Γλυκιά μου τρέλα μη με αφήνεις.
Η φρόνηση τσακάλι με παραμονεύει.
Η ώρα που γεννήθηκα, η ρακένδυτη
με το σαρδόνιο γέλιο.
Και το μαχαίρι - των οχτρών μου οχτρός- ο ατίθασος μου λόγος.
Δε με σώζει ένας σταυρός.
Η ζωή χρειάζεται αγκυλωτούς ως τα όρια.
Όρια;
Εγώ που δε σκέφτηκα πως η φυσαρμόνικα
έχει πνοή αντοχής, λέτε να ΄χω γιατρευτεί από τη φρόνηση;
═══════════════════════════════════════
+++
Στην έκτη φάλαγγα ήταν η νύχτα του Σκορπιού.
Κεραία υψωνόταν το κεντρί που τυραννούσε τη γενιά μου.
Όσο με κυνηγούσε η αχτίδα του, μετρούσα την ψυχή μου.
Το βέλος εκτοξεύτηκε στο σπόνδυλο του λόγου.
Οι καβαλάρηδες με αρνήθηκαν, η πολιτεία μού λάσπωσε την περηφάνεια .
Δεν ήξερα πως έχω δύναμη ούτε για μια ζωή.
Πως έγινε και τόσες μέτρησα αναστάσεις;
Μικρογραφία: Πίνακας της Μαρίας Ρουσσέα
═══════════════════════════════════════════════════════════════════
Αποποίηση: Το παρόν βίντεο δεν δημιουργήθηκε με σκοπό το κέρδος. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο και δεν επιθυμώ να επωφεληθώ από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.