен, Ондай кісі бұл жерге келмейді тең. - Талпынған талаппенен мен де бір ер, Көп жүрдім, кездей келді көрмеген жер. Ең болмаса, халқыма көрсетейін, Сый қылып, белгі болар бір нәрсе бер. Қақпадан лақтырды бір орамал: - Сыйым - осы, падиша, мынаны ал! Ішінде бір нәрсе бар ақыл берер, Апар дағы ойланып, көзінді сал! Орамалды куанып қолына алды, Сый алдым деп халқына қайта салды. Қараса, ішіндегі бір қу сүйек, Бұл не еткен мазағы деп аң-таң қалды. Ашуланып сыйына болды кекті, - Ең болмаса білмеді сый бермекті. Осы менің теңім бе? - деп ақырып, Лақтырып жіберді сол сүйекті. Жолдасы Аристотель ақылы мол, Лақтырған сүйекті алады сол. Ханға айтты: «Қасиет бар бұл сүйекте, Көзіңе көрсетейін, хабардар бол». Сол күнде Аристотель жеке дара, Ақыл сөзін тындамай бар ма шара: - Таразыны әпкел де, сүйекті сал, Бір жағына алтын сап, өлшеп қара! Бұл сөзге Ескендір де қарай қалды, Таразыны құрдырып, ортаға алды. Қанша алтынды күміс пен салса дағы, Бір кішкентай сүйекті аудармады. Мұны көріп Ескендір аң-таң калды, Бар қаруын алтынға қоса салды. Енді қайтер екен деп қарап еді, Бұрынғыдан қу сүйек ауырланды. Аристотель хәкімге патша келді: - Мына сүйек қазынаның бәрін женді. Бұл сүйекті басарлық нәрсе бар ма? Ақылыңмен ойланып тапшы! - деді. Хәкім жерден топырақ алып барды, Бір уыстап сүйекке шаша салды. Ана басы сылқ етіп жерге түсіп, Сүйек басы жоғары шығып қалды. Ескендір мұны көріп аз тұрады, Хәкімді аулақ жерге шақырады. - Таң қаларлық іс болды мұның өзі, Мәнісін айтып берші, - деп сұрады. - Бұл - адам көз сүйегі, - деді ханға. Тоя ма адам көзі мың мен санға? Жеміт көз жер жүзіне тоймаса да, Өлсе тояр, көзіне құм құйғанда. Кәпір көздің дүниеде араны үлкен, Алған сайын дүниеге тоя ма екен? Қанша тірі жүрсе де, өлген күні Өзге көзбен бірдей-ақ болады екен. Ашуланба, ей, патшам, айтайын дат: Алтын кақпа бермеді сізге рұқсат. Сый сұрадың, бергені - бір қу сүйек, Мұны көріп, алыңыз сіз де ғибрат! Ойлап-ойлап патшаның мойны түсті, Құдайым көрсетті деп бұл бір істі. Бекерлік екен менің бұл ісім деп, Қолын алып жұртына қайта көшті. Аз-ақ сөз айттым, бітті бұл әңгіме, Мұны бір өзге сөздің бірі деме. Қарның тойса, кайғырма мақтан үшін, Тоймас кезің толар деп кайғы жеме. Қу өмір жолдас болмас, әлі-ақ өтер, Өз күлкіңе өзің карық болма бекер! Ұятың мен арыңды малға сатып, Ұятсызда иман жоқ, түпке жетер.
@user-tn6iz1sw3f15 күн бұрын
Сизге рахмет толык жазганныныз ушин .👍🙏🥹🥲🥳
@user-mo1ww9oh2o4 ай бұрын
Ағай сонғы жағы қандай өлен😂
@Mubii4064 ай бұрын
👍
@user-ik1vb5sz9e5 ай бұрын
Керемет❤
@user-do3ff9jw9z5 ай бұрын
Күшті
@user-do5hi4re9i5 ай бұрын
Сен кәзір 6тыншы классын тя
@Nu1ikRoblox5 ай бұрын
Өте күшті
@user-zc7fi5xb8c5 ай бұрын
Өте керемет, мәнеріңіздін өзі
@user-mr6dx3jy2z5 ай бұрын
Супер🎉
@user-rv9oo3pn1d5 ай бұрын
Керемет
@user-tr6cl8oc8g5 ай бұрын
Күйщің аты қандай
@user-hx7rz9lq6t6 ай бұрын
Бір Шымшык торга тусті соры кайнап, Барды ма, кім біледі, ажал айдап. Балені каза менен кайда деме, Гар боп, отыр сорлы кезі жайнап. Жанына жас Кегершін ушып келді: «Не кара басты торга тусіп? - деді. - Тал тусте торды кермей, сокыр ма едін, Есалан, акылын жок, кушік, - деді. - Тусер ме есі дурыс кундіз торга, Акылын жоктыгынан калдын copfa. Мысалы, мені алдап еш уакытта, Тор тугіл, тусіре алмас онан зорга. Кім кулмес бостыгына сен жаманнын, Алдырган айласына бір наданнын. Мен саган кол берейін туспесіме, Амалы саган гана мол адамнын». Десе де: «Акыл серік конган бакка», Ем болмас баста багын, таяр шакта. Пысыксып Кегершінім отырганда, Калыпты озі тусіп кыл тузакка. - Акылын кайда кетті, данышпаным, Серт етіп туспеске кол алысканын? Біреуге кулсен - келер ез басына, Табалап мунан былай кулме, жаным! Біреуді білмес адам табалайды, Бак кошсе, акылына карамайды. Ісіннен бір істеген жазым тапсан, Болды деп білмегеннен шамалайды. «Жазмыштан озмыш болмас» деген сезді Бекер деп пікір ету жарамайды. «Алланын, адам басы - добы» деген, Куса да калай карай домалайды.
@user-vc3bo1tz9u6 ай бұрын
2019ға келді
@user-rc9xs2lb3m6 ай бұрын
Бао
@user-vj8mx6rn5y6 ай бұрын
Амина чмo
@user-vo2ex6mz2v6 ай бұрын
Онлайндар отқандар барма😂
@Loverr.006 ай бұрын
Аха
@Aii_116 ай бұрын
Қандай сонда мәні айтып жберіңдерш
@SssSsss-uf6en6 ай бұрын
Бар
@user-ed3kq7zt8n6 ай бұрын
Онлайн отырғандар бар ма
@user-vo2ex6mz2v6 ай бұрын
Бар😂
@user-qb5kg5gg4u6 ай бұрын
Я онлайн
@Temo5806 ай бұрын
Онлайн отсындарма😂😂😂
@user-oc3pw8jx6d6 ай бұрын
😂
@user-cc4fd6ij2c6 ай бұрын
я😂
@pride65806 ай бұрын
Қалайсын😢😂
@Temo5806 ай бұрын
Жаксы онлайнда отсындарма😂😂
@user-wl9ng4vy1x6 ай бұрын
Шал мен ажал туралы шығарыңышы😊
@azamatabuev56947 ай бұрын
Өте керемет болғанғой😮🎉😂❤керемет басқа поемаларынды шығара берің❤
@azamatabuev56947 ай бұрын
Рахмет❤зор мен ӘДЕБИЕТТЕН < 5 > алдым❤
@user-fx8mt7rd6i7 ай бұрын
Ахаң-ай, Кеңес үкіметінің саясатын құрылғанда,-ақ сезген екен-ау. Қайран құрбан болған аюыздар-ай. Әлі сол орыс келімсектердің патшасына қала атауын беріп, құтыла алмай жатырмыз. Олар сол кезде айтып, жазып кеткен екен.
@user-cb6rc8yh5e7 ай бұрын
Малатаец
@user-cb6rc8yh5e7 ай бұрын
Мықты🎉🎉❤❤
@user-cb6rc8yh5e7 ай бұрын
Керемет❤❤❤
@user-cb6rc8yh5e7 ай бұрын
Қасқыр мен есек ахмет Байтұрсынұлы
@user-ko3ek9zc9e7 ай бұрын
Өте кеиемет. Түсінген адамға бәріде айтылған
@user-yx5rt7zs4l9 ай бұрын
Бір күні Жарлы отырып ойға қалды, Байларға кейбір сараң көзін салды. «Ішіп-жеді, рақатын көрмеген соң, Не керек, - деді, - жиып пұл мен малды? Малыңда не қызық бар ептеп жиған, Жаныңа еш рақат етпей жиған? Қызығын малдың көрмей бұл дүниеде, Алмайсың ақыретте сатып иман. Өлесің, артыңда көп мал қалады, Көріне кімнің малы бір барады?! Адал сүт емген бала қалса артыңда, Көп болса, асың беріп, там салады. Дариға, мен бай болсам жұрттан асқан, Үйлерді салдырар ем қандай тастан! Сом түгіл, мыңын бірден жұмсар едім, Аямай киер киім, ішер астан. Жылқымды, қымызымды, қойымменен, Жұмсар ем қонағыма тойым менен, Жұртымның жабықтырмай көңілін ашып Күнде той, күнде қызық ойынменен!». Осылай жатты ойлап кедей жазған Кішкене лашығында жерден қазған. Аяқта етігі жоқ, баста берік, Үстінде жыртық көйлек, кір-кір, тозған. Ақ сақал, ақ сәлделі, таяқ қолда, Секілді жүрген адам ұзақ жолда, Кедейдің бай болсам деп ойлап жатқан Үйіне кіріп келді бір қарт сонда. Орнынан кедей тұрып, сәлем берді, Қарт оған: «Алейкүмассалам! - деді. - Беремін мына саған әмиянды, Бай болып, мүддеңе жет, балам, - деді. - Көп емес, онда қазір жалғыз ділдә, Оны алсаң, ділдә болар тағы орнында. Оны алсаң, және орнынан ділдә шығып, Таусылмас, ала берсең, қанша жылда. Ұмытпа бұл сөзімді, жаным бала: Мейілің тойғаннан соң ала-ала, Апар да әмиянды суға таста, Болады тұтынарға сонда ғана». Осыны айтты да, қарт кетіп қалды, Кедейім қуанғаннан естен танды. Отырып аң-таң қалып, біраздан соң Шиланды ашайын деп қолына алды. Ішінде алтын жатыр, ашып көрсе, (Бай болу сағатында, Құдай берсе!) Жарлы оны бұлай алып қойып еді, Білінді орнында бір тағы нәрсе. О да алтын, оны қойды және алып, «Өңім бе, түсім бе?!» - деп таңға қалып. Ертеден кешке дейін Жарлы отырды Шиланнан саф алтынды санап салып. Әмиян күндіз-түні болды қолда, Ас ішу, дамыл алу болмады онда. Алтынды бөлек-бөлек үйіп отыр, Өзімен өзі кеңес құрып сонда. «Мінеки, - деді, - енді мен де баймын! Байлармен жұрттан асқан сайма-саймын. Құдайым бермегенде, жаттым ұйықтап, Тұрғанда Құдай беріп, неге ұйықтаймын?! Шығарсам қазір алтын үй алатын, Онан соң бір жүз мыңын бие алатын. Көшкенде жүктерімді атқа артам ба, Тағы да алтын керек түйе алатын. Бір жақсы кең қонақ үй және керек, Келсе де қанша қонақ сыя алатын. Ол үйі« жібек көрпе, жастық керек, Болмайын қонақтардан ұялатын. Сиыр мен мынау алтын қойға, - деді, Аналар, қатын алсам, тойға, - деді. - Жұмсармын мұнан соңғы алтындарды Қаражат, киім-кешек бойға», - деді. Табылды бірінен соң бір қажеті, Күн түгіл, өтті солай неше жеті. Жемеді оңды тамақ, көрмеді ұйқы, Тұрғандай аурудан болды беті. Ай түгіл, әлденеше жыл өтеді, Алса, енді бәріне де пұл жетеді. Өзенге әмиянды алып келіп, Тастауға қимай, қайтып әкетеді. Шиланды қайтып алып келеді үйге, Шыдамақ және қиын аштық күйге. «Тұрғанда қолда әмиян, алтындарға, - Тағы бар қарттың сөзі деген, - тиме!» Ағарып сақал-шашы, қариды енді, Төнінде қу сүйек қап, ариды енді. Қызығын малдың жұмсап көретұғын Мезгілдің кетті өтіп бәрі де енді. Адасты ақылынан деуге жынды, Санайды бір жаңылмай сонша мыңды. Осындай ішпей-жемей жиған дәулет, Қараңыз, ақырында немен тынды? Үстіне бүтін көйлек алмай сатып, Алмастан азық-түлік, жарап-қатып, Баяғы лашығында жан тапсырды, Оныншы миллионды санап жатып. * * * Бір емес, толып жатыр осындай кеп, Бар болып, жоқтың ісін істейтін кеп. Малы көп, көңілі жарлы адамдарға Ат қойған қанша теріс жарлы бай деп? Жаман ғой жарлылық күй адамзатқа, Жақсы емес рақатсыз байлық, бақ та. Мал жиып, бай болуды талап еткен, Есіңде бұл кеңесті ұғып сақта!
@user-jp4jv3dj5vАй бұрын
Рахмет Сізге! Оқып-тыңдап байып қалды ау жан дүнием!
@user-yx5rt7zs4l9 ай бұрын
Бір күні бұлбұл құсты есек көрді, Қасына сөз айтпаққа жақын келді: «Сыртыңнан сайрағыш деп жұрт мақтайды, Тыңдайын, достым, біраз сайра, - деді. - Кім білсін мұнан былай көрерімді, Сайра деп тағы саған келерімді. Мен тұрмын өзім естіп сынамаққа, Мақтаудай бар ма екен деп өнеріңді». Есектің сөзін бұлбұл қабыл алды, Құлағын салып есек тұра қалды. Дауысын әлденеше түрлендіріп, Сандуғаш не әдемі әнге салды. Бұлбұл тұр түрлі-түрлі әнге салып, Сайрайды бірін нәзік, бірін анық. Даусындай сыбызғының алыстағы Құлаққа кейбір даусы келді талып. Біресе шықылдаған ащы дауыс Шекеңнен өте жазды құлақ жарып. Жан-мақлұқ, шыбын-шіркей, құрт-құмырсқа Тыңдады орны-орнында тұра қалып. Сайрады бірде ақырын, бірде қатты, Кейде ысқырып, кей уақыт таңдай қақты. Жел тынып, құстар қойып шулағанын, Қойлар да күйісін тыйып, тыңдап жатты. Көрсетіп бар өнерін болды бұлбұл, Есекке қарсы қарап қонды бұлбұл. Қарап тұр екі көзін айырмастан, «Сыншы не дер екен?» - деп енді бұлбұл. Сонда есек сөз айтады бұлбұл құсқа: «Мақтаулы бар ғой әнпаз әрбір тұста. Солардың баршасы да әдемі әнге Тауықтың айғырындай емес ұста. Айтайын мен бір ақыл, бұлбұл шырақ, Тыңда сен ілтипатпен салып құлақ. Қораздан біразырақ ән үйренсең, Сайрар ең мұнан гөрі де артығырақ». Бұл сөзге жәбірленіп бұлбұл қатты, Сөз тыңдап онан әрі тұра алмапты. «Есекке сынатпасын Құдайым», - деп, Пыр етіп ұшыпты да кетіп қапты. Ал енді мұнда қандай ғибрат бар? Есектей іс ететін көп адамдар. Сары жезден саф алтынды айырмайтын Дүниеде бар емес пе не надандар. Есектей қалпы кейбір адамдардың, Көзі тар, көңілі соқыр жамандардың. Асылды жасық пенен танымайтын Сынынан сақта, Алла, надандардың.
@user-yx5rt7zs4l9 ай бұрын
Түбіне бір Еменнің Шошқа келіп, Жемісін жерге түскен жеді теріп. Тойған соң келістіріп ұйықтап алып, Еменнің түбін қазды тұра келіп. Шошқаға сол уақытта сөз айтады Ағаштың басындағы құзғын көріп: «Тамырын қазып, аршып тастаған соң, Қалмай ма Емен қурап, кеуіп, сынып?» «Қураса, қурайды деп, қиналман көп, Қурамай тұрғанменен, неме ол сеп? Қурасын, маған салса, күйіп кетсін, Қайғырман оның үшін уайым жеп. Құдайым жемісінен айырмасын, Қылатын мені семіз солар ғой тек!». Сол шақта күңіреніп сөйледі Емен Шошқаға айтып тұрған осылай деп: «Ей, шіркін! Жақсылықты білмейтұғын! Білсең сен, не бетің бар бүй дейтұғын?! Жоғары қарай алсаң, білер едің Шыққанын жеміс қайдан сен жейтұғын!» * * * Дүниеде түрлі-түрлі адамдар бар, Жақсы мен арасында жамандар бар. Ғылымды пайдаланып отырса да, Сезбейтін сол пайдасын надандар бар.
@user-yx5rt7zs4l9 ай бұрын
Жер жыртты ерте тұрып қарашекпен, Қашаннан кәсібі еді егін еккен. Асырап қатын-бала еңбегімен, Кісі еді күшін жегіп ауқат еткен. Ертеден кешке дейін дамыл алмай, Өткізді ұзақ түнді қызметпен. «Жарайды, бәрекелді, сабаз-ай!» - деп, Алғысты берді оған өткен-кеткен. Күншілік етті бұған Маймыл надан, Мақтауды Маймыл түгіл, сүйеді адам. «Осындай жұрттан мақтау алмайтұғын, - Ойлады, - мен кеммін бе, - деп, - анадан!» Маймылдың көзі түсті томашаға, «Енді жұрт қалсын, - дейді, - тамашаға». Томарды бір көтеріп, бір сүйретіп, Бүлінді өз-өзінен оңашада. Томармен домалайды ойға өрден, Біресе арқалайды алып жерден. Өкпесін шапқан аттай баса алмайды, Денесі көрінбейді аққан терден. Сарп етті жан аямай Маймыл күшін, Ешбір жан мақтамады еткен ісін. Сықылды осы Маймыл адамдар көп, Көрсетіп не қылайын ашып түсін. Не бітер күшті орынсыз жеккенменен, Шығар ма тасқа егін еккенменен?! Ойлама алғыс, абырой аламын деп Пайдасыз құр михнат еткенменен. Мақсұтқа ойыңа алған жете алмайсың, Мал шашып құр далаға төккенменен. Пайдалы істен алар абыройың Кетпейді кейін қарай тепкенменен. Орынды болса еткен михнатың, Халықтың түсірерсің ілтипатын. «Пәленійе, бәрекелді, жарайды!» - деп, Шығады сол уақытта жақсы атың.
@user-yx5rt7zs4l9 ай бұрын
Орманнан Қасқыр келді елге қашып, Алақтап, не қыларын білмей сасып. Соңынан бір топ аңшы қиқу салып, Ит қосып келе жатыр шапқыласып. Жалынып Қасқыр сонда Мысыққа айтты, Шетінде бір ауылдың ұшырасып: «Мысықжан! Бұл жердегі жұрттар қандай? Жау қуып келе жатыр арттан қалмай. Ит үрген, қиқу салған адамдардың Дауысын естимісің тартқан керней? Айта көр, қайырымды ер бар болса Тасалап мені жаудан құтқарғандай!». «Бара көр, - Мысық айтты, - Қоянкөзге, Жігіт кем ер көңілді одан өзге. Адамды анау-мынау тоқтатарлық Өзінің ебі де бар сөйлер сөзге». «Оны қой, - Қасқыр айтты, - ол жасырмас, Жеп едім бір ту қойын өткен күзде». «Бара көр, олай болса, Құрамысқа, Адам жоқ жасыруға онан ұста. Шамасыз өзі асқан жақсы жігіт, Жалғыз-ақ тоны келте, қолы қысқа». «Мысықжан, оны да қой, өзгесін айт, Жеп едім бір лағын былтыр қыста». «Иесі анау үйдің Көпберген бай, Жақсылық, жамандықты көп көрген бай. Қонақжай, өзі асқан дәулетті адам, Жатсаң да, ауырламас, бірнеше ай». «Баруға, - Қасқыр айтты, - жүрексінем, Оның да қозыларын жеп ем талай». «Білмеймін сілтерімді енді қайда! Барып көр Қисықбасқа анау сайда. Болғанмен басы қисық, өнері көп, Әр түрлі табылады онан айла». «Мысықжан, оны да айтып әуре болма, Жеп едім бір бұзауын өткен айда». «Мен қайран, - Мысық айтты, - істеріңе! Залалдан басқа нәрсе істедің бе? Байдың көбі, жарлының жалғызы да Тиіпті, тыңдап тұрсам, тістеріңе. Зараргер жұртқа тегіс болып әбден, Енді не іздеп келдің іштеріне?! Жынды жоқ сені аман құтылдырып, Алғандай бәле тілеп үстеріне. «Не ексең, соны орарсың» деген сөз бар, Ор енді егініңді піскенінде!».
@KarimaAsanova9 ай бұрын
❤😊
@user-wr6jo8pi1s9 ай бұрын
кісі мен аю шығады ма екен
@user-ws5jw2su8i9 ай бұрын
😮
@user-ws5jw2su8i9 ай бұрын
Жартыбас екенсіңдер
@user-ws5jw2su8i9 ай бұрын
Аиталмаисыңдарғо
@user-ry4hy6ti3b9 ай бұрын
Даланың күнге күйіп, аптап өткен үстінен Бұлт шықты қаптап көктен. Қуанды шаруалар «я, Құдайлап!», Жерді бір суарар деп қурап кеткен. Жауар деп тұрды халық үміт етіп, Тамбастан өте шықты құр желдетіп. Теңізге барды да бұлт құя салды, Далаға қурап тұрған жаумай кетіп. Теңізге пәрменінше құя салып, Мақтанды мырзасынып тауға барып. Тау айтты: «Сен мақтанып келіп тұрсың, Мен тұрмын бұл ісіңе қайран қалып. Егер де сол қадарлы жаусаң жерге, Су берсең шөлдеп тұрған егіндерге, Көк шығып, жер отайып, егін өсіп, Қандай зор тиер еді пайдаң елге! Не қайыр қазір сенің жауғаныңнан, Сенсіз де су жетерлік теңіздерде!» * * * Жиылып кеңес тындап отырғандар, Ғибрат мұнан да бар алсаңыздар. Бұлттай жерге жаумай, суға жауған Қазақта іс ететін көп адамдар. Жұмсамай тиісті орынға мал, өнерін Біреулер жүреді, оған не амал бар?! Мысалы, қазақ - дала, орыс - теңіз, Даланы, шама келсе, көгертіңіз. Мұң десең, мұқтаж десең - қазақта көп, Емес пе мұны ойламақ міндетіңіз? Мақал бар: «Жақсылықты басыңа қыл, Басыңнан асса, - деген, - досқа істеңіз». Мен мұны арнап жаздым замандасқа, Шаш қойған өзімменен ғамалдасқа. Бұл сөзді сендерге айтпай, кімге айтамын, Болады асыл таста, ақыл жаста. Қарышта өз жұртыңа, барың болса, өзге елдің өзінде көп бізден басқа.
Пікірлер
❤️🧡💛💚💙💜 💘💝💖💗💓💞 ♥️❣️❤️🩹💔❤️🔥💋
Міне өмірлік мысал! Не деген кең ойлы, Парасатты адам өтті... Еш жимай, бізге азық беріп Кетті... Жадымда сақтап қана жүрмейін мен... Жас ұрпаққа айтайық кереметті!
Адам іспеттес...Ахмет Байтұрсыновтың сарқылмас астарлы ойларын түйіп алайық, ағайын!
Өте жақсы оқыдыныз👍
Керемет
Керемет
Керемет Ахмет Байтұрсыновтай аталар кайта келмес
Осы күнгі имамдардардан бір Абай артық
Осы жұрт Ескендірді біле ме екен? Македония шаһары - оған мекен. Филипп патша баласы, ер көңідді, Мактан сүйгіш, қызғаншақ адам екен. Филипп өлді, Ескендір патша болды, Жасы әрең жиырма бірге толды. Өз жұрты аз көрініп, көршілерге Көз алартып қарады онды-солды. Сұмдықпен ғаскер жиып қаруланды, Жақын жерге жау болды, тұра аттаңды. Көп елді күтінбеген қырды, жойды, Ханды өлтіріп, қаласын тартып алды. Жазасыз жақын жердің бәрін шапты, Дарияның суындай қандар ақты. ІІІапқан елдің бәрін де бодам[1] қылып, Өкіметін қолына тартып апты. Ескендір елде алмаған хан қоймады, Алған сайын көңілі бір тоймады. Араны барған сайын катты ашылып, Жердің жүзін алуға ой ойлады. Қан ішер қаһарлы хан ашуы көп, Атағынан қорқады жұрт қайғы жеп. Сол күнде қошеметші айтады екен, Ханның ханы, патшаның патшасы деп. Атағы талай жерге оның жетті, Жердің жүзін алуға талап етті. Есепсіз әскер ертіп, жарақтанып, Есіткен елдеріне жүріп кетті. Алдынан шыға алмады ешкім мұның, Бәрін де алды, қорқытты жолдағының. Жан шықпады алдынан, тоқтауы жоқ, Жер жүзін жеке билеп алмақшының. Жүре-жүре бір елсіз шөлге түсті, Алып жүрген суының бәрін ішті. Адам, хайуан бәрі де бірдей шөлдеп, Басына құдай салды қиын істі. Сандалды сар далада су таба алмай, Шөлдеген жұрт қайтеді бос камалмай? Қызметкердің бәрін де өлтірмекші Болыпты, шөлдегенге шыдай алмай. Мысалы, астындағы ат о дағы ұшты, Ескендір де атының жалын құшты. Жалтырап сәуле берген бір нәрсеге Патшаның ат үстінде көзі түсті. Барса, бір сыбдыр қаққан мөлдір бұлақ, Таспадай бейне арықтан шыққан құлап. Түсе сала Ескендір басты қойды, Ішсе, суы өзгеше, тәтті тым-ақ. Кепкен балық келтіртті сонда тұрып, Сол суға балықты алды бір жудырып. Исі, дәмі өзгеше болып кетті, Таң қалды, мұның бәрін суға жорып. Ескендір қолына айтты: «Бұл неткен су? Бәрің де ішіп, бұл суға бетіңді жу! Бір бай елден осы су шықкан шығар, Өрлеп барып, үстіне тігелік ту. Бұл салқын, тәтті суға қаныңыздар, Шақ келер маған жан жоқ, наныңыздар. Менен калмай, бұл суды шапшаң өрлеп, Талкан қылып шаһарын алыңыздар!» Жарлық шашты, қол жүрді суды өрлей, Шаһарына жеткенше дамыл көрмей. Көкпеңбек темір киген өңкей батыр Тарттырып жөнеледі сырнай-керней. Сол әскер суды өрлеп талай жүрді, Судың басы бір құзар шатқа кірді. Шаттың аузын бекіткен алтын қорған, Қақпасы бекітулі, көзі көрді. Қақпаны ашайын деп хан ұмтылды, Тұтқасын олай-бұлай қатты жұлды. Аша алмады кақпаны, үміт үзді, Ақылдасып тәуір-ақ амал қылды. Ескендір тоқтау көрмей өскен жан ғой, Келмей ме тоқтаусыздың бәрі данғой? Дел-сал болып бәрі де қайта шыкты, Алысып әл келмесін байқаған ғой. Долдықпен хан Ескендір ашуланды, Ашуланып қақпаға жетіп барды. Қақпаны дүбірлетіп қағып-қағып: - Қақпаңды аш! - деп барынша айғай салды. Қақпаның ар жағынан біреу келді, Күзетшісі сол екен, дыбыс берді. - Қақпаны саған ашар рұқсат жоқ, Бұл - құдайға бастайтын қақпа,- деді. - Білмесең, мен Ескендір патша деген, Жер жүзінің соғыста бәрін жеңген. Қақпанды аш, хабарыңды - айт, білдір маған, Қорлығым өзім туып, көз көрмеген. - Мықтымын деп мақтанба, ақыл білсең, Мықты болсаң, өзіңнің нәпсіңді жең! Іші тар, көре алмастың біреуі - сен, Ондай кісі бұл жерге келмейді тең. - Талпынған талаппенен мен де бір ер, Көп жүрдім, кездей келді көрмеген жер. Ең болмаса, халқыма көрсетейін, Сый қылып, белгі болар бір нәрсе бер. Қақпадан лақтырды бір орамал: - Сыйым - осы, падиша, мынаны ал! Ішінде бір нәрсе бар ақыл берер, Апар дағы ойланып, көзінді сал! Орамалды куанып қолына алды, Сый алдым деп халқына қайта салды. Қараса, ішіндегі бір қу сүйек, Бұл не еткен мазағы деп аң-таң қалды. Ашуланып сыйына болды кекті, - Ең болмаса білмеді сый бермекті. Осы менің теңім бе? - деп ақырып, Лақтырып жіберді сол сүйекті. Жолдасы Аристотель ақылы мол, Лақтырған сүйекті алады сол. Ханға айтты: «Қасиет бар бұл сүйекте, Көзіңе көрсетейін, хабардар бол». Сол күнде Аристотель жеке дара, Ақыл сөзін тындамай бар ма шара: - Таразыны әпкел де, сүйекті сал, Бір жағына алтын сап, өлшеп қара! Бұл сөзге Ескендір де қарай қалды, Таразыны құрдырып, ортаға алды. Қанша алтынды күміс пен салса дағы, Бір кішкентай сүйекті аудармады. Мұны көріп Ескендір аң-таң калды, Бар қаруын алтынға қоса салды. Енді қайтер екен деп қарап еді, Бұрынғыдан қу сүйек ауырланды. Аристотель хәкімге патша келді: - Мына сүйек қазынаның бәрін женді. Бұл сүйекті басарлық нәрсе бар ма? Ақылыңмен ойланып тапшы! - деді. Хәкім жерден топырақ алып барды, Бір уыстап сүйекке шаша салды. Ана басы сылқ етіп жерге түсіп, Сүйек басы жоғары шығып қалды. Ескендір мұны көріп аз тұрады, Хәкімді аулақ жерге шақырады. - Таң қаларлық іс болды мұның өзі, Мәнісін айтып берші, - деп сұрады. - Бұл - адам көз сүйегі, - деді ханға. Тоя ма адам көзі мың мен санға? Жеміт көз жер жүзіне тоймаса да, Өлсе тояр, көзіне құм құйғанда. Кәпір көздің дүниеде араны үлкен, Алған сайын дүниеге тоя ма екен? Қанша тірі жүрсе де, өлген күні Өзге көзбен бірдей-ақ болады екен. Ашуланба, ей, патшам, айтайын дат: Алтын кақпа бермеді сізге рұқсат. Сый сұрадың, бергені - бір қу сүйек, Мұны көріп, алыңыз сіз де ғибрат! Ойлап-ойлап патшаның мойны түсті, Құдайым көрсетті деп бұл бір істі. Бекерлік екен менің бұл ісім деп, Қолын алып жұртына қайта көшті. Аз-ақ сөз айттым, бітті бұл әңгіме, Мұны бір өзге сөздің бірі деме. Қарның тойса, кайғырма мақтан үшін, Тоймас кезің толар деп кайғы жеме. Қу өмір жолдас болмас, әлі-ақ өтер, Өз күлкіңе өзің карық болма бекер! Ұятың мен арыңды малға сатып, Ұятсызда иман жоқ, түпке жетер.
Сизге рахмет толык жазганныныз ушин .👍🙏🥹🥲🥳
Ағай сонғы жағы қандай өлен😂
👍
Керемет❤
Күшті
Сен кәзір 6тыншы классын тя
Өте күшті
Өте керемет, мәнеріңіздін өзі
Супер🎉
Керемет
Күйщің аты қандай
Бір Шымшык торга тусті соры кайнап, Барды ма, кім біледі, ажал айдап. Балені каза менен кайда деме, Гар боп, отыр сорлы кезі жайнап. Жанына жас Кегершін ушып келді: «Не кара басты торга тусіп? - деді. - Тал тусте торды кермей, сокыр ма едін, Есалан, акылын жок, кушік, - деді. - Тусер ме есі дурыс кундіз торга, Акылын жоктыгынан калдын copfa. Мысалы, мені алдап еш уакытта, Тор тугіл, тусіре алмас онан зорга. Кім кулмес бостыгына сен жаманнын, Алдырган айласына бір наданнын. Мен саган кол берейін туспесіме, Амалы саган гана мол адамнын». Десе де: «Акыл серік конган бакка», Ем болмас баста багын, таяр шакта. Пысыксып Кегершінім отырганда, Калыпты озі тусіп кыл тузакка. - Акылын кайда кетті, данышпаным, Серт етіп туспеске кол алысканын? Біреуге кулсен - келер ез басына, Табалап мунан былай кулме, жаным! Біреуді білмес адам табалайды, Бак кошсе, акылына карамайды. Ісіннен бір істеген жазым тапсан, Болды деп білмегеннен шамалайды. «Жазмыштан озмыш болмас» деген сезді Бекер деп пікір ету жарамайды. «Алланын, адам басы - добы» деген, Куса да калай карай домалайды.
2019ға келді
Бао
Амина чмo
Онлайндар отқандар барма😂
Аха
Қандай сонда мәні айтып жберіңдерш
Бар
Онлайн отырғандар бар ма
Бар😂
Я онлайн
Онлайн отсындарма😂😂😂
😂
я😂
Қалайсын😢😂
Жаксы онлайнда отсындарма😂😂
Шал мен ажал туралы шығарыңышы😊
Өте керемет болғанғой😮🎉😂❤керемет басқа поемаларынды шығара берің❤
Рахмет❤зор мен ӘДЕБИЕТТЕН < 5 > алдым❤
Ахаң-ай, Кеңес үкіметінің саясатын құрылғанда,-ақ сезген екен-ау. Қайран құрбан болған аюыздар-ай. Әлі сол орыс келімсектердің патшасына қала атауын беріп, құтыла алмай жатырмыз. Олар сол кезде айтып, жазып кеткен екен.
Малатаец
Мықты🎉🎉❤❤
Керемет❤❤❤
Қасқыр мен есек ахмет Байтұрсынұлы
Өте кеиемет. Түсінген адамға бәріде айтылған
Бір күні Жарлы отырып ойға қалды, Байларға кейбір сараң көзін салды. «Ішіп-жеді, рақатын көрмеген соң, Не керек, - деді, - жиып пұл мен малды? Малыңда не қызық бар ептеп жиған, Жаныңа еш рақат етпей жиған? Қызығын малдың көрмей бұл дүниеде, Алмайсың ақыретте сатып иман. Өлесің, артыңда көп мал қалады, Көріне кімнің малы бір барады?! Адал сүт емген бала қалса артыңда, Көп болса, асың беріп, там салады. Дариға, мен бай болсам жұрттан асқан, Үйлерді салдырар ем қандай тастан! Сом түгіл, мыңын бірден жұмсар едім, Аямай киер киім, ішер астан. Жылқымды, қымызымды, қойымменен, Жұмсар ем қонағыма тойым менен, Жұртымның жабықтырмай көңілін ашып Күнде той, күнде қызық ойынменен!». Осылай жатты ойлап кедей жазған Кішкене лашығында жерден қазған. Аяқта етігі жоқ, баста берік, Үстінде жыртық көйлек, кір-кір, тозған. Ақ сақал, ақ сәлделі, таяқ қолда, Секілді жүрген адам ұзақ жолда, Кедейдің бай болсам деп ойлап жатқан Үйіне кіріп келді бір қарт сонда. Орнынан кедей тұрып, сәлем берді, Қарт оған: «Алейкүмассалам! - деді. - Беремін мына саған әмиянды, Бай болып, мүддеңе жет, балам, - деді. - Көп емес, онда қазір жалғыз ділдә, Оны алсаң, ділдә болар тағы орнында. Оны алсаң, және орнынан ділдә шығып, Таусылмас, ала берсең, қанша жылда. Ұмытпа бұл сөзімді, жаным бала: Мейілің тойғаннан соң ала-ала, Апар да әмиянды суға таста, Болады тұтынарға сонда ғана». Осыны айтты да, қарт кетіп қалды, Кедейім қуанғаннан естен танды. Отырып аң-таң қалып, біраздан соң Шиланды ашайын деп қолына алды. Ішінде алтын жатыр, ашып көрсе, (Бай болу сағатында, Құдай берсе!) Жарлы оны бұлай алып қойып еді, Білінді орнында бір тағы нәрсе. О да алтын, оны қойды және алып, «Өңім бе, түсім бе?!» - деп таңға қалып. Ертеден кешке дейін Жарлы отырды Шиланнан саф алтынды санап салып. Әмиян күндіз-түні болды қолда, Ас ішу, дамыл алу болмады онда. Алтынды бөлек-бөлек үйіп отыр, Өзімен өзі кеңес құрып сонда. «Мінеки, - деді, - енді мен де баймын! Байлармен жұрттан асқан сайма-саймын. Құдайым бермегенде, жаттым ұйықтап, Тұрғанда Құдай беріп, неге ұйықтаймын?! Шығарсам қазір алтын үй алатын, Онан соң бір жүз мыңын бие алатын. Көшкенде жүктерімді атқа артам ба, Тағы да алтын керек түйе алатын. Бір жақсы кең қонақ үй және керек, Келсе де қанша қонақ сыя алатын. Ол үйі« жібек көрпе, жастық керек, Болмайын қонақтардан ұялатын. Сиыр мен мынау алтын қойға, - деді, Аналар, қатын алсам, тойға, - деді. - Жұмсармын мұнан соңғы алтындарды Қаражат, киім-кешек бойға», - деді. Табылды бірінен соң бір қажеті, Күн түгіл, өтті солай неше жеті. Жемеді оңды тамақ, көрмеді ұйқы, Тұрғандай аурудан болды беті. Ай түгіл, әлденеше жыл өтеді, Алса, енді бәріне де пұл жетеді. Өзенге әмиянды алып келіп, Тастауға қимай, қайтып әкетеді. Шиланды қайтып алып келеді үйге, Шыдамақ және қиын аштық күйге. «Тұрғанда қолда әмиян, алтындарға, - Тағы бар қарттың сөзі деген, - тиме!» Ағарып сақал-шашы, қариды енді, Төнінде қу сүйек қап, ариды енді. Қызығын малдың жұмсап көретұғын Мезгілдің кетті өтіп бәрі де енді. Адасты ақылынан деуге жынды, Санайды бір жаңылмай сонша мыңды. Осындай ішпей-жемей жиған дәулет, Қараңыз, ақырында немен тынды? Үстіне бүтін көйлек алмай сатып, Алмастан азық-түлік, жарап-қатып, Баяғы лашығында жан тапсырды, Оныншы миллионды санап жатып. * * * Бір емес, толып жатыр осындай кеп, Бар болып, жоқтың ісін істейтін кеп. Малы көп, көңілі жарлы адамдарға Ат қойған қанша теріс жарлы бай деп? Жаман ғой жарлылық күй адамзатқа, Жақсы емес рақатсыз байлық, бақ та. Мал жиып, бай болуды талап еткен, Есіңде бұл кеңесті ұғып сақта!
Рахмет Сізге! Оқып-тыңдап байып қалды ау жан дүнием!
Бір күні бұлбұл құсты есек көрді, Қасына сөз айтпаққа жақын келді: «Сыртыңнан сайрағыш деп жұрт мақтайды, Тыңдайын, достым, біраз сайра, - деді. - Кім білсін мұнан былай көрерімді, Сайра деп тағы саған келерімді. Мен тұрмын өзім естіп сынамаққа, Мақтаудай бар ма екен деп өнеріңді». Есектің сөзін бұлбұл қабыл алды, Құлағын салып есек тұра қалды. Дауысын әлденеше түрлендіріп, Сандуғаш не әдемі әнге салды. Бұлбұл тұр түрлі-түрлі әнге салып, Сайрайды бірін нәзік, бірін анық. Даусындай сыбызғының алыстағы Құлаққа кейбір даусы келді талып. Біресе шықылдаған ащы дауыс Шекеңнен өте жазды құлақ жарып. Жан-мақлұқ, шыбын-шіркей, құрт-құмырсқа Тыңдады орны-орнында тұра қалып. Сайрады бірде ақырын, бірде қатты, Кейде ысқырып, кей уақыт таңдай қақты. Жел тынып, құстар қойып шулағанын, Қойлар да күйісін тыйып, тыңдап жатты. Көрсетіп бар өнерін болды бұлбұл, Есекке қарсы қарап қонды бұлбұл. Қарап тұр екі көзін айырмастан, «Сыншы не дер екен?» - деп енді бұлбұл. Сонда есек сөз айтады бұлбұл құсқа: «Мақтаулы бар ғой әнпаз әрбір тұста. Солардың баршасы да әдемі әнге Тауықтың айғырындай емес ұста. Айтайын мен бір ақыл, бұлбұл шырақ, Тыңда сен ілтипатпен салып құлақ. Қораздан біразырақ ән үйренсең, Сайрар ең мұнан гөрі де артығырақ». Бұл сөзге жәбірленіп бұлбұл қатты, Сөз тыңдап онан әрі тұра алмапты. «Есекке сынатпасын Құдайым», - деп, Пыр етіп ұшыпты да кетіп қапты. Ал енді мұнда қандай ғибрат бар? Есектей іс ететін көп адамдар. Сары жезден саф алтынды айырмайтын Дүниеде бар емес пе не надандар. Есектей қалпы кейбір адамдардың, Көзі тар, көңілі соқыр жамандардың. Асылды жасық пенен танымайтын Сынынан сақта, Алла, надандардың.
Түбіне бір Еменнің Шошқа келіп, Жемісін жерге түскен жеді теріп. Тойған соң келістіріп ұйықтап алып, Еменнің түбін қазды тұра келіп. Шошқаға сол уақытта сөз айтады Ағаштың басындағы құзғын көріп: «Тамырын қазып, аршып тастаған соң, Қалмай ма Емен қурап, кеуіп, сынып?» «Қураса, қурайды деп, қиналман көп, Қурамай тұрғанменен, неме ол сеп? Қурасын, маған салса, күйіп кетсін, Қайғырман оның үшін уайым жеп. Құдайым жемісінен айырмасын, Қылатын мені семіз солар ғой тек!». Сол шақта күңіреніп сөйледі Емен Шошқаға айтып тұрған осылай деп: «Ей, шіркін! Жақсылықты білмейтұғын! Білсең сен, не бетің бар бүй дейтұғын?! Жоғары қарай алсаң, білер едің Шыққанын жеміс қайдан сен жейтұғын!» * * * Дүниеде түрлі-түрлі адамдар бар, Жақсы мен арасында жамандар бар. Ғылымды пайдаланып отырса да, Сезбейтін сол пайдасын надандар бар.
Жер жыртты ерте тұрып қарашекпен, Қашаннан кәсібі еді егін еккен. Асырап қатын-бала еңбегімен, Кісі еді күшін жегіп ауқат еткен. Ертеден кешке дейін дамыл алмай, Өткізді ұзақ түнді қызметпен. «Жарайды, бәрекелді, сабаз-ай!» - деп, Алғысты берді оған өткен-кеткен. Күншілік етті бұған Маймыл надан, Мақтауды Маймыл түгіл, сүйеді адам. «Осындай жұрттан мақтау алмайтұғын, - Ойлады, - мен кеммін бе, - деп, - анадан!» Маймылдың көзі түсті томашаға, «Енді жұрт қалсын, - дейді, - тамашаға». Томарды бір көтеріп, бір сүйретіп, Бүлінді өз-өзінен оңашада. Томармен домалайды ойға өрден, Біресе арқалайды алып жерден. Өкпесін шапқан аттай баса алмайды, Денесі көрінбейді аққан терден. Сарп етті жан аямай Маймыл күшін, Ешбір жан мақтамады еткен ісін. Сықылды осы Маймыл адамдар көп, Көрсетіп не қылайын ашып түсін. Не бітер күшті орынсыз жеккенменен, Шығар ма тасқа егін еккенменен?! Ойлама алғыс, абырой аламын деп Пайдасыз құр михнат еткенменен. Мақсұтқа ойыңа алған жете алмайсың, Мал шашып құр далаға төккенменен. Пайдалы істен алар абыройың Кетпейді кейін қарай тепкенменен. Орынды болса еткен михнатың, Халықтың түсірерсің ілтипатын. «Пәленійе, бәрекелді, жарайды!» - деп, Шығады сол уақытта жақсы атың.
Орманнан Қасқыр келді елге қашып, Алақтап, не қыларын білмей сасып. Соңынан бір топ аңшы қиқу салып, Ит қосып келе жатыр шапқыласып. Жалынып Қасқыр сонда Мысыққа айтты, Шетінде бір ауылдың ұшырасып: «Мысықжан! Бұл жердегі жұрттар қандай? Жау қуып келе жатыр арттан қалмай. Ит үрген, қиқу салған адамдардың Дауысын естимісің тартқан керней? Айта көр, қайырымды ер бар болса Тасалап мені жаудан құтқарғандай!». «Бара көр, - Мысық айтты, - Қоянкөзге, Жігіт кем ер көңілді одан өзге. Адамды анау-мынау тоқтатарлық Өзінің ебі де бар сөйлер сөзге». «Оны қой, - Қасқыр айтты, - ол жасырмас, Жеп едім бір ту қойын өткен күзде». «Бара көр, олай болса, Құрамысқа, Адам жоқ жасыруға онан ұста. Шамасыз өзі асқан жақсы жігіт, Жалғыз-ақ тоны келте, қолы қысқа». «Мысықжан, оны да қой, өзгесін айт, Жеп едім бір лағын былтыр қыста». «Иесі анау үйдің Көпберген бай, Жақсылық, жамандықты көп көрген бай. Қонақжай, өзі асқан дәулетті адам, Жатсаң да, ауырламас, бірнеше ай». «Баруға, - Қасқыр айтты, - жүрексінем, Оның да қозыларын жеп ем талай». «Білмеймін сілтерімді енді қайда! Барып көр Қисықбасқа анау сайда. Болғанмен басы қисық, өнері көп, Әр түрлі табылады онан айла». «Мысықжан, оны да айтып әуре болма, Жеп едім бір бұзауын өткен айда». «Мен қайран, - Мысық айтты, - істеріңе! Залалдан басқа нәрсе істедің бе? Байдың көбі, жарлының жалғызы да Тиіпті, тыңдап тұрсам, тістеріңе. Зараргер жұртқа тегіс болып әбден, Енді не іздеп келдің іштеріне?! Жынды жоқ сені аман құтылдырып, Алғандай бәле тілеп үстеріне. «Не ексең, соны орарсың» деген сөз бар, Ор енді егініңді піскенінде!».
❤😊
кісі мен аю шығады ма екен
😮
Жартыбас екенсіңдер
Аиталмаисыңдарғо
Даланың күнге күйіп, аптап өткен үстінен Бұлт шықты қаптап көктен. Қуанды шаруалар «я, Құдайлап!», Жерді бір суарар деп қурап кеткен. Жауар деп тұрды халық үміт етіп, Тамбастан өте шықты құр желдетіп. Теңізге барды да бұлт құя салды, Далаға қурап тұрған жаумай кетіп. Теңізге пәрменінше құя салып, Мақтанды мырзасынып тауға барып. Тау айтты: «Сен мақтанып келіп тұрсың, Мен тұрмын бұл ісіңе қайран қалып. Егер де сол қадарлы жаусаң жерге, Су берсең шөлдеп тұрған егіндерге, Көк шығып, жер отайып, егін өсіп, Қандай зор тиер еді пайдаң елге! Не қайыр қазір сенің жауғаныңнан, Сенсіз де су жетерлік теңіздерде!» * * * Жиылып кеңес тындап отырғандар, Ғибрат мұнан да бар алсаңыздар. Бұлттай жерге жаумай, суға жауған Қазақта іс ететін көп адамдар. Жұмсамай тиісті орынға мал, өнерін Біреулер жүреді, оған не амал бар?! Мысалы, қазақ - дала, орыс - теңіз, Даланы, шама келсе, көгертіңіз. Мұң десең, мұқтаж десең - қазақта көп, Емес пе мұны ойламақ міндетіңіз? Мақал бар: «Жақсылықты басыңа қыл, Басыңнан асса, - деген, - досқа істеңіз». Мен мұны арнап жаздым замандасқа, Шаш қойған өзімменен ғамалдасқа. Бұл сөзді сендерге айтпай, кімге айтамын, Болады асыл таста, ақыл жаста. Қарышта өз жұртыңа, барың болса, өзге елдің өзінде көп бізден басқа.
❤
Оте керемет ❤
Ияяяяяяяяя
😍