ในช่วงฤดูแล้งที่ว่างเว้นจากการทำไร่ ทำนา ประกอบกับน้ำในแม่น้ำโขงที่ไหลผ่านอำเภอปากชม เริ่มแห้งขอด จนตื้นเขิน อาชีพเก็บหินแม่น้ำโขงขายจึงเกิดขึ้น
ชาวบ้านในหมู่บ้านหลายสิบครัวเรือนจะพากันมาตั้งแต่เช้า ก่อนที่อากาศจะร้อน พกแค่อุปกรณ์ง่ายๆ อย่างที่ขุดดิน กับถังน้ำใบเล็กๆ เท่านั้น
แหล่งของหินที่เราจะหากันในวันนี้ มันจะกระจายอยู่ทั่วไปตามริมโขง ดังนั้นเมื่อมาถึง ก็เริ่ม..ขุดๆ หาๆ กันทันที
หินที่เราขุดหากันเรียกกันว่า หินเบี้ย มีลักษณะกลม แบนสวยงาม เป็นที่ต้องการของตลาดอย่างมาก นอกจากนี้ยังมีหินมัน หรือหินกาบ ทั้งหมดนี้นิยมนำไปประดับตกแต่งสวนหย่อม ประดับตามบ้าน หรือตามรีสอร์ทต่างๆ ใครขยันหน่อย ทนแดด ทนร้อน ทนฝนได้นาน อยู่ขุดยาวๆ ทั้งวันแบบนี้
พ่อสมพร กำแหงพล กับแม่วรรณ และแม่ท่านอื่นๆ บอกว่า เดิมในอดีต การขุดหาหินมาขายแบบนี้ถือว่าผิดกฎหมาย แต่เนื่องจากในช่วงนี้ชาวบ้านในพื้นที่ไม่มีอาชีพอื่นทำ ทางหน่วยงานราชการจึงอนุโลมให้ โดยกำหนดจุดให้ขุดหาได้ เฉพาะที่บ้านหาดเบี้ยแห่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญห้ามใช้เครื่องจักรกลขนาดใหญ่เข้ามาช่วยเด็ดขาด ให้ใช้เพียงแค่แรงงานคนแบบนี้เท่านั้น