Zenon z Elei i Melissos z Samos #10

Zenon z Elei i Melissos z Samos #10
O co chodzi w słynnych paradoksach ruchu?
Czy ruch w ogóle istnieje?
Kto zainicjował dialektykę?
Linki:
/ sofiofilia
/ discord
/ sofiofilia
Lektury:
Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy słynnych filozofów, Warszawa 1982, s. 529-532.
S. Blackburn, Oksfordzki słownik filozoficzny, Warszawa 1997, s. 284-285.
W. Tatarkiewicz, Historia filozofii t. 1, Warszawa 1998, s. 37-38.
F. Copleston, Historia filozofii tom 1, Warszawa 1998, s. 68-76.
G. Kirk, J. Raven, Filozofia przedsokratejska, Warszawa 1999, s. 263-278, 383-394.
S. Swieżawski, Dzieje europejskiej filozofii klasycznej, Warszawa 2000, s. 44-46.
G. Reale, Historia filozofii starożytnej tom I, Lublin 2000, s. 152-168.
A. Karpiński, J. Kojkoł, Filozofia. Zarys historii, Gdynia 2001, s. 23-24..
W. Tyburski, A. Wachowiak, R. Wiśniewski, Historia filozofii i etyki do współczesności, Toruń 2002, s. 29.

Пікірлер: 7

  • @Sofiofilia
    @Sofiofilia3 жыл бұрын

    Właśnie się zorientowałem, że przy scenie żarówkowej nie dałem jednostki do liczb oznaczających porcje czasu.

  • @michalek777
    @michalek7773 жыл бұрын

    Halo, Zenon Taxi? Zamawiałem samochód wieczność temu. S-słucham? Jak to jest w połowie drogi?!

  • @hubhistory1820
    @hubhistory18203 жыл бұрын

    Czekam na Demokryta :) i Leucypa

  • @mariuszgaaj2814
    @mariuszgaaj28143 жыл бұрын

    Po co przejmować się wagą, skoro i tak każdy składa się z nieskończenie wielu części?

  • @patrykgwania865
    @patrykgwania8653 жыл бұрын

    Róbcie więcej

  • @karol9205
    @karol92052 жыл бұрын

    Czy w obecnych czasach, bez sprzeczności z współczesną fizyką, można przyjąć parmenidejską ontologię?

  • @Sofiofilia

    @Sofiofilia

    2 жыл бұрын

    Na pierwszy rzut oka nie, bo fizyka bada między innymi ruch, a ten według metafizyki Parmenidesa jest niemożliwy. Ale przecież Parmenides poruszał się i myślał na co dzień w kategoriach wielości, dostrzegając na pewno użyteczność takiego myślenia, więc to po prostu inny porządek rozumowań. Myślę, że żadna obserwacja empiryczna nie mogłaby podważyć założenia o metafizycznej jedności świata, jeśli osoba, która to zakłada uważa, że zmysły nie dają prawdziwego świadectwa o świecie. Ontologia Parmenidesa jawi mi się jako swojego rodzaju pułapka myślowa, z której nie można wyjść inaczej, jak aktem woli - rozum jest bezradny wobec takiego szaleństwa.