Ale to nie są myśli. Wcześniej to do nas mówili inni dorośli. Niestety.

@HaniaEs

29 күн бұрын

Zgadzam się, że te treści nie wzięły się znikąd - ale dziś to nasze myśli. :)

@SylwiazLodzi

29 күн бұрын

@@HaniaEs pani Haniu, tak , tak. Tylko zrozumienie przeze mnie czy też usłyszenie gdzieś tej uwagi, że te obecne myśli to dawniejsze wypowiedziane słowa na głos do nas spowodowało, że przestałam się obwiniać, że za dużo myślę, że wciąż siebie oceniam, że wciąż mam te myśli itd. Gdy dotarło do mnie, że to nie moja głowa jest winna ale mechanizm jest w przeszłości kompletnie inaczej potrafiłam zacząć z tym pracować . A u mnie myśli to były grube tematy z dzieciństwa: Jak ty sobie poradzisz, nie znajdziesz faceta, masz się tylko uczyć, itd a wszystko zatopione w alkoholizmie ojczyma i podleganiu ocenom matki współuzależnionej, która mnie swoją córkę tak widziała na głos bo w tych wszystkich zdaniach wybrzmiewają toksyczna wizja mnie nieporadnej córki niepełnosprawnej fizycznie, która jednak jako dorosła sama się utrzymuje, pracuje, miała męża, urodziła syna itd. Ale dopóki sama nie wygrzebałam tej wiedzy z psychologii żaden terapeuta nie potrafił mi tego powiedzieć. A to otwiera umysł na kompletnie inne spojrzenie o swoim umyśle. On nie jest upierdliwy a ja nie jestem popsuta. I wtedy przestałam też mieć do siebie pretensje , że jestem takim upierdliwcem w psychoterapii własnej że kupowałam i czytałam książki stricte dla psychologów np.prof. Katarzyny Schier bo one mnie ratowały przed jeszcze dłuższą psychoterapią. A wiedzą o traumach złożonych w Polsce wypłynęła dla wszystkich raczej kilka lat temu. Czemu więc psycholodzy i terapeuci nie potrafią omawiać tych kwestii po ludzku i informować o tym klientów? Czy naprawdę wgląd terapeutyczny musi być po stronie klienta zawsze, nawet w takim uświadamianiu sobie mechanizmów? Moim zdaniem bezsens ale nie będąc psychologiem podważam wiedzę ktora jest większa ode mnie więc pewnie to mój błąd.

@sylwiaagatarita8262

28 күн бұрын

​@@SylwiazLodziNie wiem, chyba nie zrozumiała Pani o czym jest ten film... Film nie obejmuje przecież zagadnień z całej psychologii bo trwa tylko 10 minut. Moja psychoterapeutka mi mówiła nie raz i nie dwa, że nasze myśli to nie jesteśmy my, że myśli są przeróżne i jest ich mnóstwo, że potrafią być budujące, ale także destrukcyjne, że należy uczyć się odpowiednio na nie reagować, lub dać niektórym myślom sobie po prostu przyjść i odejść, lub decydować, że jakaś dana myśl nie ma na mnie wpływu. To nie jest prawda, że terapeuci nie udzielają takiej wiedzy. To, co pani robi, to generalizowanie, niestety, krzywdzące. W imię czego? Obronienia tego, że się pani na własną rękę edukuje. No cóż, to jest obowiązek każdego dorosłego człowieka.

Wspaniały materiał, niezwykle potrzebny. Na pewno nie raz tutaj wrócę, aby posłuchać Hani.