เพลงทยอยเดี่ยวนี้ พระประดิษฐ์ไพเราะ (มี ดุริยางกูร หรือครูมีแขก) ได้คิดแต่งขึ้นจาก เพลงทยอยใน เพื่อใช้เป็นเพลงสาหรับเป่าปี่เดี่ยวอวดฝีมือ โดยเฉพาะตัวพระประดิษฐ์ไพเราะ ซึ่งเป็นผู้แต่งเอง ก็ได้มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นจากการเป่าปี่เดี่ยวเพลงทยอยเดี่ยวนี้ ดังที่สุนทรภู่กล่าว ไว้ในคาไหว้ครูเสภาว่า
“ครูมีแขกคนนี้เขาดีครัน เป่าทยอยลอยลั่นบรรเลงลือ”
และก็นิยมใช้เป็นเพลงสาหรับเดี่ยวปี่กันต่อมา ภายหลัง พระยาประสานดุริยศัพท์ (แปลก ประสานศัพท์) ได้คิดแปลงมาเป็นทางเดี่ยวซอด้วง ซึ่งมีสาเนียงพอจะเลียนกันได้ ต่อจากนั้น จึงมีผู้นาเพลงทยอยเดี่ยวนี้ไปประดิษฐ์เป็นทางเดี่ยวของเครื่องดนตรีชนิดอื่น ๆ อีก ต่อไปแทบทุกอย่าง เพลงทยอยเดี่ยวนี้ จะเดี่ยวด้วยเครื่องดนตรีชนิดใดก็ตาม แต่ก็นับว่าเป็น เพลงชั้นสูงในประเภทเพลงเดี่ยวเพลงหนึ่ง ซึ่งจะหาฟังได้ไม่ง่ายนัก ส่วนทางร้องเพิ่งจะมามีขึ้น ในชั้นหลัง ไม่ทราบว่าท่านผู้ใดเป็นผู้คิดแต่งขึ้นไว้
ในรายการจุฬาวาทิต ครั้งที่ 214 “วัชโรดม” วงเครื่องสายผสมออร์แกนและขิม
วันศุกร์ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563 ณ หอแสดงดนตรี อาคารศิลปวัฒนธรรม จุฬาฯ
วีดีโอฉบับเต็ม • “วัชโรดม” วงเครื่องสาย...