یکی از جذابیت‌های موسیقی او، استفاده از سازهای مختلف چون دلربا، سیتار، گیتار و نی در کنار سازهای معمول چون طبله، کیبورد و هارمونیه بود. این تنوع در هنرمندان گروه نیز بود؛ چنانکه هنرمندانی با اصالت هندوستانی، استرالیایی و افغانستانی عضو گروه بودند. از آن جمله هنرمند پیش‌کسوت افغانستان، "استاد خلیل گداز"، سیتار می‌نواخت و "رامین نوا" طبله نواز گروه بود. رامین نوا یکی از باتجربه‌ترین و حرفه‌ای‌ترین هنرمندان طبله‌نواز است که با هنرمندان بزرگ هندی و افغانستانی از جمله داوود سرخوش همکاری طولانی داشته و دارد.
از طرف دیگر ساحل نشان داد که نمی‌خواهد آوازخوان پاپ و عامه‌پسند باشد و رفته است سمت موسیقی کلاسیک، اما بازهم چندان در قید و بند چارچوب معمول موسیقی کلاسیک نمانده و دست به تجربه‌های نو زده است. به‌طور مثال در چند آهنگ از شعرهایی با لهجه‌ی هزارگی استفاده کرده بود و همچنین در کنار استفاده از شعرهای شاعران قدیم‌تر چون بیدل، حافظ و علامه اقبال، بر روی شعرهایی از شاعران معاصر چون ضیاء قاسمی، ابراهیم امینی، ناصر نادر، نعمت دریاب و طاهر هجران آهنگ ساخته بود؛ آهنگ‌هایی که نشان می‌داد، شنونده با آوازخوان جوان و آماتور طرف نیست، بلکه شاهد کار کسی هست که شم و توانمندی‌ آفرینش‌ موسیقایی در عرصه‌ی سبک غزل را خوب‌تر از خوب یاد گرفته است.