1. Andante sostenuto - Allegretto 00:00
2. Con moto 03:16
3. Allegro piacevole - Vivo e giocoso 04:35
4. Andante mesto 07:10
5. Andantino quasi parlando - Allegretto semplice 10:27
6. Finale: Andante lento - Allegro vivo ma non troppo 13:21
Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984), Δωδεκανησιακή Σουίτα αρ. 1 (1948)
Μουσική διεύθυνση: Νίκος Μαλιάρας
Χώρος Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις», 11 Απριλίου 2021
Ηχογράφηση: Πέτρος Πετρόπουλος - Πασχάλης Κολέντσης
Μίξη: Πέτρος Πετρόπουλος @ Polyphoniki Studio
Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984) γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 21 Αυγούστου 1903. Γόνος εύπορης αστικής οικογένειας, ήρθε από μικρός σ’ επαφή με τη μουσική μέσα στο έντονο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της μικρασιατικής μητρόπολης. Τις παραμονές της Μικρασιατικής Καταστροφής ο Κωνσταντινίδης (19 χρονών τότε και κάτω από περιπετειώδεις συνθήκες) εγκατέλειψε τη Σμύρνη καταφεύγοντας στη Γερμανία για ανώτερες μουσικές σπουδές. Έως το 1930, που έμεινε στο Βερολίνο, σπούδασε (1923-1926) κοντά σε διάσημους δασκάλους, μεταξύ των οποίων και ο Κουρτ Βάιλ. Το διάστημα αυτό ήρθε σε επαφή και συνδέθηκε φιλικά και με τον Νίκο Σκαλκώτα, που σπούδαζε επίσης στο Βερολίνο. Tο φθινόπωρο του 1931 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα, όπου λόγοι βιοποριστικοί τον ανάγκασαν να ασχοληθεί κυρίως με το μουσικό θέατρο και το τραγούδι, κάνοντας μια πετυχημένη καριέρα ως Κώστας Γιαννίδης.
Από το 1947 και μετά σκύβει με προσοχή και σεβασμό πάνω στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι και το επεξεργάζεται για ποικίλα σχήματα ή όργανα, όπως πιάνο, τραγούδι και πιάνο, βιολί και πιάνο, χορωδία ή ορχήστρα. Ιδιαίτερη προτίμηση δείχνει για τα τραγούδια της Μικρασίας και της Δωδεκανήσου, τις μελωδίες της οποίας επεξεργάζεται επανειλημμένα. Καθοριστική για τις επιλογές του αυτές είναι και η γνωριμία και συνεργασία του με τον Ελβετό εθνομουσικολόγο και ερευνητή της παραδοσιακής μας μουσικής, Samuel Baud-Bovy.
Στον χώρο της Εθνικής Μουσικής Σχολής το μικρό σε όγκο αλλά πλούσιο σε περιεχόμενο έργο του Γιάννη Κωνσταντινίδη τον τοποθετεί σε μιαν από τις πρώτες θέσεις. Στήριξε όλες του τις συνθέσεις στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι, που τόσο πολύ αγάπησε αλλά και τόσο βαθιά μελέτησε. Χρησιμοποιεί αυτούσιες τις λαϊκές μελωδίες, χωρίς περαιτέρω ανάπτυξη. Η μόνη επέμβαση που επιτρέπει στον εαυτό του είναι η αρμονική και ηχοχρωματική (μέσω της ενορχήστρωσης) επεξεργασία του υλικού του, όπου βρίσκεται και το κυριότερο μυστικό της τέχνης του, που χαρίζει μία νέα εκφραστική διάσταση στο δημοτικό μέλος, χωρίς όμως να προδίδουν τη μουσική του δομή και, πάνω απ’ όλα, το ιδιαίτερο μουσικό του ήθος. Με ανάλογο τρόπο υπογραμμίζει τη μελωδία, τονίζοντας τα πρωτότυπα ρυθμικά της στοιχεία, ενώ παράλληλα σε κάθε επανάληψη φροντίζει να την στολίσει με τα ποικίλματα ενός λαϊκού οργανοπαίχτη.
Παρ’ όλη τη γερμανική του παιδεία, ο Κωνσταντινίδης αποπνέει μια "γαλατική” ιμπρεσιονιστική λεπτότητα και ευαισθησία, μια διαύγεια κι έναν "περφεξιονισμό" στη μουσική του γραφή που παραπέμπουν στον Ραβέλ, συνθέτη που τόσο θαύμαζε κι αγαπούσε. Όλ’ αυτά όμως φιλτραρισμένα μέσα από μια γνήσια ελληνική αίσθηση, μακριά από κάθε επιφανειακή φολκλορική διάθεση.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yannis Constantinidis (1903-1984) was born in Smyrna on 21 August 1903. Having originated from a wealthy family family, he was introduced to music from a young age in the intense cosmopolitan environment of the Asia Minor metropolis. Right before the Asia Minor Catastrophe, Constantinidis, who was 19 years old at the time, left Smyrna under precarious circumstances and fled to Germany to pursue a higher music education. He stayed in Berlin until 1930 and studied alongside renowned teachers, such as Kurt Weil. During this time became friends with Nikos Skalkotas, who was also studying in Berlin. In the autumn of 1931 he returned to Athens, where he devoted himself to musical theatre and songwriting to make a profit, leading to a successful career under the alias Kostas Giannidis. From 1947 onwards, he turns his attention to the Greek folk song, arranging music for various ensembles and instruments, such as piano, song and piano, violin and piano, choir or orchestra. He is particularly fond of the songs of Asia Minor and the Dodecanese and he has repeatedly rearranged the melodies of these regions.
Conductor: Nikos Maliaras
Artemis Concert Hall, Alimos, Greece
Recording: Petros Petropoulos - Paschalis Kolentsis
Mixing: Petros Petropoulos @ Polyphoniki Studio