Жек көремін! Тағдырдың мына тәлкегін,
Тірліктен бірақ шаршамаймын ешқашан.
Сұрықсыз өмір - көңілдің жайып желкенін,
Жыл он екі ай шырқатып әнге салмасам.
Жек көремін! Қасқайып тұрса қанішер
Сенбеймін және жалбақтағанға ағалап.
Жек көрем тағы, болғанда біреу әбігер
Сырымды ашпаққа артымнан келіп сығалап.
Жек көремін, аяқсыз қалған кәсіпті,
Жек көрем және сөзімді біреу бөлгенде.
Жек көремін, ту сырттан атқан қастықты,
Қарсымын және қақ маңдайға оқ тигенге.
Жек көремін! Долбарлап айтқан өсекті
Жегі құрт жесе, кенедей сорып қаныңды
Немесе біреу бетіңе атып кесекті
Қара шоқпармен қаусатып кетсе жаныңды.
Жек көремін, тоқмейілсіген тоқ итті,
Желөкпе көңіл желіге берсін онан да,
Көңілім қалды - намысты неге жоқ еттік
Жалақорлардың қос қолы кетті жағаңда.
Қанаты қайырылып қалғанды көрсем торықтым
Мүсіркеу күтпе - өмірден сағы сынса кім?
Жек көремін шарасыздықты, зорлықты
Обалы кімге аспада өлген Исаның?!
Қорқып қалсам, жек көріп кетем өзімді
Қаным қайнайды кінәсізді ұрып жатқанда.
Қадалған жерден қан алар біреу - сезімді
Білдірмей келіп, қабаған итше қапқанда.
Жек көремін! Жасанды қойылымдарыңды!
Уатылып кете береді үлкен іс.
Жек көре беремін мұндай ойындарыңды
Алдымыздан шықпаса үлкен өзгеріс.