Yapmak İstiyorum Ama Harekete Geçemiyorum! Neden Harekete Geçemiyorum?
Çünkü emin değilsin.
Çünkü kendine güvenmiyorsun.
Çünkü korkularına yeniliyorsun ve korkularının üzerine gitme alışkanlığın yok.
O yüzden ilk ikisi (yani kendinden emin olmak ve kendine güvenme durumu) olmasa bile üçüncüsüne sahip olan kişi seni her daim geçecek. Yani mesele, özgüvenden ziyade korkularına yenilmemekte.
Korkularının üzerine gitme alışkanlığı olan, korkusuz o kişi;
Yapmak isteyip yapamadığın hedeflerini, o yapacak.
Ulaşmak isteyip ulaşamadığın hayallerini, o gerçekleştirecek.
Çünkü o bir vazgeçmez, o bir yenilmez, o bir kaybetmekten korkmayan.
Üzgünüm ama onu yenemezsin, onunla mücadele edilemez, seni yenmesi kaçınılmaz. Onu yenmek mi istiyorsun, ondan korkusuz olman lazım. Onun atalete yenilerek sormaktan çekindiği soruları sen çekinmeden sorman lazım. Ondan korkusuz nasıl mı olursun? Harekete geçerek. O uyuşukluk yapacak, sen yapmayacaksın. O yılda 5 fuara mı gidiyor, sen en az 5 fuara gideceksin. O yılda 5 kitap mı okuyor, sen en az 5 kitap okuyacaksın.
Пікірлер: 8
herkesin sonuna kadar dinlemesi lazım
👍👍👍👍
işte bu işe girceğim ama iş görüşmesinden korkuyorum nasıl konuşucam nasıl form doldurucuam elim ayağım titriyor oturduğum yerde iş görüşmesi aklıma gelirken nasıl konuşucam çok kötü oluyorum ve herşeyden korkuyorum herşeyden ama evlilik korkularım sosyal fobim anksiyetem yüzünden hayatım mahvoluyor18 19 yıldır böyleyim
@BirlesmisSirketler
3 ай бұрын
Canım kardeşim öncelikle bu dediklerinin yapamamanın sebebinin sen olmadığını bilmelisin, toplum baskısı, ve senin bunlar sonucu oluşturduğun beklentilerin İkincisi, duyarlı ve ince görüşlü hassas bir yapıya sahip olduğun belli. Bunları düşünebilecek görebilecek kadar zekisin. Gelecekte yaşarsan, kaygıların hep olur. O yüzden şu alışkanlığı mutlaka geliştirmen lazım; "Umursamamak" tek hesap vereceğin umursayacağın Yüce Mevla. Onun dışında hiç bir şeyi umursamaman gerektiğini ya bu yaşlarında öğrenip hayatına tatbik eder rahat edersin ya da tüm hayatın boyunca kaygın anksiyeten olur ve ölümle burun buruna geldiğinde hayatı çok da ciddiye almamak gerektiğini anlarsın.
@semihkoseoglu1799
3 ай бұрын
haklsın abimi desem hocamı beni mütevazi olarak görün hocam diyeceğim evet ama umursamamak neden diğer insanlar ehr kapıya girip çıkarken rahatlarda bir tek bende oluyor anlamıyorum umursamasamda yine oluyor artık zikir çekiyorum bunlardan kurtulmak için doktora gittim ilaç verdi 1 seneye yakın içtim oda olmadı yani şuanda yazsam aynılarını yazıcağım yukardakiler gibi işte he birde bir insanın karşısında konuşsam ağlıyacak seviyeye geliyorum bebeklerdeki gibi çenem dudaklarım titriyor konuşurkende terliyorum sesimde o biçiim titriyor gözlerim yaşarıyor biri dokunsa hemen ağlıyacağım çok garip bir his birde böylede olunca normal konuşurken ailemle takılyorum ama başkasıylada konuşurken bu tür sorunlar oluncada çok feci kekeliyorum yada kendimi kaybetmişcesine gözlerim kararmış bir şekilde konuşuyorum sanki ben orada yokmuş gibi ruhum çekiliyor eskiden yoktu küçüklüğümde okulda mı olmaya başladı dese myoksa aile içi tartışma bağrışma yüzündenmi desem küçüklüğümde ne yaşadıysam düşünüyorum hangisinde bu tür sorunlarım oldu diye düşünüyorum ama bulamıyorum @@BirlesmisSirketler
@BirlesmisSirketler
3 ай бұрын
Canım kardeşim tüm yazdıklarını 2 3 kere tane tane okudum ve seni anlamaya çalıştım. Bilmelisin ki her insan eşsizdir ve her insanın hayatı, yaşadıkları farklıdır. Benzerlik gösterse bile her insanın yolculuğu, kendini tanıma süreci farklıdır. Görünen o ki senin de kendini keşfetme sürecin farklı. Sadece benzerliklere bakılarak söylenebilecekler vardır ve bunlarda ne denli fayda sağlar bilinmez. O yüzden bu duygu durumuna benzer durumları yaşayan insanların, ulaştığı çözümleri seninle paylaşabilirim. O da şöyleki, başkalarına bakmamalısın, senin için kıstas değiller, her kapıya girip çıkmaları seni bağlamaz. İsterse oturduğu yerden para bassın, senin için kıstas değil, olamaz, olmamalı da. Buna baktığın müddetçe hiç bir zaman anksiyeten gitmez. Rahatlık kişinin olaylara bakış açısıyla alakalı, yani rahat değilsen bakış açını değiştirmelisin. Bir diğer husus, toplum baskısı, seni, şu anki bakış açısına iten sebepler, yani ne demek istiyorum, annen baban, onların ayrılmaları, onların sorunları, sen sorunu kendinde arıyor olman, bu duygu duruma seni iten sebeplerin tespiti, bunlar hep etken. Daha çok söz söylenir ama son olarak şunu söyleyebilirim; "ölümün olduğu bir dünyada ağlamanı, üzülmeni, umutsuz olmanı, kaygılarını, anksiyeteni, hatalarını aklına ne gelirse" umursama. Sen hassasiyet gösterdikçe, umursadıkça, bu hisler peşini bırakmaz.
@semihkoseoglu1799
3 ай бұрын
saolasın hocam rahatsız ettiysem özürdilerim satır satır yazdığınız için teşekkürler hocam @@BirlesmisSirketler
@BirlesmisSirketler
3 ай бұрын
Estağfurullah canım kardeşin ne rahatsızlığı, ne zaman istersen yaz, unutma; kimsenin sevgisine ihtiyacımız yok. Allah-ü Teâlâ bizi seviyor ve bize can verdi, ölsekte, yeniden doğacağız ve artık sonsuza kadar yaşayacağız. Her şey gelip geçici. Ondan başkası bizi sevmesede olur, o bizi seviyor. O bize yeter. c.c. Görüşmek üzere.