خُنیا، به سوگ می‌نشیند..؛
آواز، با درد و دریغ دمساز، می موید..؛
چنگ، درمانده و دلتنگ، گیسو می‌پریشد..؛
تار، زار، می گرید..؛
نی ، جانگزای و جگرسوز، می نالد..؛
تنبک، دمادم ، از غم بر سر می کوبد..؛
چرا..؟
زیرا بزرگمردی فرهیخته ، شیرین سخن ، مهربان و شایسته.
« حاج علی حسین جوانمرد »
فرزند نامیرا: مشهدی موسی
از بزرگ خاندان خلیل خان ایل بهمئی.؛
آن خرمّخوی‌ترین انسان ، که یادش گرامی باد! به مینوی برین شتافته است تا از این پس بهشتیان را، با سخنوری و مینُوی خویش، بیَفْساید (=افسون کند)
روانت شادباد.🌱
Khuniya, mourns..;
The song, with the pain and hesitation of the creator, sings..;
Cheng, helpless and homesick, Gesou falls..;
Tar, zar, cries..;
Ni, Jangzai and Jaggersoz, moaning..;
Tonbak, my heart, I beat my head with sadness..;
Why..?
Because he is an educated, sweet-spoken, kind and decent man.
"Haj Ali Hossein Jovanmard"
Imira's child: Mashadi Musa
from the great family of Khalil Khan Il Bahmai.;
That most grumpy person, may his memory be cherished! He hastened to the minoy to enchant the heavens with his eloquence and minoy.
May your soul be happy. 🌱