Prachtige, door haarzelf geschreven, monoloog uit het eerste theaterprogramma van Wende. De monoloog gaat over liefdesverdriet. Van de dvd Au Suivant. En als je van Wende houdt, koop die dvd; ligt tegenwoordig voor minder dan E 10 in de winkel.
Tekst:
Als ik mijn vinger op de zere plek zou leggen, misschien...misschien dan zou ik stoppen met drinken...
Jij bent er niet, nu alleen hier.
'K weet dat dat alles makkelijk... na maanden makkelijk...
Ik bel jou op en je neemt gelukkig niet op, en toch...jouw blonde haren waaien nog steeds door mijn lichaam,ik adem uit...Dr is niets aan, dr is niets aan...
Jij was jij, nooit meer wij.Wij zijn klaar, ons is klaar!
Jij nu met, samen met iemand, een ander...IK OOK!
Ik verveel me...!
Jij misschien niet, dat van jou heeft overal in gepast,ook in de mijne... voor de tijd die er was...
Voelde je de spieren onder de huid?Mijn armen, mijn benen, de vezels...Het is er; het beweegt, loopt, zwaait, het zingt... Voelde je dat?
Soms wil ik mijn vingers aan de binnenkant van mijn ribben klauwen en het opentrekken tot twee vleugels van voren en een open hart om te laten zien;
HET KLOPT!
Dr is niets, niets meer.En nu ga ik slapen, JA, die makkelijke gaat slapen ja!
Denk nu dagen niet meer aan jou of dat van jou, ik wil nog wel eens naar je toe.Je dakkie zien of je schuurtje, 't is voorbij...
Wat is voorbij; 't is in mij, maar over.
Wel denken, denken, denken maar ja...Je stem af en toe, je gezicht al maanden, maanden niet meer;waarom altijd over jou?
Mijn vader heeft een tumor, jij weet dat nog niet...
Jij was het KLOOTZAK, jammer, jammer voor mij...
Ik zit hier alleen... de computer, 't is goed...
Alleen is goed, maar jij in vorm was mijn twijfelloosheid,waarom zo vroeg?
Niets aan te doen, dit was het dan... nooit meer een streepje of een boek dicht... geen scheiding, meer een doorgang naar doorgaan, zo gaat dat; ook wel zonder jou gaat het...
Kijk eens wat ik DOE! Dit is het, zo gaan we...Maak jij mooie dingen...?
Dag slaapzak... dag slaapzak... dag mannetje... die opstond en opstond en ging daar de wereld in.En ik hou ervan... dat van jou...Ik zal niet praten, maar zeker niet zwijgen. Dat wat erin zit, dat moet eruit.
En op een dag kom jij en we zien elkaar en we kijken, want ik zie je na alles... 'Hoi'... en dan wat...?
Jij blijft het, maar ik vergeet je.
Je gezicht krijgt de leugen van mijn hoofd mee, je lijnen blijven op de plek van dat wat ik kende.
Ik heb zo'n zin om met mijn kop tegen een muur te beuken of mijn gezicht in een spiegel te duwen of met met mijn lijf, vastgebonden aan een touw, 120 kilometer per uur over de straatstenen te schuren, de volgende dag een kroeg binnenlopen en zeggen:
He, HE, 'K HEB NOU TOCH GODVERDOMME EEN GOED VERHAAL!