اینجا آخر دنیاست!
----------------------------------------------------------------------------------
گزارشی تکان دهنده از6 ایرانی گرفتار در دام باند های قاچاق مواد مخدر و زندانهای مالزی
تیک... تیک...امان از وقتی که تاک نمی آید. این ساعت لعنتی هم، با این در سرد آهنی و دیوارهای بی روح خاکستری، هم دست شده تا تیک هیچ وقت به تاک نرسد. چشم از ساعت ذهنی ات بر نمیداری. اتاق سه در دو، دراینجا عقربه ها به هم رسیده اند و چنان همدیگر را در آغوش گرفته اند که گویی هیچگاه قصد حرکت دوباره ندارند، سه سال و سه ماه!
تیک...تیک...امان از وقتی که نوبت تاک نمی شود. پشت این دیوارهای خاکستری بی پناه مانده ای. به دست هایت نگاه می کنی. روزهای اول به پیری زودرس اش فکر می کردی اما حالا به بیماری هایی که اگه بگذارند زنده بمانی دیگری برایت دست نمی شوند. به چشمان پف کرده و پاهایی که انگار دیگر توان قدم برداشتن ندارند. زمین سیمانی بوده گویی!
تیک... تیک... امان از تاک که چند سال است ثابت ایستاده. اینجا زخم هایی است که مثل خوره روحت و تنت را می خورند. اینجا برزخ است، خشم خدا! زندان کجنگ ، این ها را زندانی های ایرانی تبریه شده ، می گویند.
می خواند، خواب از سر من پرید نه مست و که هوشیار شدم با سایه ناشناس خود یار شدم ، با بغض می خواند، می غربت خودش غم دارد... دوری از وطن درد دارد.. اما اینجا برای زنده ماندن مارمولک هم می خوری! اینجا ملاقاتی نداری !
آخر دنیا را شنیده ای؟ اینجا آخر دنیاست.. جایی که حبس شده ای به جرم گناهی که نکرده ای..جایی که مرگ شیرین ترین اتفاق ممکن است تا پایان دهد این زندگی کابوس وار را.. .....
تیک...تیک... تاک را دیگر فراموش کرده ام اما این ها جزء اتفاقات نادر و عجیب نیستند. این ها برای من، برای تو پیش آمده اند. آدم های عادی که به یاد نداشتیم تیک به تاک نرسیده باشد.