Την Πέμπτη 31 Μαΐου, 20.00 με 22.00, στο στούντιο Ε της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, οι ακροατές του Δευτέρου Προγράμματος 103,7 συνάντησαν τον Γιώργο Καζαντζή. Από το «Ήταν μια στιγμή» μέχρι «Τα παιδιά της άλλης όχθης», και από το 1986 μέχρι το 2012 ο Γιώργος Καζαντζής στο πιάνο, ο Κώστας Ματσίνγκος στην κιθάρα με «οδηγό» τις φωνές της Φωτεινής Βελεσιώτου, της Αλεξίας Χρυσομάλλη, της Λιζέτας Καλημέρη και του Ορφέα Περίδη μας ξενάγησαν τραγούδι- τραγούδι στη μουσική διαδρομή του Γιώργου Καζαντζή..
Του έρωτα και τ΄ ουρανού
Στίχοι: Θωμάς Κοροβίνης
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Ερμηνεία:Λιζέττα Καλημέρη Φωτεινής Βελεσιώτου Αλεξία Χρυσομάλλη
Πρώτη ερμηνεία: Λιζέττα Καλημέρη & Dilek Kots(Του έρωτα και τ΄ ουρανού 2004)
Στις ανηφόρες του ουρανού θέλει πολύ κουράγιο
να βρεις μιαν αδερφή ψυχή και να ανταμώσεις άγιο.
Να κάνεις σάλτο στις φωτιές να μη σε καψαλίζουν,
να καις τις αμαρτίες σου, να μη σε βασανίζουν.
( Στα ερημοκλήσια του ουρανού χαράξανε σημάδι
όσοι δε χόρτασαν ψωμί κι όσοι δεν πήραν χάδι.
Μες σε λημέρια μυστικά οι φίλοι αγρυπνούνε
για όσους ξέρουν να πονούν για όσους δεν ξεχνούν.
Ψηλά στις χώρες του ουρανού δε θέλει διαβατήριο
δεν έχει, σύνορα, σταθμούς δρόμους του γυρισμού.
Έχει ερημιές που ήταν πηγές, φλόγες που γίναν πάγοι,
έχει σπηλιές που τις φυλάν μάγοι του πειρασμού.
Φυλάνε το άχραντο φιλί το αμάραντο τραγούδι
το πάθος το αστείρευτο το άπιαστο πουλί.
Σαράντα χρόνια στο κουπί πενήντα στο καρτέρι
για να αξιωθούν αντίδωρο κι αρχάγγελου φωνή.) ( δις )
Ο τούρκικος στίχος στα ελληνικά:
(Ίσως να `χεις πια ξεχάσει
πως είμαι ακόμη τρελή για σένα
έλα, πέρασαν τα χρόνια
μα η καρδιά μου έχει τη φρεσκάδα της άνοιξης.
Θυμήσου δεν είμαι ούτε δίπλα σου
ούτε πολύ μακριά σου
αχ αγαπημένε μην πεισμώνεις, κάψε τα γαλάζια γράμματα.
Ίσως να έχουμε πια ξεχάσει ο ένας τον άλλον
έλα, πέρασαν τα χρόνια μα η καρδιά μου
έχει τη φρεσκάδα της άνοιξης.
Φέξε φεγγάρι, κρύψου ήλιε,
σώσε με από το ντέρτι μου
ας καίγεται η φωτιά του έρωτα λίγο λίγο
η καρδιά μου είναι αλήτισσα.
Κλαίνε οι εποχές, ψυχή μου, οι μέρες είναι γεμάτες λύπη
ο πόνος αγκαλιάζει το είναι μου, μέχρι και τον κόσμο των ονείρων.