Thaila zet zoon Xaviée in het zonnetje voor zijn knappe prestatie | Een huis vol

Ойын-сауық

Thaila en Xaviée Buddenbruck zijn het afgelopen jaar samen meer dan 50 kilo afgevallen. Dit betekent dat hun kleren allemaal veel te groot zijn en het tijd is voor een nieuwe garderobe. Thaila zet vooral zoon Xaviée in het zonnetje na zijn knappe prestatie. Hoeveel maten kleiner moet Xaviée gaan aanschaffen?
Kijk de hele aflevering terug op NPO Start ‣ www.npostart.nl/een-huis-vol/...
Abonneer jij je ook op ons KZread kanaal? ‣ bit.ly/abonneer-op-KRO-NCRV
Of laat een reactie achter onder de video!
Meer KRO-NCRV vind je op:
KRO-NCRV.NL ‣ www.kro-ncrv.nl/
INSTAGRAM ‣ / kro.ncrv
FACEBOOK ‣ / kroncrv
TWITTER ‣ / kroncrv
LINKEDIN ‣ / 5092893

Пікірлер: 31

  • @moniquev.jaarsveld1353
    @moniquev.jaarsveld13532 жыл бұрын

    Xavieé en moeder zoeveel respect voor jullie. Trots kunnen jullie zeker zijn.Goed bezig🙂👌👍🌹🌹🍀🍀 Zag er gezellig uit/deze dag. Pa ook alle respect met deze dag/de kinderen om op te passen.👌👍

  • @ikrambenmoussa5633
    @ikrambenmoussa5633 Жыл бұрын

    2:26 hello meneer TEEN🤣🤣🤣

  • @katrijnkoster-vandermade5343
    @katrijnkoster-vandermade53432 жыл бұрын

    Ik heb deze serie gemist toppesr

  • @Vakantievloggershania2000
    @Vakantievloggershania20002 жыл бұрын

    Waar blijven de nieuwe afleveringen?

  • @ankedequelerij5693
    @ankedequelerij56932 жыл бұрын

    Thalia ik ben trots op jullie en ook op je zoon zo veel afgevallen Rob is ook lieve vader . Jullie zijn lief gezin gr Anke 👍🤨

  • @ikrambenmoussa5633

    @ikrambenmoussa5633

    Жыл бұрын

    Waarom deze 🤨 dan

  • @karenkiebooms1373
    @karenkiebooms13732 жыл бұрын

    Mijn moeder was de oudste van een gezin met 8 kinderen en mijn vader, de oudste van een gezin met 6 kinderen. In 1926 geboren, betekent het dat ze 19 jaar oud waren toen de oorlog eindigde en niet echt de verantwoordelijkheid droegen wat het gezin betreft - ze waren te 'jong' voor de oorlog. Mijn grootouders zijn rond 1900 geboren, ze kenden het dus, maar zaten nu in de situatie van HUN ouders en toch is het zonder veel erg gepasseerd. Ik ben bezig met hele grote en belangrijke patronen, zaken die ingesleten zijn en waar we pas van bewust worden als ze ons leven gaan tegenwerken. Dat is geen klein bier en, eerlijk gezegd, zit iedereen te wachten tot ik het ze op een gouden schaaltje aanbied. Omdat men er toch weinig vertrouwen in heeft, krijg ik MEER op mijn bordje dan wie dan ook - ik heb me geïsoleerd van de 'gemeenschap' en word vooral genegeerd, want is het iets bijzonder, dan zal men me deel maken van de groep en anders gebruiken als een waarschuwing - doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Maar weinig mensen zien het VOORDEEL van hoe ik het aanpak, het is een pokkewerk en je blijft maar op die rotonde toertjes draaien, want met zoveel investering ga je niet de eerste de beste afslag kiezen. Ik pak het creatief en origineel aan, deels, omdat het zo gelopen is, deels opmdat we te maken hebben met het grote-gezinnen-complex op maatschappelijk niveau en zo kan je Antwerpen, als majority of minorities, zien als een groot gezin op wereldvlak - iedere groep heeft z'n plaats en kan de huislijke vrede verstoren. Daar ging mijn ochtendmeditatie over en het leidde als vanzelfsprekend naar het leven van de moeder van mijn moeder. Zij ging om 12 uur slapen en stond om 5 uur op - het leven moest doordraaien en zij was een huismoeder van de oude stempel, haar kinderen waren haar enige bezit. De kinderen trouwden en gingen het huis uit en zij bleef in haar routine, maar deed het nu rustiger aan. Toen ze 90 jaar oud werd, vond men het niet kunnen dat ze alleen in dat 'grote' huis woonde, ze verkochten het huis en betaalden haar deel uit aan een verzorgingstehuis, het werd haar doodssteek, want voor haar was de pret eraf. Jaren later zijn mijn ouders 80 jaar oud en, onder druk van de familie, dreigt hetzelfde scenario zich te herhalen, zeker als mijn vader sterft en mijn beide ouders op dat moment in een verzorgingstehuis leven. Mijn moeder steigert in alle talen en ik LUISTER naar haar, het raakt me als ze zegt dat ze niet lang meer te leven heeft en haar laatste dagen thuis wilt doorbrengen. Mijn broer logeert toch in het ouderlijk huis, nu er een dip zit in de relatie met zijn laatste vriendin en er zijn manieren om haar te ontlasten, een poetshulp bijvoorbeeld of meals on wheels. Ze leeft nog zeven maanden en wij, de kinderen, houden het huis nog vier jaar alvorens mijn broer beslist om het te verkopen. Ik wilde er een centrum van maken voor een alternatieve aanpak van mentale problemen, maar heb uiteindelijk het geld nodig gehad om van te leven, want ook bij mij gaat men ervan uit dat ik het te grote huis verkoop en me laat 'soigneren' door maatschappelijke diensten, die jou het werk uit handen nemen. Mijn dochter heb ik twee keer gezien, dit afgelopen jaar, zij kan er mijn problemen niet bijnemen en de aangewezen bewindvoerdster pusht me om in te gaan op de adviezen van rechtelijke instanties - ik word wijsgemaakt dat ik een slechte moeder ben en ALTIJD mijn eigen zinnetje moet doordrijven, maar NIEMAND heeft aan mij gevraagd wat IK wil en hoe IK het zou oplossen, alsof ik dood ben voor mijn hart het laat afweten. Net als mijn grootmoeder en moeder wil ik uit dit leven stappen en me zonders schuld of schaamte laten gaan. Ik zie jonge mensen genieten van zaken, die er voor ons niet weggelegd waren toen wij jong waren en dat is allemaal prima, maar die jongere generatie mag niet denken dat dit zomaar uit de lucht is komen vallen. Ik gun elk van mijn drie kinderen een heerlijk leven, maar gaat het over BELONEN dan voel ik me alleen maar in de kou gezet - als het goed is, dan slorpen we het op als sponsen en vergeten de weg, die nodig was om ons bewust te worden dat samen beter is dan amen. Ik sterf in ARMOEDE, niet gelogen, want ook al is er geld, ze pakken het van me af om mij te straffen voor zaken, die ze zichzelf niet opleggen. Ik tel weer dagen en straks tel ik uren, want men wil alleen maar de façade weer witten en dan doen alsof er niks aan de hand was, had ik een beetje meegewerkt, dan was het niet meer dan een donker pak wolken geweest en wie wind zaait, oogst storm. Ik ben (zonder stoefen) de ENIGE in de hele wereld die 'dit' kan - ofwel beslis je collectief dat dit absoluut niet kan, ofwel zie je mij als INDIVIDU, en de derde 'dochter' van een reeks van vier. We zullen toch IETS moeten doen om uit dat onleefbare verwachtingspatroon te stappen en de geschiedenis heeft ons geleerd dat het altijd ging om één iemand die de zaken anders zag, het unieke van deze zaak is dat het een VROUW is, niet eens binnen een geprivilegieerde familie geboren, maar je kan beter arm zijn op een rijke plek dan omgekeerd en echt waar, zo weinig voor mekaar krijgen met zoveel in handen is echt te beschamend voor woorden!

  • @melissalove8185
    @melissalove81852 жыл бұрын

    Kunnen jullie hele afleveringen maken?

  • @JipBruggink

    @JipBruggink

    2 жыл бұрын

    Staat op npo

  • @johandepater7409
    @johandepater74092 жыл бұрын

    Haha die xavieé wel lekker bezig jongen

  • @StrangerThings_YT
    @StrangerThings_YT2 жыл бұрын

    0:35 echt zielig man laat dat hond toch het is een buitenbank dus wat is het probleem

  • @user-ye7ys5pw5r

    @user-ye7ys5pw5r

    2 жыл бұрын

    Hij doet die hond geen pijn dus wat zaag je, is toch niet jouw bank, sommige gezinnen hebben andere regels, en dat moet je gewoon accepteren met je bek

  • @margreetvanzwieteren7520

    @margreetvanzwieteren7520

    2 жыл бұрын

    Die man is zo lief dat zelfs de hond niet luisterd. Echt een man uit duizende. Maar echt Ron kom eens voor jezelf op

  • @snappiepappie9899

    @snappiepappie9899

    2 жыл бұрын

    Dat is niet zielig een hond hoort niet op de bank. Als je die hond niet correcter op zijn gedrag gaat die de baas spelen en met van kleintjes in je huis wil je dat niet

  • @nellverhoeven4200
    @nellverhoeven42002 жыл бұрын

    willen jullie jullie grote dochter eens in het zonnetje zetten, Ik ben zo benieuwd hoe ze is als ze alle aandacht krijgt.

  • @debuddenbruckjes5695

    @debuddenbruckjes5695

    2 жыл бұрын

    Ze krijgt net zoveel aandacht als de andere kinderen en wordt geregeld in het zonnetje gezet. En zij is niet onze oudste dochter maar de middelste

  • @sandrarosenboom3905
    @sandrarosenboom390511 ай бұрын

    Arme honden met zo’n baas...bah, waarom pakken ze honden vraag ik me af. Wat een gezin....wat een verschil met de familie Jelies....daar kunnen ze een voorbeeld aan nemen.

  • @lukaas4930

    @lukaas4930

    5 ай бұрын

    Mee eens

  • @emmadewael3411
    @emmadewael34112 жыл бұрын

    Waar is de familie Kraan?

  • @Emily34593

    @Emily34593

    2 жыл бұрын

    Die hebben hun eigen vlog

  • @ingerdevries268
    @ingerdevries2682 жыл бұрын

    2500,- afvoerrechten 😅 al 4x gewaarschuwd. Hoppa klaar en naar je kamer zou ik denken. Maar als t elke keer een andere koter is snap ik ook wel dat het niet zo makkelijk is hihi. Kan wel om deze familie lachen.

  • @ikrambenmoussa5633
    @ikrambenmoussa5633 Жыл бұрын

    4:00 moeilijk he kleren zeggen

  • @noulynouly8281
    @noulynouly82812 жыл бұрын

    91

  • @lukaas4930

    @lukaas4930

    5 ай бұрын

    92

  • @user-uf1oy1hu2x
    @user-uf1oy1hu2x7 ай бұрын

    Kan je voor de honden buiten geen hok maken ,het zal veel schelen dan moet je niet de hele tijd poetsen,de honden haar zit overal ..je kan wel bezig blijven met poetsen.ik werd er gek van.honde haar zit overal op de zetels op u kleren

  • @sophiemeeldijk8679
    @sophiemeeldijk86792 жыл бұрын

    Rob niet die honden van de bank af.duwen dat doe je niet zo

  • @yamyyammy1995

    @yamyyammy1995

    2 жыл бұрын

    Zij wel een schande

  • @darkangelsu2108
    @darkangelsu21082 жыл бұрын

    Kom uit een gezin van 10 in een 3 kamer woning...bedenk hoe akelig het leven was maar grappig genoeg wil ik 7 kinderen..

  • @Guironey
    @Guironey2 жыл бұрын

    ROB!!!!??? hij is TOP!!!!!

Келесі