Efendimiz (sas) bir gün: “Kendisinde salih amel işlenen günlerin Allah’a en sevimlisi bu günler yani (Zilhicce’nin ilk) on günüdür’ dedi. Sahabîler: “Ya Resulullah! Allah yolunda yapılan cihad da mı (o günler kadar sevimli) değildir?” diye sordular. Resulullah (sas): “Evet, Allah yolunda yapılan cihad da! Ancak canı ve malı ile cihada çıkıp da onlardan hiçbir şeyi geri döndürmeyen (yani şehid olan) hariç” diye cevap verdi.” (Buhari, Fadli’l-Amel, 11; Tirmizi, Sıyam, 52, İbni Mace, Sıyam, 39
“Ayların efendisi Ramazan, saygıya en layık olan ise Zilhicce’dir.” (Beyhakî, Şu’abü’l-İmân, c. 3, s. 355)
Muaz bin Cebel anlatıyor:
Resulullah Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyuruyor:
"Beş geceyi ihya edene Cennet vacip olur: Terviye gecesi (Kurban Bayramından iki gün önce Zilhicce ayının sekizinci gecesi) Arefe gecesi, Kurban Bayramı gecesi, Ramazan Bayramı gecesi ve Şaban ayının on-beşinci (Berat gecesi) gecesidir." (11)
Enes b. Malik: “Vallahi ben Efendimiz’den bu konuda öyle şeyler duydum, öyle şeyler gördüm ki, Zilhicce’nin ilk on günü benim katımda bin güne bedeldir. Ve Arafat günü 10.000 güne bedeldir.”
Abdullah b. Mes’ûd: “Allah, günlerden dördünü, aylardan dördünü, kadınlardan da dördünü seçkin kılmıştır.”
Günlerden dördü: Cuma günü, Arefe günü, Ramazan bayramı günü ve Kurban bayramı günüdür. Aylardan dördü: Recep, Zilkade, Zilhicce ve Muharrem. Kadınlardan dördü ise, Firavun’un hanımı Asiye, İsa’nın annesi Meryem, Huveylid’in kızı Hatice, Resulullah’ın kızı Fatıma’dır
İmam Evzai: “Bugünlerde ibadet çok önemlidir. Çünkü bu konuda Efendimiz’den ve Sahabe’den bize birçok haber ulaşmıştır.”
“Allah (cc), hiçbir günde, arefe günündeki kadar bir kulu ateşten çok azât etmez. Allah mahlukata rahmetiyle yaklaşır ve onlarla meleklere karşı iftihar eder ve: “Bunlar ne istiyorlar?” der. (İstekleri onlara verilir)” (Müslim, Hacc,
Allah indinde Zilhiccenin ilk on gününde yapılan amellerden daha kıymetlisi yoktur. Bugünlerde tesbihi, tahmidi, tehlili ve tekbiri çok söyleyin!” (Abd b. Humeyd, Müsned, 1/257)
“Şüphesiz Allahu Teala, rahmetini bir rüzgar gibi estirdiği zamanlar vardır. O anlarda rahmet kime denk gelirse, o kimse asla şakî olmaz ve saidlerden olur. Öyleyse bu rahmete ermek için gayretlerinizi arttırın.” (Taberani, Mücemü’l-Vasit, 3/180)