Literair salon met Luc Devoldere over zijn boek 'Zwerven langs de limes. De randen van het Romeinse rijk'.
Dit boek was eerst een idee. Dan een plan. Ik wou langs de grenzen van het Imperium Romanum reizen en noteren wat ik zag. Van de muur van Hadrianus in het noorden van Engeland langs de Rijn en de Donau naar de Zwarte Zee. Door Turkije, Syrië, Irak, Jordanië, Egypte, Libië, Tunesië en Algerije naar Marokko. Het zou dus een boek worden over grenzen
die bepalen en beperken, die identiteit geven en uitsluiten, die beschermen en in gevaar brengen.
Maar zoals altijd haalt de geschiedenis je in. In Syrië woedde een ondoorzichtige oorlog van iedereen tegen iedereen die het land blijft gijzelen. Irak was vele jaren een gesloten boek. De Sinaï bleef lang onveilig zodat het Sint Katharinaklooster en het brandende braambos aan de
voet van de Mozesberg moeilijk bereikbaar waren. In Libië heerst wetteloosheid en chaos. Staand aan de oevers van de zee hebben IS-strijders er ‘Rome’ bedreigd en Koptische christenen voor een camera de keel overgesneden. De noodgedwongen amputatie van de reis, mijn periplus of rondvaart, veroordeelde me vervolgens tot eclecticisme. Maar dat kwam me eigenlijk wel goed uit. Een essayist is een eclecticus par excellence.
En nu is het boek dus af. Maar is een boek ooit af? Op een bepaald ogenblik laat je het achter.